Μία αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε η σύζυγος του Αποστόλη Τότσικα, Ρούλα Ρέβη στην δημοσιογράφο Μαρία Ροδίτη για το “Boommag.gr”, όπου μίλησε για τα 18 χρόνια γάμου και την σχέση τους με τον ηθοποιό, για τα παιδιά τους, αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να φέρει στη ζωή τα δίδυμα αλλά και μετέπειτα.
Η συνέντευξη της Ρούλας Ρέβη στο “Boommag.gr”
- Ρούλα, σε μερικούς μήνες τα δίδυμα παιδιά σου γίνονται 10 ετών. Σε τι φάση βρίσκεστε τώρα;
Είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο, σε μια φάση ωρίμανσης. Έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι δεν είναι όλα αστεία ή παιχνίδι, κάνουν διαρκώς ερωτήσεις για τη ζωή και τον θάνατο, παρατηρούν περισσότερο, θέλουν να τους αναλύουμε κάποια πράγματα. Είναι σε μια ηλικία που δεν μπορείς πια να τα κοροϊδέψεις, οπότε κι εγώ σκέφτομαι καλά τι απαντήσεις δίνω στα ερωτήματά τους για να μην τα αγχώσω ή τα τραυματίσω.
- Αληθεύει αυτό που λένε πως τα δίδυμα έχουν μία ιδιαίτερη σύνδεση;
Ναι. Είναι δύο παιδιά που από την πρώτη στιγμή είναι μαζί. Δεν ξέρουν πώς είναι να είσαι μόνος ή να μην μπορείς να επικοινωνήσεις με τον άλλον. Νιώθουν ο ένας τον άλλον κάπως μαγικά, χωρίς αυτό να τους ξενίζει, τους είναι φυσικό, γιατί δεν γνωρίζουν κάτι διαφορετικό.
- Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις αντιμετωπίσει ως μητέρα διδύμων;
Η φροντίδα τους στη βρεφική ηλικία. Ήταν μεγάλο challenge. Φαντάσου να γίνεσαι μαμά για πρώτη φορά και να έχεις ταυτόχρονα δύο παιδάκια. Ήταν δύσκολο!
- Άρα το project «δίδυμα» δεν βγαίνει χωρίς βοήθεια;
Με τίποτα! Αν μια μαμά δεν έχει βοήθεια, σύντομα θα καταλάβει πως χρειάζεται support. Η κούραση και η αϋπνία δημιουργούν φοβίες και στρες. Πολλές φορές, φτάνεις στο σημείο εσύ η ίδια να μην τρέφεσαι σωστά. Εγώ, τον πρώτο καιρό, ήθελα να τα κάνω όλα μόνη μου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να φάω. Ήμασταν με τον Αποστόλη (σ.σ. Τότσικα) δύο άνθρωποι σε ένα σπίτι που δεν τρώγαμε, δεν πίναμε, ξεχνούσαμε εντελώς τον εαυτό μας μέσα στην ημέρα.
- Προσπάθησες πολύ για να αποκτήσεις την Ειρήνη και τον Άγγελο, ενώ γέννησες πρόωρα. Εκείνες τις δύσκολες στιγμές τι ήταν αυτό που σου έδωσε δύναμη;
Αρχικά, μου έδωσε δύναμη το γεγονός ότι γέννησα. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αναγκάστηκα να μείνω για 73 ημέρες ακίνητη στο μαιευτήριο, οπότε γνώριζα εξαρχής ότι θα γεννήσω πρόωρα. Κάθε μέρα που τα μωρά μου βρίσκονταν στην κοιλιά μου ήταν για εμένα μία νίκη. Κάθε μέρα δεν ήξερα αν θα προχωρήσει η εγκυμοσύνη μου. Μέχρι που, όταν μου είπε ο γιατρός ότι θα γεννήσω στις 11 Σεπτεμβρίου, του είπα «δεν αντέχω άλλο, θέλω τώρα» και τελικά μπήκα για καισαρική εκείνη τη στιγμή, δηλαδή δύο ημέρες νωρίτερα. Ανυπομονούσα και είχα τεράστια χαρά. Ήθελα επιτέλους να δω τα παιδιά μου.
- Και αφού γέννησες και τα δίδυμα μπήκαν στη θερμοκοιτίδα, πώς αισθανόσουν;
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, ήμουν πολύ ζεν. Τα μικρά μου μπήκαν στη θερμοκοιτίδα λόγω χαμηλού βάρους, δεν είχαν κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ανησυχώ. Ναι μεν μου έλειπαν, όμως ήμουν πεπεισμένη ότι όλα θα πάνε καλά. Ακόμα κι όταν, επιστρέφοντας στο σπίτι από το μαιευτήριο, μου συνέβη άλλη μία ατυχία, πάλι δεν το έβαλα κάτω.
- Τι συνέβη δηλαδή;
Περίπου μία εβδομάδα μετά την καισαρική, μου είπε ο γιατρός ότι μπορώ να επιστρέψω στο σπίτι. Και ενώ ήταν να πάρω εξιτήριο στις 2 το μεσημέρι, εγώ έφυγα από την πίσω πόρτα στις 6 το πρωί με τον Αποστόλη. Ήξερα ότι, λόγω της κατάστασης, θα είχε στην είσοδο δημοσιογράφους και δεν άντεχα να το ζήσω αυτό. Γύρισα όμως σπίτι και αρρώστησα. Επειδή ήμουν 3 μήνες κλεισμένη στο μαιευτήριο, σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, με το που βγήκα έξω στην ατμόσφαιρα ανέβασα 40 πυρετό. Δεν πρόλαβα καλά καλά να μπω στο σπίτι, και ο γιατρός μου είπε να γυρίσω πίσω για να νοσηλευτώ, όπως και έγινε.
- Με τον Αποστόλη μετράτε 18 χρόνια κοινής πορείας. Έχοντας μια απαιτητική καθημερινότητα και οι δύο, υπάρχει χρόνος για να κάνετε πράγματα μαζί;
Δεν έχουμε πάντα χρόνο, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό όταν είσαι τόσα χρόνια με τον άλλον. Μη σου πω και ότι, όταν είμαστε πολύ μαζί, τρωγόμαστε περισσότερο (γέλια). Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαστε δύο άνθρωποι που μας αρέσουν αυτά που κάνουμε στη ζωή μας, λατρεύουμε τις δουλειές μας και δεν ήμασταν ποτέ οι τύποι που θέλουν συνέχεια να πηγαίνουν για καφέ. Προτιμάμε να οργανώσουμε ένα ταξίδι και να βγαίνουμε τόσο όσο. Ταιριάζουμε σε αυτό, δεν είναι δηλαδή ο ένας του έξω και ο άλλος του μέσα.
https://www.instagram.com/p/DIBUd6ZI-FB/
