- Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης, με τους μεγαλοεπιχειρηματίες να ευημερούν ενώ οι πολίτες υποφέρουν, και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις να εντείνονται.
- Οι φωνές των Σαμαρά και Καραμανλή θεωρούνται οι μόνες ουσιαστικές αντιπολιτευτικές φωνές απέναντι στην τρέχουσα εξωτερική πολιτική, ενώ η διαγραφή του Σαμαρά προκαλεί αναταραχές και συζητήσεις για την πολιτική ιστορία.
- Οι επόμενες 3-4 εβδομάδες αναμένονται κρίσιμες για την πολιτική κατάσταση της χώρας, και οι εξελίξεις μπορεί να έχουν σημαντικές συνέπειες για το μέλλον.
Του Strange Attractor
Την ώρα που η χώρα βυθίζεται στην ανέχεια, με τους μεγαλοεπιχειρηματίες φίλους των «αρίστων» να κάνουν πάρτι, και τους συριζαίους (μέχρι πρότινος «σωτήρες» μας) να αλληλοσφάζονται βυθισμένοι επιτέλους στην ανυποληψία, η μόνη πραγματική αντιπολίτευση, και μάλιστα απέναντι στην υποχωρητική, αν όχι μειοδοτική, εξωτερική πολιτική που διεξάγεται μπροστά στα μάτια μας, είναι οι φωνές του Σαμαρά και του Καραμανλή.
Και όχι τυχαίες φωνές, αλλά φωνές δυο πρώην προέδρων της ΝΔ, και πρωθυπουργών της χώρας, που τίμησαν τη γαλάζια παράταξη από τα εφηβικά τους χρόνια.
Σήμερα ο εις εξ αυτών διεγράφη, και χαρακτηρίζεται ως «αποστάτης», με πάρα πολλούς να θυμούνται τα γεγονότα του 1993, τότε που ο «ψηλός» απάλλαξε τη χώρα από τη χειρότερη (έτσι τη χαρακτήριζε τότε η πλειονότης των ΜΜΕ) κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, εκείνη του μπαμπά Μητσοτάκη και του… Κατσίκη.
Οι εποχές βέβαια είναι άλλες τώρα, με την πλειοψηφία των χειροκροτητών να αγνοούν βασικά ζητήματα της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας.
Έχω ακούσει φερ’ ειπείν 40αρηδες φανατικούς , όπως δηλώνουν, «νεοδημοκράτες» (που πολλοί ψήφισαν τον Μπάνο το ’12 και το ’15 λόγω ΕΝΦΙΑ, να τα λέμε αυτά), να χαρακτηρίζουν τον Σαμαρά ξένο σώμα, που ευτυχώς τον έδιωξε ο Κυριάκος, ο γνήσιος νεοδημοκράτης, αγνοώντας όμως ότι ο μπαμπάς του ινδάλματός τους ήταν κάποτε το δεξί χέρι του Γ. Παπανδρέου, και ιστορικά θεωρείται η επιτομή του αποστάτη, ο οποίος για πολλές δεκαετίες χαρακτηριζόταν και ως «εφιάλτης» από τα ΜΜΕ, τα οποία όμως δεν ήξεραν τότε περί «λιστών», και Πέτσα», και άλλα τέτοια πολιτικά εργαλεία της διαπλοκής του σήμερα.
Ακόμη θυμάμαι έφηβος, στις εκλογές του 1977, να περνάω από την πλ. Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, όπου μιλούσε ο αρχηγός των Φιλελεύθερων», ο μπαμπάς Μητσοτάκης, σε μερικές δεκάδες «περαστικών» κι «αργόσχολων», και να κατακεραυνώνει την τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Ούτε το ΚΚΕ δεν τα έριχνε τόσο χοντρά στον «Εθνάρχη», ούτε το… ΕΚΚΕ!
Και όμως, λίγο μετά τις εκλογές, όπου πάτωσε, ο «Εθνάρχης» τον πήρε στη ΝΔ, τον έκανε υπουργό, and the rest is history όπως λένε οι Ισπανοί.
Για να μη μιλήσουμε και για τη Ντόρα, που επίσης έκανε δικό της κόμμα, πολεμώντας τη ΝΔ του Σαμαρά, αλλά σήμερα θεωρείται και αυτή μια από τις γνήσιες φωνές της παράταξης…
Αυτά για την ιστορία, που μάλλον δεν απασχολεί πολλούς, αφού ζούμε σε εποχές που πολλοί συμπατριώτες μας έχουν τα κοχόνες να βγουν στην τηλεόραση σε παιχνίδια γνώσεων και να λένε ότι πρωθυπουργός της Ελλάδας όταν απελευθερώθηκε η Θεσ/νίκη από τους Οθωμανούς ήταν ο… Καραμανλής, ότι ο Στάλιν πήρε Νόμπελ Ειρήνης το 1991, και άλλα τέτοια παρόμοια.
