5+1 μοναδικά χωριά της Καρδίτσας γύρω από την λίμνη Πλαστήρα

Η λίμνη Πλαστήρα είναι ένα μαγευτικό τοπίο της χώρα μας που προσφέρεται για όλες τις εποχές του χρόνου.

Αν και πρόκειται για τεχνητή λίμνη, κεντρίζει το ενδιαφέρον χιλιάδων επισκεπτών που καταφθάνουν στην περιοχή, προκειμένου να εξερευνήσουν τα αξιοθέατα της χώρα μας, απολαμβάνοντας το κατάφυτο τοπίο καθώς και πληθώρα δραστηριοτήτων. 

Ορισμένα παραδοσιακά χωριά που περιβάλλουν την λίμνη Πλαστήρα είναι τουριστικά, ενώ κάποια άλλα σχεδόν άγνωστα και απομονωμένα.

Σε κάθε περίπτωση, το καθένα κρύβει ξεχωριστές φυσικές ομορφιές που αξίζει τα ανακαλύψετε, κάνοντας μια σύντομη φθινοπωρινή απόδραση.

Εξάλλου, η λίμνη Πλαστήρα (ή λίμνη Ταυρωπού, όπως είναι το επίσημο όνομα της)  απέχει περίπου 3.30 ώρες από την Αθήνα, κάτι που σημαίνει ότι θα χρειαστεί να διανύσετε 322 χλμ.

Μπελοκομίτη

Η Μπελοκομίτη βρίσκεται κοντά στη νοτιοδυτική όχθη της τεχνητής Λίμνης Πλαστήρα σε υψόμετρο 930 μέτρα. Απέχει περίπου 39 χλμ. νοτιοδυτικά από την Καρδίτσα και 20 χλμ. νότια από το Μορφοβούνι (έδρα του δήμου). Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά σε πλαγιά των Αγράφων και αναφέρεται στη σημερινή του θέση από τον 12ο αιώνα. Τον 17ο αιώνα υπήχθη εκκλησιαστικά στην Επισκοπή Νεοχωρίου και Φαναρίου, ενώ το 1830 ήρθαν και εγκαταστάθηκαν Σαρακατσάνοι.

Κοντά στο χωριό βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας της Πελεκητής, χτισμένο μέσα στο βράχο, απ’ όπου και υπάρχει θέα σε όλη την περιοχή. Άλλα αξιοθέατα είναι η «σπηλιά του Γάκη» και οι περιοχές Καρβασαρά και Βραγγιανά όπου υπάρχουν δάση οξυάς, ελάτων και καστανιάς. Απέναντι από το χωριό, στην περιοχή «Βλάχικα Κονάκια», υπάρχει μια κορυφή όπου το σούρουπο διακρίνεται, κατά τους ντόπιους, η φιγούρα μιας γυναίκας, γι’ αυτό και η κορυφή έχει πάρει την ονομασία «Ωραία Κοιμωμένη» ή «Κοιμωμένη των Αγράφων».

Καστανιά

Η Καστανιά βρίσκεται στα νότια του νομού και ανατολικά του φράγματος της λίμνης Πλαστήρα, ενώ απέχει περίπου 25 χλμ. νοτιοδυτικά από την Καρδίτσα. Είναι κτισμένη στις πλαγιές του όρους Ίταμος σε υψόμετρο 800 μέτρα σε περιοχή κατάφυτη με έλατα και καστανιές, με θέα βορειοανατολικά τον Θεσσαλικό κάμπο μέχρι τον Όλυμπο και δυτικά την Πίνδο.

Στο χωριό υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια, κοινοτικός ξενώνας αλλά και κάμπινγκ σε μια παραλίμνια δασική έκταση διαμορφωμένη από το δασαρχείο. Μαζί με την γειτονική Μούχα, πριν την Επανάσταση του 1821 αποτελούσαν μια κοινότητα, αλλά με την σύσταση του Ελληνικού Κράτους το 1830, η μεν Καστανιά έμεινε στον τότε Οθωμανικό η δε Μούχα στο Ελληνικό τομέα.

Αξιοθέατα θεωρούνται η εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου (με περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο του 18ου αιώνα από την κατεστραμμένη Ιερά Μονή της Μούχας), η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου (χρονολογείται από το 1776) και η Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου Σιαμάδων, που χτίστηκε το 1600 και είναι γνωστή για την υπόγεια σήραγγά της. Στο παλιό πετρόκτιστο Δημοτικό Σχολείο στεγάζεται το Κέντρο Χλωρίδας και Πανίδας των Αγράφων αλλά και το Μουσείο-Παραδοσιακό Εργαστήριο τσαρουχιών της οικογένειας Κόγια, το οποίο έχει ζωή ενός αιώνα.

Ελληνόπυργος

Ο Ελληνόπυργος (παλιά ονομασία Γράλιστα) είναι χωριό του νομού Καρδίτσας, χτισμένο σε υψόμετρο 560 μέτρων στα βορειοανατολικά υψώματα των Αγράφων, πάνω από τον κάμπο της Καρδίτσας και βόρεια της Λίμνης Πλαστήρα. Στον οικισμό υπάρχουν δεκάδες ιστορικά κτίσματα, αναδεικνύοντας την παράδοση της περιοχής. Έξοχα αρχιτεκτονήματα-μνημεία του χωριού Ελληνόπυργος αποτελούν οι εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Δημητρίου.

