- Η Νίκη Λάμη, μιλώντας για την παράσταση «Μαμά μου», εξομολογείται τις προσωπικές της εμπειρίες και την ανάγκη για σύνδεση, αναφέροντας ότι έχει καταψύξει τα ωάριά της και είναι μόνη στη ζωή της.
- Αναλύει το ρόλο της στην παράσταση, που αντικατοπτρίζει τη δυσκολία της να συνδεθεί με τους άλλους λόγω του παρελθόντος της και της ανάγκης της για ανεξαρτησία.
- Εξηγεί την απόφασή της να προχωρήσει σε κατάψυξη ωαρίων ως μια επιλογή που της δίνει τη δυνατότητα να ελέγξει τη μελλοντική της μητρότητα, ενώ απολαμβάνει την μοναχική της ζωή.
Με αφορμή τον ρόλο της στην θεατρική παράσταση «Μαμά μου» η Νίκη Λάμη μίλησε για το ιδιαίτερο αυτό θεατρικό έργο, και τη σχέση με τους γονείς της. Ακόμα, η Νίκη Λάμη εξομολογήθηκε στο ένθετο «S» των παραπολιτικών και στη Σάσα Σταμάτη ότι έχει προχωρήσει σε κατάψυξη ωαρίων ενώ αποκάλυψε πως στην προσωπική της ζωή είναι μόνη της.
Μιλήστε µας για την παράσταση «Μαµά µου», όπου πρωταγωνιστείτε, στο θέατρο «Μουσούρη», µαζί µε τη Σοφία Βογιατζάκη.
Πρόκειται για ένα υπέροχο έργο, ένα πάρα πολύ ωραίο έργο, που, µε αφορµή κάτι το οποίο είναι σουρεαλιστικό, βγαίνουν πράγµατα τα οποία ζούµε στην καθηµερινότητά µας. Βγαίνει το πρόβληµα που έχουµε οι άνθρωποι να συνδεόµαστε µεταξύ µας, βγαίνει πως όλα αυτά που κουβαλάµε από µικροί µaς καθορίζουν και χτίζουµε έναν τοίχο και δυσκολευόµαστε να αγαπήσουµε και να δεχτούµε την αγάπη. Ο ρόλος µου είναι αυτή η κατηγορία, η οποία από πολύ µικρή έχει κλειστεί και έχει πει «εγώ µόνη µου θα τα καταφέρω όλα.
Θα είµαι απόλυτα ανεξάρτητη, απόλυτα αυτάρκης, δεν θα χρειάζοµαι κανέναν, αλλά όχι γιατί δεν θέλω στην πραγµατικότητα, αλλά γιατί φοβάµαι ότι θα πονέσω πάλι, ξανά και ξανά». Είναι μια κοπέλα που την παράτησαν οι γονείς της, μια κοπέλα που έχει ζήσει πράγµατα που δεν είναι φυσιολογικά. Έτσι, λοιπόν, αυτή η κοπέλα αναγκάστηκε να «κλειδώσει» τόσο πολύ, να πετύχει όσο πιο πολύ γίνεται και να ορίσει τη ζωή της. Αλλά η ανάγκη για αγάπη έρχεται και της «χτυπάει» την πόρτα κάποια στιγµή µε έναν τρόπο σουρεαλιστικό.
Ήθελε να υιοθετήσει ένα παιδάκι και κατάλαβε ότι µόνη της δεν µπορεί να το κάνει, οπότε αναγκαστικά απάντησε σε µια αγγελία για να νοικιάσει µια µητέρα, ώστε να µπορέσει να υιοθετήσει ένα παιδί. Εκεί, µέσα από αυτή την ανάγκη της, όπως είχε µάθει να πληρώνει και να παίρνει αυτό που θέλει, γνώρισε αυτή τη γυναίκα και άρχισε σιγά-σιγά να συνδέεται µε κάποιον τρόπο και να καταλαβαίνει ότι υπάρχει και αυτό. Ώσπου φτάνουµε στο τέλος, όπου, ουσιαστικά µε µια αλλαγή στη συνθήκη, αλλάζει η συµφωνία και εκεί βλέπουµε ότι αντιδρά.
