Όπως κι αν ονομάσει κανείς αυτό που γεννήθηκε στο Λάνκαστερ Χάουζ του Λονδίνου, για την Ουκρανία, υπό την αιγίδα του Βρετανού πρωθυπουργού, Κιρ Στάρμερ, και με την συμμετοχή 19 ηγετών από την Ευρώπη και αλλού  – κατάπαυση του πυρός, εκεχειρία ή ειρηνευτικό σχέδιο – οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει είναι τεράστιες.

Πολύ περισσότερο καθώς πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι ο πρόεδρος Τραμπ «θα τραβήξει από την πρίζα» όλη την αμερικανική υποστήριξη, από το τελευταίο φορτίο όπλων που έχει πληρώσει το Κίεβο στον Μπάιντεν έως την παροχή πάσης φύσεως πληροφοριών, κυρίως αναφορικά με τις αεροπορικές κινήσεις της Ρωσίας. Την συγκεκριμένη πληροφορία μεταδίδουν το Axios και οι Times της Νέας Υόρκης, επικαλούμενοι κυβερνητικές πηγές, οι οποίες ανέφεραν ότι ο Τραμπ συγκάλεσε έκτακτη σύσκεψη στον Λευκό Οίκο για να ληφθούν αποφάσεις ακριβώς για το θέμα αυτό.

Νωρίτερα ο Αμερικανός πρόεδρος είχε εξαπολύσει νέα επίθεση κατά του προέδρου της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, λέγοντας ότι «δεν θα το ανεχθεί άλλο αυτό». Και το «αυτό» ήταν μια αναφορά του Ζελέσνκι σε άρθρο του ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει πολύ δρόμο ακόμα.  Ο Τραμπ έχει ξεκάθαρα δηλώσει ότι θέλει ο πόλεμος να τελειώσει το συντομότερο δυνατό. Προφανώς το ίδιο θέλει και Ζελένσκι, αλλά η συγκεκριμένη του διατύπωση μπορεί να ερμηνευτεί και αντίστροφα, οπότε είναι η καλύτερη αφορμή ώστε ο Τραμπ, να βγάλει από την πρίζα ολόκληρη την βοήθεια προς την Ουκρανία. Το Κίεβο δεν θα μπορεί πλέον να πολεμήσει.

Οπότε τι νόημα θα έχει το ειρηνευτικό σχέδιο του Στάρμερ. Αν ο Τραμπ κόψει κάθε μορφή βοήθειας στην Ουκρανία, ο πόλεμος θα τελειώσει πολύ πολύ σύντομα και ο Αμερικανός πρόεδρος θα έχει βρεθεί ένα βήμα μπροστά από όλους. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι το βράδυ της Δευτέρας (3/3), ο Τραμπ είπε ότι δεν έχει αναφερθεί σε ενδεχόμενο διακοπής κάθε βοήθειας προς την Ουκρανία.

Οπότε, προς το παρόν, ο Στάρμερ και ο Μακρόν ελπίζουν ότι το σχέδιο της Κυριακής θα φέρει τελικά μόνιμη ειρήνη στην Ουκρανία. Στην καρδιά του βρίσκεται η «συμμαχία προθύμων» να βοηθήσουν να εγγυηθούν την ειρήνη σε περίπτωση επίτευξης εκεχειρίας.

Μπορεί η Ευρώπη;

Δεν είναι απλό. Όπως σχολιάζει το BBC, οι στρατοί της Ευρώπης είναι απομειωμένοι και τα οπλοστάσιά της μισοάδεια. Οπότε δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί η Γηραιά Ήπειρος να συγκεντρώσει μια ουσιαστική αποτρεπτική δύναμη για να αναπτυχθεί στην Ουκρανία. Επίσης υπάρχει ένα ζήτημα για το ποια άλλα κράτη, εκτός από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, θα είναι πρόθυμα να στείλουν δυνάμεις, δεδομένων των αμφιβολιών για την υποστήριξη των ΗΠΑ.

Ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, δήλωσε ότι θα χρειαζόταν μια διεθνής δύναμη έως και 200.000 στρατιωτών. Έχει δίκιο στον αριθμό. Αλλά στην πραγματικότητα, η Ευρώπη θα δυσκολευτεί να βρει ακόμη και το ένα τρίτο αυτού του αριθμού.

Η αεροπορική ισχύς θα ήταν ζωτικής σημασίας. Αυτό ισχύει τόσο για αυτό που είναι γνωστό ως ISR [Intelligence, Surveillance and Reconnaissance] όσο και για την απόκρουση τυχόν μελλοντικών ρωσικών εισβολών.

