Το άρθρο του περιοδικού «The Atlantic» αναλύει τη συνάντηση μεταξύ του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, χαρακτηρίζοντάς την ως «ενέδρα» και μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Ο αρθρογράφος Τομ Νίκολς καταγγέλλει την αγένεια και την ταπείνωση που υπέστη ο Ζελένσκι από τον Τραμπ και τον αντιπρόεδρο Τζέι-Ντι Βανς, οι οποίοι προώθησαν ρωσικά επιχειρήματα και επιχείρησαν να εκθέσουν τον Ουκρανό ηγέτη δημόσια.
Η συνάντηση, σύμφωνα με τον Νίκολς, αποδεικνύει την προδοσία των ΗΠΑ προς την Ουκρανία και ενισχύει τη θέση της Ρωσίας, ενώ θέτει σε κίνδυνο τις συμμαχίες της Αμερικής και τη διεθνή τάξη.
Πιο αναλυτικά:
Για μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, κάνει λόγο το αμερικανικό περιοδικό «The Atlantic» και ο αρθρογράφος του, Τομ Νίκολς, αναλύοντας τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στον Λευκό Οίκο και οδήγησαν στην ένταση μεταξύ του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και του Ουκρανού ομολόγου του, Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Μάλιστα, το Μέσο κάνει λόγο για «ενέδρα που στήθηκε στον πρόεδρο της Ουκρανίας».
Αναλυτικά όσα αναφέρει το άρθρο:
Αφήστε στην άκρη, έστω και για λίγο, την απόλυτη αγένεια με την οποία ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και ο αντιπρόεδρος Τζέι-Ντι Βανς αντιμετώπισαν σήμερα στον Λευκό Οίκο τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Αφήστε επίσης στην άκρη το θέαμα των Αμερικανών ηγετών να «σφυροκοπούν» δημοσίως έναν φίλο σαν να ήταν εχθρός. Όλη αυτή η αγένεια που ασκήθηκε σήμερα στον Ζελένσκι δεν πρέπει να επισκιάσει τη γεωπολιτική πραγματικότητα αυτού που μόλις συνέβη: Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έστησε ενέδρα σε έναν πιστό σύμμαχο, προφανώς για να μπορέσει σύντομα να κάνει μια συμφωνία με τον δικτάτορα της Ρωσίας για να ξεπουλήσει ένα ευρωπαϊκό έθνος που παλεύει για την ίδια του την ύπαρξη.
Οι σύμβουλοι του Τραμπ έχουν ήδη δηλώσει ότι η συνάντηση ήταν μια νίκη για το «βάζοντας την Αμερική πρώτα» και οι απολογητές του πιθανότατα θα παρουσιάσουν και θα εκλογικεύσουν αυτή την επαίσχυντη στιγμή ως μια απλή έντονη συζήτηση – κάτι που στη γλώσσα της Ουάσιγκτον συνηθίζεται να αποκαλείται « ειλικρινής και ανοιχτή ανταλλαγή απόψεων». Αλλά αυτή η συνάντηση έβριθε από μια σχεδιασμένη επίθεση, με τον Τραμπ να μεταφέρει τα ρωσικά σημεία συζήτησης στον Ζελένσκι (όπως το να κατηγορεί την Ουκρανία για τον κίνδυνο παγκόσμιου πολέμου), όλα αυτά σχεδιασμένα για να ταπεινώσουν τον Ουκρανό ηγέτη στην εθνική τηλεόραση και να δώσουν στον Τραμπ το πρόσχημα για να κάνει αυτό που επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι θέλει να κάνει: να πάρει το μέρος του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και να τερματίσει τον πόλεμο με τους όρους της Ρωσίας. Ο Τραμπ φέρεται τώρα να εξετάζει το ενδεχόμενο άμεσου τερματισμού κάθε στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία εξαιτίας της υποτιθέμενης αδιαλλαξίας του Ζελένσκι κατά τη διάρκεια της συνάντησης.
