- Το Ισραήλ προκαλεί σοβαρές συνέπειες στον άμαχο πληθυσμό του Λιβάνου με αεροπορικές επιθέσεις.
- Μαρτυρίες από παιδιά όπως η 14χρονη Ζεινάμπ και η 6χρονη Φατιμά αναδεικνύουν τον τρόμο του πολέμου.
- Ο κάτοικος Σάλεχ Σάμπρα περιγράφει τη φρίκη που βίωσε στη γειτονιά του, όπου σκοτώθηκαν 10 άνθρωποι.
- Υπάρχει πρωτοφανής ανθρωπιστική κρίση με πολλές οικογένειες να στερούνται βασικών αναγκών και τροφίμων.
- Εθελοντές στην κοινωνική κουζίνα «Nation Station» προσφέρουν γεύματα στους εκτοπισμένους, παρά τον φόβο και την απόγνωση.
- Οι εθελοντές και οι κάτοικοι ανησυχούν για το μέλλον της κατάστασης στο Λίβανο, καλώντας τη διεθνή κοινότητα να προσφέρει ανακούφιση στους εκτοπισμένους.
Το Ισραήλ συνεχίζει τις αεροπορικές επιθέσεις στο νότιο Λίβανο και την κοιλάδα Μπεκάα, προκαλώντας σοβαρές συνέπειες στον άμαχο πληθυσμό. Σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας του Λιβάνου, οι εκτοπισμένοι έχουν ήδη ξεπεράσει τους 500.000, ενώ οι διεθνείς οργανισμοί σπεύδουν να συνδράμουν στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Ιστορίες από τον πόλεμο: Ζεινάμπ, 14 ετών και Φατιμά, 6 ετών
Ανάμεσα στους εκτοπισμένους βρίσκονται η 14χρονη Ζεινάμπ και η 6χρονη Φατιμά, δύο παιδιά που βίωσαν τον τρόμο του πολέμου.
«Οι βομβαρδισμοί γίνονταν γύρω μας. Βλέπαμε φωτιές από τις εκρήξεις παντού, ο ήχος ήταν εκκωφαντικός», περιγράφει η Ζεινάμπ.
Η μικρή Φατιμά θυμάται: «Φύγαμε από την Ντιέχ και βρήκαμε καταφύγιο στο πάρκο. Έχουμε τρομοκρατηθεί από τον πόλεμο. Τώρα κρύβομαι στο σχολείο, εξαιτίας του πολέμου».
Τα σχολεία στη χώρα έχουν μετατραπεί σε χώρους φιλοξενίας για τους άστεγους και τους εκτοπισμένους, καθώς οι συνθήκες διαβίωσης επιδεινώνονται.
Μαρτυρίες από τον Σάλεχ Σάμπρα: «Στη γειτονιά μου σκοτώθηκαν 10 άνθρωποι»
Ο Σάλεχ Σάμπρα, κάτοικος μιας περιοχής που επλήγη από τις επιθέσεις, περιγράφει τη φρίκη που βίωσε: «Στη γειτονιά μου, 500 μέτρα μακριά από εδώ, 10 άτομα σκοτώθηκαν. Κάποιοι έπιναν καφέ σε καφετέρια. Ένα επταώροφο κτίριο καταστράφηκε. Κανείς δεν ήταν στην αντίσταση. Αυτή ήταν νοσοκόμα, αυτός εργάτης και αυτός οδηγός σχολικού».
Η καταστροφή έχει προκαλέσει πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση, με πολλές οικογένειες να στερούνται βασικών αναγκών και τροφίμων.
Εθελοντές στην πρώτη γραμμή της αλληλεγγύης
Στην κοινωνική κουζίνα «Nation Station» εθελοντές μαγειρεύουν από το πρωί γεύματα για τους εκτοπισμένους. Ο Άντονι Σααντί, ένας από τους εθελοντές, δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει να βοηθά: «Δεν φοβάμαι από την κλιμάκωση της κατάστασης. Το ξέρω ότι θα γίνει, γιατί να φοβηθώ; Προσπαθώ να βοηθήσω όσο πιο πολύ μπορώ, η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα».
Η Τζοέλ, επίσης εθελόντρια, εκφράζει την αγωνία της για την κλιμάκωση της βίας: «Βλέπουμε διαμελισμένα σώματα παιδιών. Πάνω από 67, 100 έχουν σκοτωθεί. Στοχεύουν σχολεία, νοσοκομεία, σπίτια αμάχων και ισχυρίζονται ότι εκεί υπάρχουν βόμβες».
Οι εθελοντές, παρά τον φόβο και την απόγνωση, στέκονται στο πλευρό των πιο ευάλωτων, προσπαθώντας να ανακουφίσουν τον πόνο που προκαλεί ο πόλεμος.
Αβέβαιο το μέλλον
Οι μαρτυρίες από το πεδίο πολέμου του Λιβάνου είναι συγκλονιστικές. Οι εθελοντές και οι κάτοικοι ανησυχούν για την επιδείνωση της κατάστασης, ενώ οι επιθέσεις συνεχίζονται αμείωτες. Η διεθνής κοινότητα καλείται να ανταποκριθεί στην κρίση, με στόχο να σταματήσει η αιματοχυσία και να προσφέρει ανακούφιση στους χιλιάδες εκτοπισμένους.
Αποστολή : Αλεξία Καλαϊτζή