Δεν έχει νόημα να έχουμε μια ταξιαρχία βρετανικών στρατευμάτων που κάθεται σε τμήμα της νοητής γραμμής κατάπαυσης του πυρός, εάν χιλιάδες ρωσικά στρατεύματα και τεθωρακισμένα οχήματα εισβάλλουν μέσα από ένα κενό 100 μίλια μακριά και η ταξιαρχία δεν έχει επαρκή μέσα για την απώθησή τους.

Οι ΗΠΑ έχουν τεράστιες δυνατότητες στην υπηρεσία πληροφοριών σημάτων, Sigint, καθώς και στον ανεφοδιασμό αέρος-αέρος, χωρίς τα οποία μια αμιγώς ευρωπαϊκή δύναμη θα δυσκολευόταν. Χώρια που οι ΗΠΑ συνεισφέρουν επίσης πάνω από το ήμισυ του συνόλου των μαχητικών αεροσκαφών του ΝΑΤΟ και των βομβαρδιστικών του.

Εν ολίγοις, η συγκρότηση μιας αξιόπιστης αποτρεπτικής δύναμης για την προστασία της Ουκρανίας θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι αδύνατη, χωρίς την αμερικανική στρατιωτική υποστήριξη, τονίζει το BBC.

Μπορεί να αλλάξει γνώμη ο Τραμπ;

Στον Ντόναλντ Τραμπ αρέσει να λέει ότι δεν ξεκινάει πολέμους, αλλά τους σταματάει. Το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει αυτή τη στιγμή είναι να δεσμεύσει στρατεύματα μάχης και αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ σε μια νοητή ασταθή γραμμή κατάπαυσης του πυρός, η οποία έχει τη δυνατότητα να ξεσπάσει σε πόλεμο με πυρά που θα παρασύρει και τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ.

Αντ’ αυτού, έχει δείξει τον τρόπο που προτιμά για να τερματίσει αυτόν τον πόλεμο. Θα συνάψει συμφωνία απευθείας με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, ένας προς έναν.

Στόχος του ευρωπαϊκού σχεδίου είναι οι «πρόθυμοι»  να καταλήξουν σε μια αξιόπιστη πρόταση κατάπαυσης του πυρός, η οποία θα μπορεί στη συνέχεια να παρουσιαστεί στον πρόεδρο Τραμπ με την ελπίδα ότι στη συνέχεια θα συμφωνήσει να παράσχει ένα αμερικανικό στρατιωτικό στήριγμα.  Μέχρι στιγμής, αυτό φαίνεται απίθανο.

Θα το δεχτεί η Ρωσία;

«Γιατί να το κάνει;» θα ισχυρίζονταν κάποιοι. Οι χερσαίες δυνάμεις της κερδίζουν έστω και με τρομακτικό κόστος σε ανθρώπινες ζωές, και η Ουκρανία έχει χάσει σχεδόν τον μεγαλύτερο σύμμαχό της σε αυτόν τον πόλεμο: τις ΗΠΑ.

Χωρίς τη στρατιωτική υποστήριξη της Αμερικής, η Ουκρανία θα δυσκολευτεί πολύ να συγκρατήσει τα προελαύνοντα ρωσικά στρατεύματα στα ανατολικά και νοτιοανατολικά. Χωρίς αμερικανικούς πυραύλους Patriot, οι πόλεις της θα είναι ακόμη πιο ευάλωτες σε μαζικές πυραυλικές επιθέσεις από τη Ρωσία.

Και ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα δεχθεί την παρουσία στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Τώρα που έχει ουσιαστικά έναν σύμμαχο στον Λευκό Οίκο, είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να υποχωρήσει σε αυτό το σημείο, εκτός εάν ο πρόεδρος Τραμπ μπορεί να του προσφέρει ένα σημαντικό κίνητρο σε αντάλλαγμα.

Το συμπέρασμα

Η ουσία σε όλα αυτά είναι ότι το Κρεμλίνο δεν έχει εγκαταλείψει τους μαξιμαλιστικούς του στόχους για την Ουκρανία, που είναι να φέρει τελικά ολόκληρη τη χώρα πίσω στην τροχιά της Μόσχας, αντικαθιστώντας τον Ζελένσκι με μια φιλορωσική μαριονέτα.

Και οι ελάχιστοι στόχοι της από τους οποίους επίσης δεν έχει λόγο να υποχωρήσει είναι να παραχωρήσει η Ουκρανία μόνιμα όχι μόνο τα εδάφη που ήδη κατέχει η Ρωσία – στις επαρχίες Χερσώνα, Ζαπορίζια, Ντονέτσκ και Λουχάνσκ- αλλά και να παραδώσει τις πόλεις Χερσώνα και Ζαπορίζια, αναγκάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανούς κατοίκους είτε να φύγουν είτε να γίνουν Ρώσοι.