- Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπεντζαμίν Νετανιάχου, δηλώνει ότι η χώρα του επιδιώκει να αλλάξει την ισορροπία ισχύος στη Μέση Ανατολή.
- Παρά τις επιτυχημένες επιθέσεις του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ, η ολοκληρωτική νίκη συχνά αποδεικνύεται ανέφικτη.
- Η ιστορία δείχνει ότι παρόμοιες φιλοδοξίες του Ισραήλ στο παρελθόν έχουν οδηγήσει σε πικρά αποτελέσματα.
- Η ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο το 1982 οδήγησε στη δημιουργία της Χεζμπολάχ, η οποία αποδείχτηκε ότι διαθέτει μεγάλη αντοχή.
- Το αμερικανικό φιάσκο στο Ιράκ το 2003 αποτελεί παράδειγμα της αναστάτωσης που μπορεί να προκαλέσει η αλλαγή ισορροπιών στην περιοχή.
- Η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ στον πόλεμο Ισραήλ-Χεζμπολάχ το 2006 προειδοποίησε ότι ο Λίβανος είναι ένα παράδειγμα του τι μπορεί να πάει στραβά.
Μετά το θάνατο του Χασάν Νασράλα, σε μήνυμά του ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπεντζαμίν Νετανιάχου δήλωσε ότι η χώρα του έκανε ένα ακόμη βήμα για να αλλάξει την ισορροπία ισχύος στην περιοχή για τα επόμενα πολλά χρόνια.
Ο ηγέτης του Ισραήλ βλέπει ότι ανοίγεται μια ευκαιρία για μια ριζική αναδιάρθρωση των ισορροπιών στη Μέση Ανατολή, υποθέτοντας ότι η Χεζμπολάχ έχει τραυματιστεί θανάσιμα. Όμως η ολοκληρωτική νίκη τις περισσότερες φορές είναι άπιαστη και όσοι αποβλέπουν αποκλειστικά σε αυτήν, συχνά ζουν για να το μετανιώσουν.
Από τις 17 Σεπτεμβρίου, το Ισραήλ έχει καταφέρει αλλεπάλληλα τρομερά χτυπήματα στην υποστηριζόμενη από το Ιράν μαχητική ομάδα: πρώτα οι εκρήξεις στις συσκευές τηλεειδοποίησης, μετά μαζικές αεροπορικές επιδρομές στη νότια Βηρυτό που εξολόθρευσαν τον ανώτερο στρατιωτικό διοικητή της Χεζμπολάχ Ιμπραχίμ Ακίλ (μαζί με δεκάδες αμάχους) και τέλος ο θάνατος του ηγέτη της οργάνωσης Χασάν Νασράλα την περασμένη Παρασκευή μετά από στοχευμένη βομβιστική επίθεση σε νότιο προάστιο της λιβανέζικης πρωτεύουσας.
Με την ηγεσία της Χεζμπολάχ να έχει εξολοθρευθεί σχεδόν ολοκληρωτικά μετά τα πρόσφατα ισραηλινά πλήγματα, το Τελ Αβίβ νοιώθει μάλλον αρκετά ισχυρό για να θέτει στόχους ανατροπής των ισορροπιών εξουσίας στην περιοχή, όμως η πρόσφατη ιστορία έχει προσφέρει μόνο πικρά μαθήματα στους Ισραηλινούς ηγέτες που επί των ημερών τους φιλοδοξούσαν να επιφέρουν τεκτονικές αλλαγές στη Μέση Ανατολή.
Τον Ιούνιο του 1982, το Ισραήλ εισέβαλε στον Λίβανο με στόχο να συντρίψει την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ). Εκτός από αυτό, στόχευε να εγκαθιδρύσει μια αδύναμη και διαχειρίσιμη χριστιανική κυβέρνηση στη Βηρυτό, εκδιώκοντας τις συριακές δυνάμεις από τη χώρα.
