Έχουν περάσει μόλις 24 χρόνια από τότε που το αμερικανικό Κογκρέσο πήρε την απόφαση που άλλαξε την αρχή της ιστορίας μιας εφεύρεσης που χρησιμοποιούμε καθημερινά εδώ και δεκαετίες.

Η απόφαση λοιπόν ήταν ότι ο εφευρέτης του τηλεφώνου δεν ήταν ο Γκράχαμ Μπέλ, αλλά ο Αντόνιο Μεούτσι.

Ο Αντόνιο Μεούτσι πέθανε το 1889 και έπρεπε να περάσουν 113 χρόνια από τον θάνατό του για να του αναγνωρισθεί η προσπάθειά του και το ότι παρουσίασε το τηλέφωνο 16 χρόνια πριν ο Μπέλ κατοχυρώσει την εφέυρεση.

Το 1835 ο Μεούτσι εγκαταστάθηκε στην Κούβα, όπου αφιερώθηκε στα πειράματα για τη θεραπεία με ηλεκτροσόκ. Όσο έκανε αυτά τα πειράματα, παρατήρησε ότι ο ήχος μπορεί να ταξιδέψει μέσα από χάλκινα καλώδια με ηλεκτρικούς παλμούς.

15 χρόνια αργότερα, στη Νέα Υόρκη πια, έβαλε σκοπό της ζωής του να μελετήσει τη συγκεκριμένη ανακάλυψη. Συνέδεσε τηλεφωνικώς το εργαστήριο του με το δωμάτιο της παράλυτης συζύγου του και ύστερα από μια δεκαετία, κατάφερε να ολοκληρώσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα επικοινωνίας που παρουσίασε μάλιστα δημόσια.

Οι ιταλοαμερικανικές εφημερίδες ανέφεραν εκτενώς το ζήτημα, αλλά όχι και οι αγγλόφωνες εφημερίδες, γι’ αυτό και το εύρημα του Μεούτσι δεν έφτασε ως πληροφορία στο ευρύ κοινό, με το «τηλετρόφωνο» του να παραμένει σχετικά άγνωστο.

Ο Αντόνιο Μεούτσι δεν τα πήγε και πολύ καλά από εκεί και πέρα. Δυσκολεύτηκε εξαιρετικά να μάθει την αγγλική γλώσσα, κανένας δεν τον χρηματοδοτούσε, ενώ τραυματίστηκε ύστερα από ένα ατύχημα σε ένα ατμόπλοιο. Το αποκορύφωμα ήταν πως η γυναίκα του πούλησε την εφεύρεσή του σε κατάστημα με μεταχειρισμένα για 6 δολάρια, και εκείνος αναγκάστηκε να ξεκινήσει από την αρχή.

Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας κόστιζε 250 δολάρια, τα οποία ο Μεούτσι δεν είχε. Έστειλε τα μοντέλα του στην εταιρεία τηλεγράφων Western Union, αλλά κανείς δεν δέχθηκε να τον συναντήσει. Μάλιστα, η εταιρεία του είπε ότι τα μοντέλα που τις έστειλε είχαν χαθεί.

Δυο χρόνια μετά, ο Σκωτσέζος Γκράχαμ Μπελ, που μοιραζόταν το ίδιο εργαστήριο με τον Μεούτσι, κατοχύρωσε την εφεύρεση του τηλεφώνου, απέκτησε παγκόσμια φήμη και υπέγραψε μια αρκετά επικερδή συμφωνία με την Western Union. Ο Μεούτσι κινήθηκε νομικά. Έφτασε μέχρι το ανώτατο δικαστήριο.

Και θα κέρδιζε την δίκη, αν δεν πέθαινε το 1889, σε ηλικία 81 ετών. Η επιμονή της ιταλοαμερικανικής κοινότητας, δικαίωσε τον άνδρα από την Φλωρεντία 113 χρόνια αργότερα, στις 11 Ιουνίου του 2002.