Η Ηλιάνα Μαυρομάτη η οποία πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση «Η Αισθηματική Αγωγή», ενώ τη βλέπουμε και στην ΕΡΤ στην «Ηλέκτρα», μίλησε στην εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα» και στον Αλέξη Μπαρτζώκα για όλα.

Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στο επεισόδιο της σειράς «Αρχελάου 5», στην επίμαχη σκηνή με το τρένο και την έμμεση αναφορά στο δυστύχημα των Τεμπών που «κόπηκε» στο ERTFLIX, ενώ μετά τον ντόρο εμφανίστηκε ξανά.

«Θέλω να πιστεύω ότι ήταν ένα τυχαίο γεγονός και ότι δε συνέβη κάποιου τύπου λογοκρισία, από πλευράς του καναλιού, πάνω στη σειρά και στο επεισόδιο. Πολύ περίεργη συγκυρία…», σχολίασε η ηθοποιός. 

Η Ηλιάνα Μαυρομάτη μίλησε για τη σχέση με τους γονείς της, Βασίλη Μαυρομάτη και Λίλα Καφαντάρη και την αντίδραση τους όταν αποφάσισε να γίνει ηθοποιός, αν και στην αρχή, όπως είπε, αντιστεκόταν και η ίδια στην επιθυμία της να ασχοληθεί με την υποκριτική.  

«Ο βασικότερος λόγος ήταν η σχέση που είχα με τους γονείς μου και άρα η σχέση που είχα με την τέχνη, σε σχέση με τους γονείς μου. Δεν ήθελα να ταυτιστώ με την πορεία τους, Δεν ήθελα να κάνω το ίδιο που έκαναν και εκείνοι, οπότε υπήρχε μία αντίδραση σε αυτό. Και επίσης υπήρχε μια πιο ορθολογιστική σκέψη στο μυαλό μου που έλεγε ότι είναι μία δουλειά, ένα επάγγελμα που δεν παρέχει καμιά ασφάλεια», πρόσθεσε.

«Στα ξεκινήματα μου είχα αυτή την αγωνία να μην αντιμετωπίσω την προκατάληψη στο ότι θα πουν με βοηθούν οι γονείς μου, που είναι στο χώρο, οπότε στην αρχή έκρυβα από τους συνεργάτες μου ποια είναι οικογένειά μου. Πήγαινα στις ακροάσεις χωρίς να λέω από που έρχομαι, ποιοι είναι οι γονείς μου. Όταν με έπαιρναν σε μια δουλειά δε μάθαιναν ποιοι είναι οι γονείς μου. Υπήρχαν περιπτώσεις που το μάθανε πολύ αργότερα οι συνεργάτες και μου έλεγαν: “είσαι τρελή, τους ξέρουμε τους ανθρώπους”», αποκάλυψε.

Η ηθοποιός μίλησε ακόμα για τα εφηβικά της χρόνια, την ψυχανάλυση και την απώλεια αγαπημένων της προσώπων, του πατέρα και του αδελφού της.  

«Η ψυχανάλυση έπαιξε ρόλο στο να μαλακώσει και να λειάνει όλες τις αιχμές και τα σκοτάδια της ζωής μου. Ξεκίνησε από μια πάρα πολύ δύσκολη εφηβεία που ήταν σχεδόν αναγκαίο να πάω να ζητήσω βοήθεια. Ήμουν πολύ δύσκολο παιδί, ήμουν πολύ αντιδραστικό παιδί, ήμουν πολύ θυμωμένο παιδί. Με τον κόσμο, με την οικογένειά μου με τον εαυτό μου… Ήμουν έξαλλη. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι πιο δύσκολο στη ζωή ενός ανθρώπου από το να χάνει ανθρώπους που αγαπάει. Ευτυχώς στη ζωή μου ποτέ δε λειτουργούσα μοιρολατρικά ή να ζητάω τα ρέστα από το σύμπαν ή από τη ζωή για τις δυσκολίες που μου φέρνει», εξομολογήθηκε.