Η παρουσία του Βανς στον Λευκό Οίκο υποδηλώνει επίσης ότι η συνάντηση ήταν στημένη. Ο Βανς είναι συνήθως ένας αόρατος παρασκηνιακός παράγοντας σε αυτή την κυβέρνηση, με λίγα καθήκοντα εκτός από κάποιο περιστασιακό τρολάρισμα των επικριτών του Τραμπ. (Η πραγματική δουλειά της προώθησης των πολιτικών του Τραμπ είναι τώρα προφανώς δουλειά του Έλον Μασκ). Αυτή τη φορά, ωστόσο, τον έφεραν για να τρολάρει όχι άλλους Αμερικανούς, αλλά έναν ξένο ηγέτη. Ο Μάρκο Ρούμπιο -θεωρητικά, ο κορυφαίος διπλωμάτης της Αμερικής- ήταν επίσης εκεί, αλλά καθόταν σκυθρωπός και σιωπηλός, ενώ ο Βανς μιλούσε σαν αντιπαθητικός μεταπτυχιακός φοιτητής.
Ο Ζελένσκι διαμαρτυρήθηκε, όπως θα έπρεπε, όταν ο αντιπρόεδρος κατηγόρησε τον Ουκρανό πρόεδρο ότι δεν έδειξε αρκετή προσωπική ευγνωμοσύνη στον Τραμπ. Και στη συνέχεια, σε μια στιγμή τεράστιας υποκρισίας, ο Βανς είπε στον Ζελένσκι ότι ήταν «ασεβές εκ μέρους σας να έρχεστε στο Οβάλ Γραφείο και να προσπαθείτε να εκδικάσετε αυτό το θέμα μπροστά στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης». Αλλά το να δελεάσει τον Ζελένσκι να τσακωθεί μπροστά στα μέσα ενημέρωσης ήταν πιθανότατα το σχέδιο από την αρχή, και σύντομα ο Τραμπ και ο Βανς φώναζαν και οι δύο στον Ζελένσκι. («Αυτό θα γίνει σπουδαία τηλεοπτική εκπομπή», είπε ο Τραμπ κατά τη διάρκεια της συνάντησης.) Ο πρόεδρος κατά καιρούς ακούστηκε σαν αφεντικό της μαφίας – «δεν έχεις τα χαρτιά», «είσαι θαμμένος εκεί»- αλλά στο τέλος, δεν ακούστηκε περισσότερο από κανέναν όσο από τον ίδιο τον Πούτιν, καθώς φώναζε για «τζόγο με τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο», λες και η έναρξη του μεγαλύτερου πολέμου στην Ευρώπη εδώ και σχεδόν έναν αιώνα ήταν ιδέα του Ζελένσκι.
Μετά τη συνάντηση, ο Τραμπ απέπεμψε τον Ουκρανό ηγέτη και στη συνέχεια εξέδωσε μια δήλωση για την οποία μόνο ευχαριστημένη θα μπορούσε να είναι η Μόσχα:
Διαπίστωσα ότι ο πρόεδρος Ζελένσκι δεν είναι έτοιμος για την Ειρήνη εάν εμπλακεί η Αμερική, επειδή θεωρεί ότι η εμπλοκή μας του δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στις διαπραγματεύσεις. Δεν θέλω πλεονέκτημα, θέλω ΕΙΡΗΝΗ. Δεν σεβάστηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στο τιμημένο Οβάλ Γραφείο τους. Μπορεί να επιστρέψει όταν είναι έτοιμος για Ειρήνη.
Ο Τραμπ θα μπορούσε κάλλιστα να έχει υπαγορεύσει αυτή την ανάρτηση στο Truth Social πριν από τη συνάντηση, διότι ο Ζελένσκι δεν είχε καμία πιθανότητα να έχει μια πραγματική συζήτηση στον Λευκό Οίκο. Όταν έδειξε στον Τραμπ φωτογραφίες από κακοποιημένους Ουκρανούς στρατιώτες, ο Τραμπ σήκωσε τους ώμους. «Αυτά είναι σκληρά πράγματα», μουρμούρισε. Ίσως κάποιος είπε στον Ζελένσκι ότι ο Τραμπ δεν διαβάζει πολύ και αντιδρά στις εικόνες, αλλά ο Τραμπ, αχαρακτήριστα, φαίνεται ότι ήταν αποφασισμένος να παραμείνει στο μήνυμα και να δώσει μάχη.