Ο Άγιος Γεώργιος ήταν το καθολικό μικρής μονής που έχτισε ο αγιορείτης ιερομόναχος Γεράσιμος Τζωρτζόπουλος στα 1818. Σαράντα χρόνια αργότερα, οι Ελληνοπύργιοι έχτισαν την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, για να τιμήσουν την προστάτιδά τους. Η εκκλησία ανεγέρθη στη θέση προηγούμενης εκκλησίας που είχαν κάψει οι Τούρκοι μετά την επανάσταση της Θεσσαλίας του 1854, στην οποία μετείχε και το χωριό.

Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, η νεωτέρα εκ των τριών, χτίστηκε το 1925 και κοσμεί την ανατολική συνοικία του χωριού. Στο καστανόδασος του «Αϊλιά», δεσπόζει το φερώνυμο ξωκλήσι.

Φυλακτή

Η Φυλακτή είναι κτισμένη σε υψόμετρο 1.000 μέτρων στις πλαγιές του όρους Καζάρμα των Αγράφων, πολύ κοντά στην λίμνη Πλαστήρα και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Θεσσαλίας. Η παλαιά ονομασία του χωριού, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το 1928, είναι Σερμένικο (Σιρμινίκ).

Η Φυλακτή ανήκει στο Δήμο Λίμνης Πλαστήρα, ενώ απέχει 32 χιλιόμετρα από την Καρδίτσα.

Η ιστορία του χωριού ανάγεται στα προβυζαντινά χρόνια, όταν βρισκόταν στη θέση Άγιοι Απόστολοι και είχε την ονομασία Μεγάλη Πολιάνα, οι κάτοικοι όμως λόγω αρρώστιας μετακινήθηκαν στη σημερινή θέση.

Στο χωριό σώζεται η μονή της Αγίας Τριάδας, η οποία χρονολογείται από το 17ο αιώνα και έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, επειδή «ανήκει στον χαρακτηριστικό για την περιοχή αρχιτεκτονικό τύπο του μονόκλιτου σταυρεπίστεγου με τρουλλοκαμάρα και φέρει στον ανατολικό τοίχο τοιχογραφίες καλής τέχνης σύγχρονες με το κτίσμα (17ος αιώνας)».

Μοσχάτο

Το Μοσχάτο βρίσκεται ανατολικά της Λίμνης Πλαστήρα, σε απόσταση περίπου 14 χλμ. νοτιοδυτικά από την Καρδίτσα και 14 νοτιανατολικά από το Μορφοβούνι (έδρα του δήμου). Το χωριό αναφέρεται το 1673 με την ονομασία Βλάσδο σε επιγραφή της Ιεράς Μονής Πέτρας και ως Μπλάσδο σε πρόθεση της Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων (περίπου το έτος 1500).

Το 1854, στην περίοδο της τουρκοκρατίας, κάηκε από τους Τούρκους και το 1943, στην κατοχή, από τους Γερμανούς. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με την αμπελουργία, την κτηνοτροφία και τον τουρισμό. Πήρε το όνομά του από την ποικιλία σταφυλιών «μοσχάτο» που καλλιεργούνταν στους αμπελώνες του.

Αξιοθέατα της περιοχής είναι η μικρή μονότοξη πέτρινη γέφυρα που βρίσκεται 1χμ. έξω από το χωριό, η Μονή της Κορώνας στην κορυφή του λόφου και μεταβυζαντινό ξωκκλήσι του προφήτη Ηλία.

Μεσενικόλας

Το χωριό Μεσενικόλας βρίσκεται στα ίχνη μιας αρχαίας μικρής πόλης της Θεσσαλιώτιδας, της Πολίχνας.

Η Πολίχνα ήταν ένα από τα οχυρά φρούρια που περιέβαλλαν την αρχαία Μητρόπολη και ήλεγχε το πέρασμα από το οποίο ξεχύνονταν και έκαναν επιδρομές στο Θεσσαλικό κάμπο οι αρχαίοι Δόλοπες και Αθαμάνες.

Πριν καταστραφεί το οχυρό της Πολίχνας στα χρόνια της Φραγκοκρατίας, είναι πιθανό ότι οι κάτοικοι μετά από μικρή μετακίνηση, λόγω κατολισθήσεων, έκτισαν το καινούργιο χωριό.

Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι αμπελοκαλλιέργεια και η παραγωγή κρασιού και τσίπουρου. Στην περιοχή του χωριού καλλιεργούνται οι ποικιλίες Σιράχ, Καρινιάν και η τοπική ποικιλία μαύρο Μεσενικόλα. Η ονομασία «Μεσενικόλα» έχει χαρακτηριστεί Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (Π.Ο.Π.) για τον ερυθρό ξινό οίνο που παράγεται από αμπελώνες των τοπικών κοινοτήτων Μοσχάτου, Μεσενικόλα και Μορφοβουνίου, σε υψόμετρο μέχρι 750 μέτρα.

Στην κεντρική πλατεία του χωριού είναι ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κτισμένος το 1903-1905. Ανατολικά της κεντρικής πλατείας βρίσκονται οι Βρύσες, μια μικρή πλατεία με 6 βρύσες και πλατάνια. Λίγο πιο κάτω είναι το ξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Στο δρόμο προς Καρδίτσα βρίσκεται η βρύση του Βασαρδάνη.Κοντά στη βρύση βρίσκεται το μονόχωρο εξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής, με τοιχογραφίες του 1647, έργο του αγιογράφου ιερομόναχου Σαμουήλ. Κοντά στο χωριό βρίσκεται η Μονή Κορώνης. Το καθολικό της μονής φέρει τοιχογραφίες οι οποίες χρονολογούνται από το 1587.

Στο χωριό λειτουργεί μουσείο Οίνου και Αμπέλου, το οποίο δημιουργήθηκε από τον δήμο Πλαστήρα και συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Περιλαμβάνει αίθουσα γευσιγνωσίας και αίθουσα προβολών.