-Το «The Apprentice» είναι σίγουρα η πιο ενδιαφέρουσα ταινία της χρονιάς και ίσως από τις καλύτερες της σαιζόν. Η προβολή της δε λίγο πριν τις Αμερικανικές εκλογές την κάνει ακόμα πιο επίκαιρα τα ζητήματα που θέτει περί σύγχρονων μορφών πολιτικών ηγετών.
-Το «Χαμογέλα 2» αναπαράγει τα θέματα του πρώτου μέρους και χαρίζει στη Ναόμι Σκοτ μια ευκαιρία να δείξει το πολυδιάστατο ταλέντο της που… δεν χαμογελά με τοξική θετικότητα στο αχανές μέλλον.
-Το μελοδραματικό «Ζούμε τη Στιγμή», μετά την πρεμιέρα του στα φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, της Ρώμης και τις Νύχτες Πρεμιέρας, έρχεται προσφέροντας απλόχερα μελοδραματικές στιγμές για απορροφητικά χαρτομάντιλα (για δάκρυα ή άλλες σωματικές εκκρίσεις)
Η εβδομάδα αυτή έχει αγώνες για ράπερ, τον υποψήφιο πρόεδρο της Αμερικής και το σκοτεινό παρελθόν του, θηρία που σε κάνουν σχεδόν να ξανα-χαμογελάς αλλά και ένα ντοκιμαντέρ που αξίζει να δεις. Ας δούμε πιο αναλυτικά τί παίζεται αυτή την εβδομάδα στους κινηματογράφους.
ΧΑΜΟΓΕΛΑ 2
Μια ποπ-σταρ στο απόγειο της καριέρας προκαλεί σε καυγά τον σύντροφό της, ενόσω οδηγεί εκείνος υπό επήρεια, με αποτέλεσμα να θανατωθεί αυτός και αυτή ένα χρόνο αργότερα να προσπαθεί να βρει τα πατήματά της, στη σκηνή, τη ζωή και την καριέρα. Όταν θα αρχίσει να βλέπει γύρω της να συμβαίνουν εξωπραγματικά γεγονότα, από χαμογελαστούς ανθρώπους, θα αρχίσει να αμφισβητεί τη λογική της.
Οι παλιοί λένε ότι όταν μια ταινία δείχνει καλή στα δύο τρίτα της, το πρόβλημα δεν είναι η τελευταία πράξη αλλά το σύνολο της ταινίας. Αυτό το παράδειγμα είναι ιδανικό για να εξηγηθεί τι πήγε στραβά στο «Χαμογέλα 2». Ανερμάτιστα τα κίνητρα και οι επιθυμίες της ηρωίδας, χάνονται πίσω από μισά χαμόγελα παράνοιας που προσπαθούν να καθοδηγήσουν τους στόχους και τις επιθυμίες της. Αλί όμως και τρισ-αλί, τα άπαντα παραπαίουν σε υποθέσεις που μένουν ανεξιχνίαστες και το ασπόνδυλο τέλος… μικροφωνίζει από μακριά σε φάλτσο τόνο.
Τα χαμόγελα, βλέπετε, είναι τρομακτικά όταν δεν είναι αληθινά. Στην εποχή της τοξικής θετικότητας, τα ξεσπάσματα από το καταναγκασμένο γέλιο στην αληθινό πόνο, προκαλούν την πραγματική φρίκη σε όσους παρακολουθούν από απόσταση. Αυτό είναι ίσως και το μοναδικό σημείο που το «Χαμογέλα 2», συνεχίζει να είναι στιβαρό, πριν χύσει την καρδάρα με το γάλα. Στα θετικά να πούμε ότι η τραγουδίστρια και ηθοποιός Ναόμι Σκοτ, παίρνει στους ώμους της ένα βαρύ φορτίο και το οδηγεί εκεί που την κατευθύνει το GPS των παραγωγών. Κάποια δε από τα τραγούδια είναι σα να έχουν βγει από τα εμπνευσμένα άλμπουμ της Μπίμπι Ρέξα, που τόσο πολύ αγαπάω.
THEAPPRENTICE
Ο αδίστακτος δικηγόρος Ρόι Κον, γοητεύεται από τις ομοιότητες που έχει με τον νεαρό τότε Ντόναλντ Τραμπ, και μαγεμένος από αυτό, θα τον διδάξει πως θα αναρριχηθεί στην κορυφή. Τελικά όμως ο μαθητής γίνεται καλύτερος από τον δάσκαλο, χάνοντας στο απόλυτο την ψυχή του.