Οπότε τι καλύτερο να περιμένουμε από αυτό το υλικό;
Μια ιδανική εποχή δηλαδή για 41%, άσχετα αν ο βασιλιάς είναι γυμνός, αφού τα ΜΜΕ μας λένε πως είναι ντυμένος και μάλιστα είναι ένας από εμάς, που και εμείς άλλωστε ως μισθωτοί αυξήσαμε τα ακίνητά μας από 32 πριν από 10 χρόνια, σε κοντά 50 σήμερα… Τι να λέμε;
Όσον αφορά στη διαγραφή Σαμαρά, ουδείς στάθηκε στο τι προηγήθηκε της περίφημης συνέντευξης του στο ΒΗΜΑ.
Πόσοι ξέρουν ή πόσα ΜΜΕ μας είπαν πως μόλις προχθές ο Πρέσβης Ρούσος Κούνδουρος, Πολιτικός Διευθυντής του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, παραιτήθηκε επειδή δεν προσκλήθηκε στις συνομιλίες με την Τουρκία και άφησε σαφείς αιχμές για «μυστική ατζέντα» στα ελληνοτουρκικά σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων;
Όπα… και αυτός «πατριώτης της φακής»;
Και όμως, ξέρουμε τα πάντα για τη νέα «Πισπιρίγκου» της Αμαλιάδας, για το νέο τραγούδι της Κουταλίδου, για το ντεκαπέ της Μενεγάκαινας, αλλά ούτε ένα λεπτό δεν αφιέρωσαν οι «κήνσορες» στα κανάλια για την παραίτηση του εν λόγω… πόσο δε μάλλον για τους λόγους της παραίτησής του.
Ναι, αλλά ο Σαμαράς είναι αποστάτης…
Για να το κλείνω. Μετά την εκλογή Τραμπ, ο Κυριάκος, και όλο το σύστημα που τον στηρίζει «ανιδιοτελώς» (χα χα), έπαθε μια ψυχολογία όπως θα έλεγε κι ο αείμνηστος Χάρρυ Κλυνν.
Εξ ου και χάνοντας την ψυχραιμία του διέγραψε αυτόν που τον είχε κάνει υπουργό, και που στήριξε την εκλογή του για πρόεδρο της ΝΔ, και ο οποίος αυτά που είπε προχθές τα λέει εδώ και 2-3 χρόνια. Με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να επαναλαμβάνει μονότονα πως «δεν σχολιάζουμε δηλώσεις πρώην πρωθυπουργών». Τι άλλαξε άραγε; Χμ;
Το ότι ο Κυριάκος έπαθε κλακάζ με την εκλογή Τραμπ φάνηκε και όταν τον είδαμε πρόσφατα να δηλώνει πολέμιος της WOKE κουλτούρας, προσθέτοντας με στόμφο πως όσο είναι αυτός στο πηδάλιο, η Ελλάδα δεν θα υποκύψει σε αυτήν τη «δικτατορία της μειοψηφίας»… ή κάπως έτσι.
Ναι, ο άνθρωπος που έχει δώσει το δικαίωμα γάμου, τεκνοθεσίας, και άλλα πολλά στους γκέι, καθώς και κάθε δικαίωμα σε «ευπαθείς» ομάδες, πρόσφυγες πολέμου, παραβατικούς, κλπ. κλπ. τώρα δηλώνει αντι-WOKE.
Με τους συνήθεις ύποπτους γλείφτες και χειροκροτητές, βουλευτές, μετακλητούς, κομματόσκυλους, κλπ. να τον σιγοντάρουν, χειροκροτώντας σαν τρελοί, μη χάσουν την καρέκλα και τη… μαρμίτα.
Εν τω μεταξύ, αναβλήθηκε για το απόγευμα της Τρίτης η συνεδρίαση της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΝΔ, που θα αποφασίσει επίσημα τη διαγραφή Σαμαρά.
Γιατί αυτή η κωλυσιεργία;
Εδώ ο Κυριάκος ανακοίνωσε με αποφασιστικότητα τη διαγραφή του «αποστάτη» πριν καν βγει στα περίπτερα το ΒΗΜΑ… σε χρόνο ντε τε δηλαδή. Γιατί λοιπόν καθυστερούν τα «όργανα»;
Μήπως, επειδή όπως διέρρευσε από κάποιους κακότροπους, ο Σαμαράς, που βρίσκεται στην Αμερική, έχει κλεισμένο ραντεβού με τον Ντόναλντ και τον Ίλον την Τρίτη το πρωί;
Μήπως αν τον δουν αγκαλιά με τους δυο αυτούς κολλητούς, ρίξουν λίγο νερό στο κρασί τους και δεν τον διαγράψουν, αλλά του απευθύνουν αυστηρή σύσταση;
Ποιος ξέρει;
Όπως και να έχει το εγγύς πολιτικό μέλλον της μπανανίας μας, προβλέπεται συναρπαστικό.
Ήτοι, οι επόμενες 3-4 εβδομάδες θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμες, όπως μας έλεγε κάποτε ο Νικ Χαρντ.
Που να είχαμε και κανονική 4η εξουσία, ανεξάρτητη, που να μη γλείφει τις άλλες τρεις για να «διαπρέπει» και να τα «κονομάει»…