Ο Βανς, από την πλευρά του, ενσάρκωσε πλήρως το ρόλο του γλοιώδους βοηθού του talk-show, που πήδηξε για να βεβαιωθεί ότι ο σταρ είχε την υποστήριξη που χρειαζόταν, ενώ χτυπούσε έναν από τους καλεσμένους. Ο αντιπρόεδρος είναι ένας μη σοβαρός άνθρωπος που προσπαθεί να παρεμβαίνει σε σοβαρές στιγμές, αλλά αυτή τη φορά το διακύβευμα ήταν πολύ υψηλότερο από τις συνήθεις διαμάχες με τα μέσα ενημέρωσης ή τους Δημοκρατικούς του Κογκρέσου. Γέλασε όταν ο Μπράιαν Γκλεν, δημοσιογράφος του δεξιάς κατεύθυνσης καναλιού Real America’s Voice, ο οποίος φέρεται να βγαίνει με την αντιπρόσωπο Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν, έκανε στον Ζελένσκι τη σκληρή και αιχμηρή ερώτηση γιατί δεν είχε φορέσει κοστούμι στο Οβάλ Γραφείο. (Ίσως ρωτήσει τον Μασκ γιατί φόρεσε καπέλο και μπλουζάκι σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, αλλά αμφιβάλλω).
Η απόλυτη αγένεια που επέδειξαν σε έναν ξένο καλεσμένο και φίλο των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν (για να χρησιμοποιήσω μια λέξη) καταδικαστέα ως θέμα τρόπων και χάρης, αλλά ακόμη χειρότερα, ο Τραμπ και ο Βανς συμπεριφέρθηκαν σαν δύο διαδικτυακές μαριονέτες του Κρεμλίνου αντί για Αμερικανούς ηγέτες. Προώθησαν σημεία συζήτησης που είτε γνώριζαν είτε έπρεπε να γνωρίζουν ότι ήταν λάθος. Ακόμη και αν ο Ζελένσκι ήταν τόσο άπταιστος και ικανός στα αγγλικά όσο ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να αντικρούσει την πλημμύρα των ψευδών στοιχείων. Όχι, οι ΗΠΑ δεν έδωσαν στην Ουκρανία 350 δισεκατομμύρια δολάρια- ναι, ο Ζελένσκι εξέφρασε επανειλημμένα τις ευχαριστίες του προς την Αμερική και τον Τραμπ- όχι, ο Ζελένσκι δεν επιτέθηκε στην κυβέρνηση. Ο Ουκρανός ηγέτης έκανε ό,τι μπορούσε για να αντισταθεί στον εκφοβισμό, αλλά ο Τραμπ και ο Βανς έπαιζαν για τις κάμερες και τη γκαλερί MAGA στο σπίτι.
Ο Βανς έδειξε πόσο αφοσιωμένος ήταν στο να κερδίζει πόντους και όχι στο να χαράσσει πολιτική με μια παρατήρηση τόσο ρηχή που ήταν τυχερός που ο Ζελένσκι ήταν πολύ εκτός ισορροπίας για να τον κατηγορήσει γι’ αυτό. Για να τονίσει την επικίνδυνη κατάσταση της Ουκρανίας, ο Βανς σημείωσε ότι ο Ζελένσκι έστελνε στρατεύσιμους στην πρώτη γραμμή του μετώπου, σαν να επρόκειτο για μια πρωτοφανή πολιτική που μόνο το πιο απελπισμένο καθεστώς θα τολμούσε να εφαρμόσει. Ο Ζελένσκι είπε ότι όλα τα έθνη που βρίσκονται σε πόλεμο έχουν προβλήματα, αλλά θα μπορούσε να επισημάνει στον Βανς ότι η Ουκρανία μάχεται για την ίδια την ύπαρξή της, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σύρει στρατεύσιμους σε μέρη μακριά από την πατρίδα τους -συμπεριλαμβανομένων της Κορέας και του Βιετνάμ- για να πολεμήσουν εναντίον στρατευμάτων που υποστηρίζονται από το Κρεμλίνο.