Απέτυχε και στα τρία. Οι παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες στο Λίβανο μπορεί να αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα στο πλαίσιο μιας συμφωνίας με τη διαμεσολάβηση των ΗΠΑ που τους έστειλε εξόριστους στην Τυνησία, την Υεμένη και αλλού, όμως ο στόχος της διάλυσης της ΟΑΠ και της κατάργησης των παλαιστινιακών φιλοδοξιών για την κρατική τους υπόσταση απέτυχε. Πέντε χρόνια αργότερα, , ξέσπασε στη Γάζα και εξαπλώθηκε μετά στη Δυτική Όχθη η πρώτη Παλαιστινιακή Ιντιφάντα (εξέγερση). Σήμερα, οι Παλαιστίνιοι είναι ανένδοτοι όσο ποτέ, απορρίπτοντας την ισραηλινή κατοχή.
Όμως όπως αποδείχτηκε στην πορεία, ίσως το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της ισραηλινής εισβολής του 1982 ήταν η ίδρυση της Χεζμπολάχ, η οποία τα επόμενα χρόνια διεξήγαγε έναν αδυσώπητο ανταρτοπόλεμο, αναγκάζοντας το Ισραήλ να αποσυρθεί μονομερώς από τον νότιο Λίβανο το 2000 – η πρώτη και μοναδική φορά που μια αραβική στρατιωτική δύναμη κατάφερε επιτυχώς την υποχώρηση του Ισραήλ από αραβική γη.
Με σημαντική ιρανική βοήθεια, η Χεζμπολάχ συνέχισε να πολεμά το Ισραήλ και τα επόμενα χρόνια έγινε μόνο ισχυρότερη. Σήμερα η Χεζμπολάχ είναι αναμφισβήτητα σοβαρά τραυματισμένη και σε αναστάτωση, καθώς και σαφώς διαβρωμένη από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, όμως θα ήταν παρακινδυνευμένο να γραφτεί πρόωρα ο επικήδειός της.
Το αμερικανικό φιάσκο του 2003
Πέρα από τον Λίβανο και το Ισραήλ, δεν πρέπει να παραβλέπεται και το πάθημα απεριόριστης ύβρεως που υπέστησαν οι αμερικανικές και συμμαχικές δυνάμεις το 2003, όταν εισέβαλαν στο Ιράκ. Καθώς ο ιρακινός στρατός κατέρρεε και τα αμερικανικά στρατεύματα προέλαυναν θριαμβευτικά προς στη Βαγδάτη, η τότε κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους φαντασίωνε ότι η πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν θα οδηγούσε και στην ανατροπή των καθεστώτων της Τεχεράνης και της Δαμασκού, πυροδοτώντας μια άνθηση φιλελεύθερων δημοκρατιών σε όλη την περιοχή.
Όμως, η πραγματικότητα εξελίχθηκε εντελώς διαφορετικά. Η αμερικανική κατοχή του Ιράκ κατέληξε σε ένα λουτρό αίματος εξαιτίας της σεχταριστικής βίας που οι ΗΠΑ πλήρωσαν ακριβά σε έμψυχο δυναμικό και οικονομικούς πόρους, ενώ το τίμημα για τον λαό του Ιράκ ήταν ακόμη υψηλότερο. Η δολοφονία του Σαντάμ Χουσεΐν στην ουσία επέτρεψε στο Ιράν να εξαπλώσει την επιρροή του στη γειτονική χώρα, ενώ η Αλ Κάιντα, που είχε καταστραφεί από την αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν, αναγεννήθηκε στο σουνιτικό τρίγωνο του Ιράκ και τελικά μετατράπηκε σε Ισλαμικό Κράτος στη Συρία και τη Μεσοποταμία.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου Ισραήλ-Χεζμπολάχ το 2006, η τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, δήλωνε αμετροεπώς ότι η αιματοχυσία και η καταστροφή που παρακολουθούσαμε τότε ήταν « οι πόνοι γέννησης της νέας Μέσης Ανατολής». Σήμερα, ο Λίβανος είναι μια μικρογραφία όλων αυτών που μπορούν να πάνε στραβά.
Πηγή: CNN