Ο υπερταλαντούχος σκηνοθέτης Αλί Αμπάσι («Ιερή Αράχνη»), χαρίζει στον Σεμπάστιαν Σταν «Monday», «Εγώ η Τόνια») και στον Τζέρεμι Στρόνγκ δυο ρόλους που, όπως λέγεται και στην ταινία, δεν παίζουν την μπάλα αλλά τον παίκτη.
Χωρίς δείγμα υπερβολής ή μπουρλεσκικής ελευθερίας (που, κακά τα ψέματα, θα το επέτρεπε το θέμα), αυτό το κωμικό υβρίδιο με τον σπαρταριστό καταγγελτικό λόγο για τους σύγχρονους «εθνοπατέρες-αποικιοκράτες» σαρώνει τις κοινωνίες προνομίων με αποστασιοποίηση, παραθέτοντας τα τέρατα από την εμβρυική τους εκκόλαψη, σα να παρακολουθείς πως ένας σύγχρονος «Χίτλερ-στην-κούνια», πήρε την κουδουνίστρα του και άνοιξε το κεφάλι της baby sitter.
Αριστοτεχνικό σε κάθε του διάσταση. Μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Θα ακολουθήσει αναλυτική κριτική στο site του ertnews.
ΖΟΥΜΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
Ένα ατύχημα θα τους φέρει κοντά και μια αρρώστια… ακόμα πιο κοντά. Το «Ζούμε τη Ζωή» επιλέγει την κατακερματισμένη χρονικά αφήγηση βαδίζοντας στα μελό μονοπάτια του «Ημερολογίου». Θα αδυνατούσες να πιστέψεις ότι ο Τζον Κρόουλι («Η Καρδερίνα», «Boy A») σκηνοθέτησε αυτή την ταινία, αν δεν υπήρχε η σκηνή της γέννησης του παιδιού του ζευγαριού, το αποτέλεσμα θα ήταν από ασφυκτικό μέχρι στην καλύτερη… βασανιστικό.
Ο Άντριου Γκάρφιλντ είναι σχεδόν διεκπερεωτικός, με εξαίρεση τη Φλόρενς Πιού που «τσιμπάει» την ευκαιρία να μεταμορφωθεί σε «Βασίλισσα του Ρομάντζου», χωρίς να εκτεθεί ανεπανόρθωτα.
ΡΑΠΕΡ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ [ΑΚΑ KNEECAP]
«Απόψε δείτε ένα γουέστερν από την οπτική των ινδιάνων». Με αυτή την ευχή ένας πατέρας προτρέπει τα παιδιά του να ζητούν σαν Ιρλανδοί που τιμούν τη γλώσσα τους. Με το γλωσσικό ζήτημα στην Ιρλανδία ως βάση μεταφερόμαστε στο Δυτικό Μπέλφαστ, με τα πραγματικά μέλη του χιπ χοπ συγκροτήματος «Kneecap» (που από άποψη ερμηνεύει στην ιρλανδική γλώσσα) να υποδύονται τους εαυτούς τους.
Claymation και παραδοσιακό δισδιάστατο animation, όπως και lyric graphics στολίζουν με ρυθμό την πρωτότυπη σε αφήγηση ταινία που ισορροπημένα εμπλουτίζει τη θεματική της αυτοβιογραφίας με το έργο και τις αντιφάσεις του συγκροτήματος που ενώ υποστήριζε έμπρακτα τους ριζοσπάστες δημοκρατικούς, εμπορευόταν ναρκωτικά κόντρα στο καταστατικό τους.
Τις πολιτικές αναγνώσεις τις αφήνω για τους βαθύτερους γνώστες της σύγχρονης ιστορίας.
ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Μια μεσοαστική οικογένεια στην Κίνα φιλοξενεί τον αινιγματικό φίλο του 16χρονου γιου τους που έχει όλα τα ταλέντα που το παιδί τους δεν έχει: είναι μελετηρός, έξυπνος και χαμηλών τόνων. Όταν ο μοναδικός γονιός του αγοριού πεθάνει, η οικογένεια θέλοντας να εκπληρώσει τις κοινωνικές τους ανάγκες, θα προσπαθήσουν να τον υιοθετήσουν.
Πρωτότυπο θρίλερ ημιτονίων, με στιβαρό σενάριο και ολοκληρωμένους χαρακτήρες στο ακέραιο τους. Αναλυτική κριτική και για αυτή την ταινία στο ertnews.gr.
