Η φασολάδα καθιερώθηκε ως το εθνικό φαγητό των Ελλήνων κατά την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά, αν και η καταγωγή της ανάγεται στην αρχαιότητα, όπου αποτελούσε μέρος των πυανοψίων, ενός εθίμου προς τιμήν του θεού Απόλλωνα.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, τα μακαρόνια ήταν το πιο διαδεδομένο φαγητό λόγω της χαμηλής τιμής και της εύκολης παρασκευής τους, ενώ ο Τσελεμεντές υποστήριζε ότι το πραγματικό εθνικό φαγητό ήταν το «βραστό με σούπα», δηλαδή κρέας με ρύζι.
Πιο αναλυτικά:
Η φασολάδα αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα πιάτα της ελληνικής κουζίνας, το οποίο καθιερώθηκε ως το εθνικό φαγητό των Ελλήνων, την εποχή της δικτατορίας Μεταξά.
Στην Ελλάδα ανάλογο φαγητό συναντάμε από την αρχαιότητα. Ως φαγητό και θυσία στον θεό Απόλλωνα ήταν βασικό στοιχείο του εθίμου των πυανοψίων (που σήμαινε κυριολεκτικά «ημέρα της φασολάδας») και είχε δώσει το όνομα στον αντίστοιχο μήνα του αττικού ημερολογίου.
Τι τρώγαμε όμως κατά κόρον πριν από αυτό;
Κάποιοι το 1900 έγραφαν στις εφημερίδες της εποχής που το μόνο διαδεδομένο μετά τη φασολάδα ήταν τα μακαρόνια που ήταν φτηνά και πολύ εύκολα στην παρασκευή.
Ο Τσελεμεντές πάντως έλεγε ότι το εθνικό μας φαγητό δεν ήταν άλλο από το «βραστό με σούπα» που εννοούσε το κρέας με ρύζι.
