Η Γιούλη Ζήκου, χήρα του ηθοποιού Γιάννη Μόρτζου, μίλησε στην εκπομπή Super Κατερίνα για την απώλειά του, εκφράζοντας τον αβάσταχτο πόνο της και την αδυναμία της να προχωρήσει στη ζωή της. Περιέγραψε την καθημερινότητά της ως «ζωντανή νεκρή», ενώ τόνισε ότι η ψυχολογική στήριξη από τον αδερφό της και τον πνευματικό της δεν είναι αρκετή.
Αναφέρθηκε επίσης στην αδικία που υπήρξε γύρω από την επιχορήγηση του συζύγου της και την υποστήριξή του στον Πέτρο Φιλιππίδη κατά τη διάρκεια της δίκης του. Η κηδεία του Μόρτζου πραγματοποιήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου, με πλήθος κόσμου να τον τιμά.
Πιο αναλυτικά:
Η Γιούλη Ζήκου παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή Super Κατερίνα στον ALPHA, όπου μίλησε για τον αείμνηστο σύζυγό της, Γιάννη Μόρτζο. Ο ηθοποιός νοσηλευόταν στο Ασκληπιείο Βούλας, αντιμετωπίζοντας πολλά προβλήματα υγείας, τα οποία δυστυχώς δεν κατάφερε να ξεπεράσει.
Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στις 28/9 με πολλούς φίλους και πρώην συνεργάτες να τον τιμούν με την παρουσίαση τους. Τραγική φιγούρα ωστόσο, ήταν η σύζυγός του – δείτε φωτογραφίες.
Τα συγκλονιστική λόγια της Γιούλης Ζήκου για τον Γιάννη Μόρτζο
«Είμαι μια ζωντανή νεκρή. Κοντεύουν να περάσουν έξι μήνες, τα δάκρυά μου δεν έχουν στεγνώσει. Έχω την αίσθηση ότι όσο περνάει ο καιρός είναι χειρότερα. Ξυπνάω το πρωί και λέω “Θεέ μου, γιατί ξύπνησα; Πώς θα περάσω άλλη μια μέρα με τόσο πόνο, χωρίς τον Γιάννη”. Δεν κατάφερα να διαχειριστώ την απώλεια, παρ’ όλο που είναι ο αδερφός μου δίπλα μου που είναι νευρολόγος – ψυχίατρος. Κάνω ψυχοθεραπεία και μιλάω με τον πνευματικό μου. Ήθελα να ζήσει κι άλλο ο Γιάννης, δεν έπρεπε να φύγει», ανέφερε αρχικά κλαίγοντας η Γιούλη Ζήκου.
«Κάποιοι έκριναν ότι δεν του άξιζε να πάρει επιχορήγηση ένας άνθρωπος που δούλευε 60 χρόνια τόσο σκληρά. Τέτοια απαξίωση… Πρέπει να ντρέπονται», συμπλήρωσε ξεσπώντας και είπε: «Το παράπονό του ήταν ότι, όταν τον σταμάτησαν από το σίριαλ Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή, δεν του είπαν τους λόγους».
Για την στάση που είχε ο Γιάννης Μόρτζος στη δίκη του Πέτρου Φιλιππίδη, σχολίασε: «Ο Γιάννης πάντα έπαιρνε θέση υπέρ του Φιλιππίδη. Αν ζούσε, θα πήγαινε μάρτυρας υπεράσπισης. Ήταν ο μοναδικός που το τόλμησε και βγήκε και το είπε που δεν ήταν κολλητός φίλος».