- Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου μίλησε για την απώλεια του πατέρα της και τις τελευταίες στιγμές του.
- Η ηθοποιός ανέφερε ότι ο πατέρας της δεν την αναγνώριζε τις τελευταίες μέρες της ζωής του.
- Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου διηγήθηκε πώς αντιμετώπισε τον θάνατο του πατέρα της.
- Η ηθοποιός αναφέρθηκε στη στήριξη που έλαβε από τη μητέρα της κατά τη δύσκολη αυτή περίοδο.
- Η απώλεια του πατέρα της έχει αφήσει τα σημάδια της στη ζωή της.
- Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου αναφέρθηκε στον πόνο και το πένθος που ένιωσε μετά τον θάνατο του πατέρα της.
Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου μίλησε για τις τελευταίες στιγμές του πατέρα της και τον θάνατό του. Η ηθοποιός έφερε στο μυαλό της μια σειρά από εικόνες που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ.
Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου μίλησε για μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής της. Για τις τελευταίες μέρες στη ζωή του πατέρα της και για τον θάνατό του, που την συνέτριψε. Η δημοφιλής ηθοποιός ανέφερε πως το τελευταίο διάστημα της ζωής του, ο πατέρας της δεν την αναγνώριζε. «Κάθε φορά πήγαινα προετοιμασμένη να το αντιμετωπίσω αλλά, όταν έφευγα, έπεφτα στο τιμόνι του αυτοκινήτου και έκλαιγα» ανέφερε μεταξύ άλλων.
Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, μίλησε στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Γιώργο Πράσινο. «Είχες μιλήσει ανοιχτά για την απώλεια του πατέρα σου και την άνοια που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια της ζωής του» της είπε κάποια στιγμή ο δημοσιογράφος με την ηθοποιό να απαντάει.
Έχασα τον πατέρα μου πριν από τέσσερα χρόνια, στις 23 Μαρτίου, όταν ξεκίνησε το πρώτο lockdown. Η περίοδος που είχε άνοια είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Πήγαινα στο πατρικό μου να τον δω, με κοίταζε με εκείνα τα γλυκά ματάκια που είχαν πάρει μια αγγελική μορφή και δεν με γνώριζε.
Κάθε φορά πήγαινα προετοιμασμένη να το αντιμετωπίσω αλλά, όταν έφευγα, έπεφτα στο τιμόνι του αυτοκινήτου και έκλαιγα πριν ξεκινήσω.
Πώς διαχειρίστηκες τον θάνατο του;
Όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ούτε να φάει, αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι οδεύει προς το τέλος του, εκεί που θα πάμε όλοι, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Θρήνησα, είχα πένθος.
Είμαι πολύ αγαπημένο με τον αδελφό μου και πλέον έχουμε τη μητέρα μας, να την προσέχουμε, αλλά εκείνη έχει μια ενέργεια και μια απίστευτη αισιοδοξία που μας βάζει κάτω. Ουσιαστικά, η μητέρα μου με στήριξε στον θάνατο του μπαμπά.