Η σημερινή συνάντηση και η ντροπιαστική ψήφος της Αμερικής στα Ηνωμένα Έθνη τη Δευτέρα επιβεβαίωσαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πλέον ευθυγραμμισμένες με τη Ρωσία και απέναντι στην Ουκρανία, την Ευρώπη και το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Ένιωσα σωματική αηδία βλέποντας τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών να φωνάζει σε έναν γενναίο σύμμαχο, να ξεσπά στο Οβάλ Γραφείο σαν να ήταν ένας εθισμένος γέρος που κουνάει τη γροθιά του στην τηλεόραση. Ο Ζελένσκι έχει υπομείνει τραγωδίες και έχει διακινδυνεύσει τη ζωή του, με τρόπους που άνθρωποι όπως ο Τραμπ και ο Βανς δεν μπορούν να φανταστούν. (Ο Βανς υπηρέτησε ως αξιωματικός δημοσίων σχέσεων στον ισχυρότερο στρατό του κόσμου- δεν χρειάστηκε ποτέ να κουρνιάσει σε ένα καταφύγιο κατά τη διάρκεια ενός ρωσικού βομβαρδισμού). Ντρέπομαι για το έθνος μου- ακόμη και αν το Κογκρέσο ενεργήσει για να υποστηρίξει και να βοηθήσει την Ουκρανία, δεν μπορεί να αποκαταστήσει την αμερικανική τιμή που χάθηκε σήμερα.
Αλλά όσο κι αν κάποιος αηδιάζει με τη συμπεριφορά του Τραμπ και του Βανς, η στρατηγική πραγματικότητα είναι ότι αυτή η συνάντηση αποτελεί καταστροφή για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον ελεύθερο κόσμο. Οι συμμαχίες της Αμερικής βρίσκονται πλέον σε κίνδυνο, και θα έπρεπε να βρίσκονται: Ο Τραμπ προδίδει ανοιχτά, και χαρούμενα, όλα όσα η Αμερική προσπάθησε να υπερασπιστεί από την ήττα του Άξονα πριν από 80 χρόνια. Ολόκληρη η διεθνής τάξη ειρήνης και ασφάλειας βρίσκεται τώρα σε κίνδυνο, καθώς οι Ρώσοι αυτοκράτορες, αφού έσφαξαν αθώους ανθρώπους για τρία χρόνια, προσβλέπουν στο να απολαύσουν τα λάφυρα της εισβολής τους αντί να δικαστούν για τα εγκλήματά τους. (Λίγο αφότου ο Τραμπ απέλυσε τον Ζελένσκι από τον Λευκό Οίκο, το ομοίωμα του Πούτιν, ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, έγραψε στο Χ: «Το αυθάδες γουρούνι πήρε επιτέλους ένα κανονικό χαστούκι στο Οβάλ Γραφείο»).
Η Παρασκευή, 28 Φεβρουαρίου 2025, θα περάσει στα βιβλία της ιστορίας ως μια από τις πιο ζοφερές ημέρες της αμερικανικής διπλωματίας, η αρχή μιας μακροχρόνιας καταστροφής που κάθε Αμερικανός, κάθε σύμμαχος των ΗΠΑ και όποιος νοιάζεται για το μέλλον της δημοκρατίας θα πρέπει να υπομείνει. Με την προδοσία της Ουκρανίας από τον Λευκό Οίκο να επισφραγίζει έναν μήνα αυταρχικού χάους στην Αμερική, ο Πούτιν, μαζί με άλλους δικτάτορες σε όλο τον κόσμο, μπορεί επιτέλους να κοιτάξει τον Τραμπ με αυτοπεποίθηση και να σκεφτεί: ένας από εμάς.