ΤΟ ΘΗΡΙΟ
Tο «Θηρίο στη Ζούγκλα» του Χένρι Τζέιμς εμπνέει την ταινία «Το Θηρίο» που μας ταξιδεύει στον χρόνο σε διάφορες εποχές, μας θυμίζει μέσω του green box τη μοναδική διάσταση που κινδυνεύει να έχει η ζωή μας στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την ανθρώπινη ενσυναίσθηση.
Σαν ένα γενετικό πείραμα που «Η Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» του Μισέλ Γκοντρύ συναντά την «Πηγή της Ζωής» του Ντάρεν Αρονόφσκυ, η ταινία του Μπονελό υποκλίνεται στις Λιντσικές παρακαταθήκες χτίζοντας ένα επαναλαμβανόμενο παραμύθι σε τρεις πράξεις. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, λάμπει η Λέα Σεντού.
Η ΓΙΟΥΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΩΝ ΙΜΑΛΑΪΩΝ
Η Γιούκου, ένα μικρό ποντικάκι με γιουκαλίλι, ξεκινάει ένα ταξίδι για να βρει το λουλούδι των Ιμαλαϊων που θα ξαναδωσει φως στη ζωή της γιαγιάς. Μέσα από τους «γρίφους που είναι η φωνή της λογικής», θα οδηγηθούμε στο αισιόδοξο μήνυμα ότι «στο τέλος κάθε ιστορίας το φως εμφανίζεται». Πανέμορφα σχεδιασμένο, με πολύ ωραία μουσική και τραγουδιστική επένδυση (και στη μεταγλώττιση θα προσθέσω), ευχάριστο για μικρούς και μεγάλους.
200% ΛΥΚΟΣ
Ο Μούμπου, ένα μωρό φεγγαροπνεύμα θα μεταμορφώσει τον Φρέντυ, ένα κανις με ροζ μαλλιά (που αποτελεί προβολή ενός νεαρού αγοριού), σε λυκάκι, όμως το πνεύμα θα εγκλωβιστεί στη γη και αυτό έχει φριχτές συνέπειες καθώς οι κανόνες ορίζουν πως πρέπει να επιστρέψει στο φεγγάρι με ότι αυτό συνεπάγεται. Μόνο η διεφθαρμένη κομπλεξική μικροκαμωμένη Μαξ που είχε διαπράξει ύβρη χωρίζοντας τα πνεύματα με τις γήινες μορφές, ίσως έχει τη λύση. Animation για πολύ νεαρούς θεατές που επιχειρεί να μιλήσει για τη σημασία του να βρίσκεις τον πυρήνα σου… για να ανήκεις σε αγέλη.
*Επίσης προβάλλονται τα ντοκιμαντέρ «The Trust Fall: Julian Assange» και το «Καμιά άλλη γη» που κέρδισε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας. Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και το φεστιβαλικό «Η Ηλιαχτίδα μου».
Η ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ ΜΟΥ
Δύο νεαροί πατινέρ, με εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες, θα συνεργαστούν ως ντουέτο, με τις καρδιές τους να χτυπούν αργά πάνω από τη λεπτή κρούστα χιονιού/πάγου που μοιάζει να καθρεπτίζει τους φόβους, τις ανασφάλειές τους και τον εύθραυστο ρομαντισμό τους.
THE TRUST FALL: JULIAN ASSANGE
Το «The Trust Fall: Julian Assange» είναι ένα ντοκιμαντέρ τηλεοπτικής κοπής για το δημιουργό του WikiLeaks. Η καταγραφή της ασύλληπτης νομικής περιπέτειας που αντιμετώπισε για χρόνια ο Τζούλιαν Ασάνζ (δημιουργός του WikiLeaks), η οποία εκθέτει μέχρι σήμερα ανεπανόρθωτα την προσπάθεια φίμωσης του ελεύθερου τύπου, καταγράφεται αντικειμενικά και «περικυκλωμένη» από υποστηρικτές του σημαντικού έργου που άφησε ο φυλακισμένος στον τόπο του ήρωας της ελευθεροτυπίας. Ως ενημερωτικό και καταγραφικό ντοκιμαντέρ… κάνει τη δουλειά του.
ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΓΗ
Ένας Παλαιστίνιος ακτιβιστής και ένας Ισραηλινός δημοσιογράφος, καταγράφουν την προσπάθεια σύλλησης του οικισμού των κατοίκων του Μάσαφερ Γιάτα από τον Ισραηλινό στρατό.
Το ντοκιμαντέρ, σκληρό και άμεσο, καταγράφει την εκκόλαψη του αυγού του φιδιού, σε σχέση με τα πρόσφατα γεγονότα.