Η συνεργασία σας µε τη Σοφία Βογιατζάκη πώς είναι;
Είναι φανταστική. Και ενώ είµαστε µαζί και στην παράσταση «Μπαµπάδες µε ρούµι», εδώ, επειδή είµαστε δύο άτοµα πάνω στη σκηνή, είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Εγώ δεν το καταλαβαίνω, αισθάνοµαι την ίδια οικειότητα, αλλά µας λένε πόση χηµεία έχουµε όλοι όσοι έρχονται να δουν την παράσταση.
Οι σχέσεις σας µε τη µητέρα σας πώς είναι;
Οι σχέσεις µου είναι καλές, αλλά αναγνωρίζω πολλά κοµµάτια µου µέσα από αυτή την ηρωίδα. Εµένα οι γονείς µου µε έκαναν σε πάρα πολύ µικρή ηλικία, όταν ήταν 19 χρόνων. Είχε και αυτή τη δική της παιδικότητα. Είναι σαν ένα παιδί να µεγαλώνει ένα άλλο παιδί – αυτό, από µόνο του, σίγουρα δηµιουργεί κάποια ελλείµµατα.
Το δικό σας καµπανάκι της µητρότητας έχει χτυπήσει;
Έχει χτυπήσει. ∆εν είναι όµως καµπανάκι µητρότητας. Έχει χτυπήσει το καµπανάκι µιας ουσιαστικής σύνδεσης, όχι καθαυτής της µητρότητας. Μιας σύνδεσης όπου εν δυνάµει θα µπορούσαν να γίνουν ωραία πράγµατα αν οι δυο αυτοί άνθρωποι είναι ωραία µαζί. Το θέµα δεν είναι το καµπανάκι της µητρότητας, γιατί µπορούµε πια να το κάνουµε και µόνες µας – έχω καταψύξει τα ωάριά µου και δεν αγχώνοµαι.
Το θέµα είναι όταν εσύ αισθάνεσαι ότι έχεις «φάει» αρκετό χρόνο για να λύσεις και να λειάνεις τυχόν θέµατά σου. Γιατί να µπεις στη διαδικασία και, αν δεν έχεις λύσει κάποια πράγµατα, να τα περάσεις στο παιδί σου, επειδή απλώς χτύπησε το καµπανάκι; Και εκεί αναρωτιέµαι αν είναι κοινωνικό ή αν είναι αληθινό.
Νίκη Λάμη
Γιατί αποφασίσατε να κάνετε κατάψυξη ωαρίων;
Γιατί δεν είχα νιώσει µέχρι τότε µε τους συντρόφους µου ότι ήταν κάτι το οποίο ήθελα να µε οδηγήσει εκεί. Ήθελα να το κάνω γιατί µπορούµε, γιατί η επιστήµη έχει προχωρήσει. ∆εν θα εξετάσω καθόλου αν είναι σωστό ή λάθος. Μας παρέχεται µια δυνατότητα, οι ρυθµοί που ζούµε είναι αυτοί, ακολουθούµε τους ρυθµούς, γιατί έτσι είναι η ζωή, είµαστε άνθρωποι, είµαστε επαγγελµατίες… Αυτή τη δυνατότητα που µας παρέχεται εγώ την πήρα.
Είναι απλή η διαδικασία;
Είναι ένα πράγµα το οποίο δεν είναι πάρα πολύ εύκολο. Μπαίνεις σε µια διαδικασία. Είναι ουσιαστικά εξωσωµατική χωρίς τη γονιµοποίηση. Εγώ το πήρα στο µυαλό µου καθαρά ως µια δυνατότητα. Βλέπω ότι είµαι σε µια ηλικία παραγωγική και αναπαραγωγική, αλλά δεν έχω αισθανθεί ακόµη αυτή την επιθυµία. Έτσι, είπα να το κάνω µε αυτόν τον τρόπο και όχι αργότερα.
Στην προσωπική σας ζωή πώς είστε;
Είµαι καλά, γιατί, έπειτα από πολλά χρόνια, είµαι µόνη µου. Οπότε απολαµβάνω αυτό το κοµµάτι. ∆εν ήξερα πώς είναι να είσαι µόνη σου.
