- Η Ζωή Κρονάκη μιλά για τα επικριτικά σχόλια προς την Ελεονώρα Μελέτη και τη Ματούλα Ζαμάνη.
- Κρονάκη υποστηρίζει ότι οι κριτικές είναι σεξιστικές και αναφέρει πως κάθε καλλιτέχνης μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα.
- Εκφράζει τη δυσαρέσκειά της για τη διαφορετική μεταχείριση ανάλογα με το φύλο.
Για τα επικριτικά σχόλια που δέχτηκε η Ελεονώρα Μελέτη για τις στιλιστικές της επιλογές στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και για όσα ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες για τη Ματούλα Ζαμάνη, μίλησε η Ζωή Κρονάκη στη Σοφία Μανουσακίδου και το Breakfast@Star.
«Αντί να μείνουμε στην ουσία των πραγμάτων που έχει να κάνει με την τοποθέτηση της κυρίας Μελέτη στην Ευρωβουλή σε σχέση με την ημέρα μη βίας και τη βία ανηλίκων, καθόμαστε και ασχολούμαστε με το τι ρούχα φοράει η κυρία Μελέτη, τι κραγιόν φοράει… Επειδή εγώ την Ελεονώρα τη γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια, ξέρω ότι και στην έξω ζωή της, πάντα ντυνόταν πάρα πολύ σικ, πάρα πολύ στιλάτα, με κοστούμια και πουκάμισα.
Μάλιστα, και η ίδια έχει δηλώσει ότι έχει υποπέσει σε στιλιστικά ατοπήματα που επέβαλλε η τηλεόραση προηγούμενων χρόνων. Επίσης, δε μπορώ να σκεφτώ πως θα πρέπει να ντύνεται κάποιος στο Ευρωκοινοβούλιο. Τι θα έπρεπε να φορέσει δηλαδή; Και πάλι όμως είμαι σίγουρη πως, ό,τι και να φορούσε θα το σχολιάζαμε.
Είναι ξεκάθαρα σεξιστικά σχόλια αυτά. Νομίζω ότι έχουμε πέσει σε μια παγίδα της κριτικής της ανοησίας και της πατριαρχίας. Αυτό που με ενοχλεί πάρα πολύ είναι ότι βλέπω γυναίκες να κάνουν αυτά τα σχόλια. Αυτό είναι που εμένα με τρελαίνει… Ντύνεται ο καθένας όπως επιθυμεί» ανέφερε αρχικά η Ζωή Κρονάκη για τις επιθέσεις που δέχτηκε η Ελεονώρα Μελέτη για τις στιλιστικές της επιλογές στο Ευρωκοινοβούλιο.
Σε άλλο σημείο, σχετικά με τη Ματούλα Ζαμάνη και την επιλογή της να βγάλει τη μπλούζα της επί σκηνής και να την πετάξει στο κοινό, η Ζωή Κρονάκη είπε: «Νομίζω ότι αυτή η κουβέντα δε θα γινόταν, αν ένας άντρας έβγαζε τη μπλούζα του επί σκηνής. Δε θα κάναμε την ίδια κουβέντα αν η κυρία Ζαμάνη είχε τις τέλειες αναλογίες ή ήταν ο κύριος Ζαμάνης… Κάποια στιγμή πρέπει να σπάσει αυτό… Για μένα είναι μια μορφή βίας που υποβόσκει κάτω από όλο αυτό. Επίσης, αυτό το πρόσχημα της αισθητικής για εμένα, δεν υπάρχει. Ο κάθε καλλιτέχνης μπορεί να εκφράζεται όπως αισθάνεται επί σκηνής».
