- Η Άνγκελα Μέρκελ δημοσιεύει τα απομνημονεύματά της, με τίτλο «Ελευθερία», και αποκαλύπτει προσωπικές αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία και τις σπουδές της στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.
- Σχολιάζει τη διαδικασία εκλογής της ως Καγκελάριου το 2005, τις αμφιβολίες για την αποδοχή μιας γυναίκας στη θέση αυτή και την αντίσταση που συνάντησε, ακόμα και από το δικό της κόμμα.
- Αναφέρεται στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ το 2008 και την απόφαση για την Ουκρανία, δικαιολογώντας την αντίθεσή της με τις γεωπολιτικές συνέπειες, καθώς και στη σχέση της με τον Ντόναλντ Τραμπ και τις πολιτικές του θέσεις κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Τρία χρόνια μετά την αποχώρησή της από την εξουσία, η Άνγκελα Μέρκελ δημοσιεύει τα απομνημονεύματά της με τον τίτλο: «Ελευθερία». Αποσπάσματα από το βιβλίο που θα παρουσιαστεί στις 26 Νοεμβρίου, δημοσιεύει η εφημερίδα «Ντι Τσάιτ» στην τελευταία της έκδοση, σήμερα Πέμπτη.
Ανταπόκριση: Γιώργος Παππάς
Τα αποσπάσματα ξεκινούν από την παιδική ηλικία της Μέρκελ και τις σπουδές της στην κομμουνιστική Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. «Οι γονείς μου έκαναν ό,τι μπορούσαν για να δημιουργήσουν ασφαλείς χώρους για εμένα και τα αδέρφια μου, έτσι ένιωθα. Θα τους είμαι πάντα ευγνώμων για αυτό. Πέρασα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια», γράφει χαρακτηριστικά.
Στο κεφάλαιο για την εκλογή της ως Καγκελαρίου της Γερμανίας μετά τις εκλογές του 2005, γράφει για τη μάχη με τον τότε σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ και την άρνηση να αποδεχτεί την ήττα του. Aλλά και πώς βίωσε «τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ θεωρίας και πράξης όταν τέθηκε το ερώτημα, αν είχε ωριμάσει η Γερμανία να αποδεχτεί μια γυναίκα Καγκελάριο. Υπήρχαν αμφιβολίες και μέσα στο ίδιο της το κόμμα, βαθιά μέσα και στις τάξεις των γυναικών», σημειώνει.
Για Ουκρανία και ΝΑΤΟ
Μεγάλο είναι το απόσπασμα για την σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008 και την απόφαση για την Ουκρανία και Γεωργία. «Οι συζητήσεις αφορούσαν μάλλον, κατά πόσο η Συμμαχία θα συμφωνούσε με τις δύο χώρες ένα «Σχέδιο Δράσης Μέλους» (MAP), ώστε να περάσουν στο τελικό στάδιο της διαδικασίας ένταξης στο ΝΑΤΟ. Η Ουκρανία και η Γεωργία είχαν ζητήσει αυτό το καθεστώς. Στο Βουκουρέστι δεν ήταν η τελική απόφαση ένταξης, αλλά πολιτικά θα ήταν μια σχεδόν μη αναστρέψιμη δέσμευση για ένταξη στο ΝΑΤΟ και για τις δύο χώρες», γράφει η Μέρκελ.
Η ίδια δικαιολογεί την αντίθεσή της τότε επικαλούμενη τις συνέπειες που θα είχε ένα τέτοιο βήμα για την ίδια τη Συμμαχία. «Ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού βρισκόταν στη χερσόνησο της Κριμαίας, η οποία αποτελεί μέρος του εδάφους της Ουκρανίας, και η αντίστοιχη σύμβαση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας ίσχυε μέχρι το 2017. Ένας τέτοιος συνδυασμός με τις ρωσικές στρατιωτικές δομές δεν είχε υπάρξει σε καμία από τις υποψήφιες για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Επιπλέον, εκείνη την εποχή μόνο μια μειοψηφία του ουκρανικού πληθυσμού υποστήριζε την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ».
Η σύγκρουση με τον Ντόναλντ Τραμπ
Εκτενής είναι και η αναφορά στη σχέση της με τον Ντόναλντ Τραμπ. «Είχα παρακολουθήσει στενά την προεκλογική εκστρατεία μεταξύ της Χίλαρι Κλίντον και εκείνου και θα ήμουν χαρούμενη με τη νίκη της. Τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Ο Ντόναλντ Τραμπ όχι μόνο έδωσε έναν εθνικιστικό τόνο με τα προεκλογικά του συνθήματα «America First» και «Make America Great Again», επέκρινε επίσης επανειλημμένα τη Γερμανία και εμένα προσωπικά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας», γράφει η Μέρκελ.
Κατά τη συγγραφή του βιβλίου συνεχίζονταν ο προεκλογικός αγώνας στις ΗΠΑ. «Εύχομαι ολόψυχα, η Κάμαλα Χάρις, την οποία γνώρισα στη διάρκεια της τελευταίας επίσκεψής μου ως Καγκελαρίου στην Ουάσικτον τον Ιούλιο του 2021, να επικρατήσει του υποψηφίου της και να εκλεγεί πρώτη Πρόεδρος των ΗΠΑ», γράφει η Μέρκελ. Αλλά και αυτήν τη φορά, το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό.
