- Ο Γιάννης Μπουτάρης περιγράφεται ως "χρυσός" άνθρωπος με εξαιρετικό χαρακτήρα και καλή καρδιά, με μακροχρόνια φιλία και οικογενειακούς δεσμούς με τον Παρίση, που τον εκτιμούσε πολύ.
- Εξελίχθηκε σε παθιασμένο Αρειανό και αθλητικό παράγοντα, με αγάπη για το μπάσκετ από νεαρή ηλικία, παρακολουθώντας τον Παρίση στην Εθνική ομάδα και συμμετέχοντας ενεργά στον αθλητισμό.
- Μετά από μια περίοδο αλκοολισμού, ο Μπουτάρης κατάφερε να απεξαρτηθεί και έγινε γευσιγνώστης του κρασιού, διατηρώντας μια θετική στάση προς τη ζωή και την οινοποιία.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για τον Γιάννη Μπουτάρη και τη σχέση του ίδιου μαζί του: «Ήταν “χρυσός” άνθρωπος, χωρίς κακίες, με καλοσύνη, με αγάπη στον συνάνθρωπο, με φιλία πιστή, αγαπητή. Ήμασταν παρέα από Α’ Γυμνασίου. Κάναμε πάρα πολλή παρέα από παιδιά και ήμασταν πολύ αγαπημένοι φίλοι από παιδιά, και οικογενειακώς. Τον αγαπούσα πάρα πολύ γιατί ο χαρακτήρας του ήταν εξαιρετικός. Κατάγεται από μια υπέροχη οικογένεια, δε θα ήταν φυσιολογικό να μην έβγαινε καλό παιδί. Οι γονείς του ήταν υπέροχοι. Ήμασταν κολλητοί. Στον αθλητισμό ακολουθούσε και παρακολουθούσε πάντα. Υπήρξε να είναι και παράγοντας με μεγάλη προσφορά στον Άρη. Ό,τι έκανε ο Γιάννης το ζούσε, αυτός ήταν ο χαρακτήρας του. Φυσικά δε μπορούμε να φανταστούμε τι κόσμο έχει βοηθήσει αφανώς. Δεν είχε καμία απολύτως έπαρση, ήταν προσιτός σε όλα τα επίπεδα».
Για το πώς άρχισε να ασχολείται με το μπάσκετ ο Γιάννης Μπουτάρης: «Απ’ τα μαθητικά χρόνια. Εγώ τότε στα 17 μου έπαιζα στην Εθνική ομάδα. Ως παρέα ερχόταν ο Γιάννης να δει. Έπαιζα στο Ανατόλια τότε εγώ. Ασχολήθηκε από πάρα πολύ νωρίς με τον αθλητισμό και ιδιαίτερα με το μπάσκετ, το οποίο το αγαπούσε πάρα πολύ».
Για την αγάπη του για τον Άρη: «Ήταν “άρρωστος” Αρειανός. Τον αγαπούσε πάρα πολύ. Οικονομικά “έχασε”, αλλά πήρε τεράστια χαρά. Απ’ τη μία να δίνει υλικά πράγματα και απ’ την άλλη να παίρνει χαρές. Έκανε έναν θαυμάσιο συνδυασμό, ήταν ανώτερος χρημάτων».
Για τη σχέση του με το κρασί και ως οινοποιός: «Ένα διάστημα έπινε αρκετά, σε σημείο να γίνει αλκοολικός, το οποίο βέβαια το πάλεψε με σθένος, πήγε στην Αμερική και είπε “θα πάω να γίνω καλά”. Πήγε εκεί, ακολούθησε ό,τι οδηγίες το έδωσαν οι ειδικοί και γύρισε τελείως πεντακάθαρος. Έκτοτε δεν έβαλε στο στόμα του αλκοόλ ούτε μια σταγόνα, ούτε καν να δοκιμάσει. Απομακρύνθηκε από αυτό, έχοντας την κακή προηγούμενη εμπειρία. Ήταν γευσιγνώστης. Τον θυμάμαι την εποχή που του επιτρεπόταν να δοκιμάζει, δοκίμαζε και επεξεργαζόταν το ίχνος του αλκοόλ και έλεγε αν είναι καλό ή αν θέλει κάτι διαφορετικό, με ορολογίες που χρησιμοποιούσε στην οινοποιία».//Π.
