Τα Αλώα, ήταν μια αγροτική γιορτή της αρχαιότητας, που πραγματοποιούνταν συστηματικά κάθε χρόνο προς τιμήν της Θεάς Δήμητρας, του Διονύσου και του Ποσειδώνα. Υπάρχουν αναφορές σε αυτή τη γιορτή και το ειδικό τελετουργικό.
Οι Αρχαίοι Έλληνες της είχαν δώσει το χαρακτηρισμό της πρόστυχης γιορτής, συμμετείχαν μόνο γυναίκες και είχαν συγκεκριμένο τελετουργικό.
Πάντα στο τελετουργικό ετοιμαζόταν ένα μεγάλο και πλούσιο γεύμα, που είχε τα πάντα εκτός από αυτά που εξαιρούνταν από τα Μυστήρια, δηλαδή, τα αυγά,τα ρόδια, τα μήλα, τα πτηνά και ορισμένα είδη ψαριών.
Γίνονταν στην γύρω από τα αλώνια της Αττικής και επεκτείνονταν μέχρι την Ελευσίνα. Ακολουθούσε η Ποσειδώνια Πομπή και τελικά η μύηση στα μυστήρια της Δήμητρας και της Περσεφόνης.
Οι γνώμες για το χρόνο της τέλεσης είναι διχασμένες. Άλλοι υποστηρίζουν πως γίνονταν τον Ιούνιο και άλλοι τον Δεκέμβριο.
Οι γυναίκες που συμμετείχαν σε αυτή τη γιορτή είχαν ομοιώματα σε σχήμα γενετικών οργάνων και φαγητά σε αντίστοιχα σχήματα φαλλών και αιδοίων. Με τη λήξη του δείπνου έθαβαν τους φαλλούς στη γη, για να ενισχύσουν τη βλάστηση και τη γονιμότητα του εδάφους.
Εκτός των άλλων, στα Αλώα ανταλλάσσονταν αισχρολογίες μεταξύ όλων των γυναικών. Η ιέρεια προέτρεπε τις παντρεμένες σε απιστίες και χόρευαν σε έκσταση και αγγίζοντας η μία την άλλη.
Από τον 4ο π.Χ. αιώνα συμμετείχαν εταίρες και οι γυναίκες ξεχύνονταν στους δρόμους, χορεύοντας τραγούδια με προκλητικό στίχο, και με ενδυμασία που άφηνε μέρη του σώματός τους ακάλυπτα.
Γενικά, τα Αλώα στην αρχαιότητα υπήρξαν γυναικεία γιορτή και τελούνταν νύχτα αν και οι σωθείσες πληροφορίες δεν είναι αρκετές συγκριτικά με άλλες συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων.
