- Η Ν.Δ. προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από την "woke" πολιτική, επιδιώκοντας να συσκοτίσει τις κοινωνικές ανισότητες που προκύπτουν από την παγκοσμιοποίηση, με στόχο να επανακαταλάβει τους ψηφοφόρους της.
- Υποστηρίζεται ότι η στρατηγική της Ν.Δ. θα επικεντρωθεί στο διαχωρισμό του διεθνισμού από την "woke" πολιτική, καθώς ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας απορρίπτει τις θέσεις αυτές.
- Ο πρωθυπουργός, μέσω δημόσιων τοποθετήσεων, φαίνεται να προσπαθεί να αποδώσει την "woke" ατζέντα ως τυραννία της μειοψηφίας, ενώ παράλληλα προβάλλει μια εικόνα παγκοσμιοποίησης που συνδυάζει την παράδοση με τη σύγχρονη εξέλιξη.
Του Αλκιβιάδη Κεφαλά*
Με τη λέξη «woke» οι Αφροαμερικάνοι αναφέρονταν στις φυλετικές διακρίσεις και στην κοινωνική ανισότητα. Ήδη από το 1923 ο μαύρος ακτιβιστής Marcus Garvey διακήρυττε: «Ξύπνα, Αιθιοπία. Ξύπνα, Αφρική». Σταδιακά ο όρος γενικεύτηκε, περιγράφοντας όλες τις φυλετικές και τις μειονοτικές ανισότητες και διακρίσεις, συμπεριλαμβάνοντας τον διάχυτο αντισημιτισμό της αμερικανικής επαρχίας και της Αριστεράς.
«Οι κοινωνικές ανισότητες και οι φυλετικές διακρίσεις θα εξαλειφθούν μέσα από έναν ενοποιημένο κόσμο» διακήρυξε η Αριστερά, παραγνωρίζοντας ότι η παγκοσμιοποίηση λειτουργεί αποκλειστικά προς όφελος της ελίτ, επειδή απαξιώνει την εργασία και ελέγχει οικονομικά, πνευματικά και ψυχολογικά τις μάζες. Η στρατηγική αλλαγή του σύγχρονου παρασιτικού καπιταλισμού, αναφορικά με την οικονομική θεώρηση του παραγωγικού καπιταλισμού του παρελθόντος, συνίσταται στη συμμαχία του νεοφιλελευθερισμού με την Αριστερά. Ο νεοφιλελευθερισμός επέλεξε να μην έχει την Αριστερά αντίπαλο στο πεζοδρόμιο, αλλά, αντιθέτως, να την ενσωματώσει στο σύστημα εξουσίας του, μέσα από την παγκοσμιοποίηση. Συνεπώς, woke, μαζική μετανάστευση, απαξίωση εργασίας, πολυπολιτισμικότητα και νεοκομμουνισμός αποτελούν τις ενιαίες και αδιαίρετες διαστάσεις της παγκοσμιοποίησης.
Με την πρόσφατη τοποθέτησή της κατά της woke η Ν.Δ. επιδιώκει να συσκοτίσει την πολιτική και την ιδεολογική συνιστώσα της παγκοσμιοποίησης, που πρεσβεύει και συνιστά την ουσία της ύπαρξής της, ώστε εν ευθέτω χρόνω να βιάσει πάλι πολιτικά τους ψηφοφόρους της.
Από τις δηλώσεις των πολιτικών στελεχών της φαίνεται ότι η στρατηγική της Ν.Δ. θα εστιαστεί στην προσπάθεια διαχωρισμού του διεθνισμού από τη woke, επειδή ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας δεν ενέκρινε τη woke πολιτική της. Δηλαδή, τον γάμο των ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία παιδιών, τον νόμο της αλλαγής φύλου στα παιδιά από τα 15, που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, τα gay pride, το εθνικό σχέδιο στρατηγικής για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+, τα προνόμια σε εταιρίες που προσλαμβάνουν διεμφυλικά άτομα και την ανάγνωση παραμυθιών σε νηπιαγωγεία από drag queens.
Η εκλογή, όμως, του Τραμπ στην αμερικανική προεδρία έδωσε την ευκαιρία στον πρωθυπουργό να τοποθετηθεί «κατά της τυραννίας της μειοψηφίας», αποποιούμενος ουσιαστικά τη woke ατζέντα, που αυτός επέβαλε στην Ελλάδα, μέσω της «τυραννίας της πλειοψηφίας».
Στην πολιτική κηδεία του Μπουτάρη στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης ο πρωθυπουργός, χωρίς να το συνειδητοποιήσει, εξέφρασε το αδιαίρετο της woke ατζέντας με την παγκοσμιοποίηση, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Σκέφτομαι αυτό που αισθανόμουν, αυτό που ένιωθα κάθε φορά που τον συναντούσα, ότι δηλαδή ο Γιάννης Μπουτάρης με τον τρόπο του ενσωμάτωνε την παράδοση στη σύγχρονη εξέλιξη όχι μόνο ως επιχειρηματίας αλλά και ως άνθρωπος. Υπήρξε ταυτόχρονα Βλάχος, όπως έλεγε, αλλά και κοσμοπολίτης. Υπήρξε Σαλονικιός, αλλά ταυτόχρονα Ευρωπαίος. Υπήρξε ένας οικολόγος μπροστά από την εποχή του, μέσα όμως στην πολύβουη πόλη. Υπήρξε ένας αιώνιος έφηβος με σκουλαρίκι. Και αυτές οι πολλές ταυτότητες στο ίδιο πρόσωπο νομίζω ότι δίνουν την ιδανική απάντηση σε όσους αναρωτιούνται στις μέρες μας για τις δήθεν απειλές της πολυπολιτισμικότητας, για τις παλιές αξίες, που τάχα χάνονται, ή για τον πατριωτισμό, που κάποιοι τον περιορίζουν στο μίσος προς τους άλλους, αντί να τον ανοίγουν στην αγάπη για την Ελλάδα».
Ο πρωθυπουργός, επίσης, άφησε άναυδους τους οξυδερκείς ψηφοφόρους του αναφορικά με την τηλεοπτική, «φιλοσοφική» συνομιλία του με τον Γάλλο συγγραφέα Pascal Bruckner, επειδή ο τελευταίος μαζί με εκατοντάδες διανοούμενους και καλλιτέχνες στις 10 Νοεμβρίου του 2009 υπέγραψε επιστολή-μανιφέστο στη «La Règle du jeu» υπέρ της απελευθέρωσης του Roman Polanski, που είχε καταδικαστεί και κρατείτο στις φυλακές της Ελβετίας για σεξουαλικά εγκλήματα παιδοφιλίας (https://laregledujeu.org/2009/11/10/479/signez-la-petition-pour-roman-polanski/).
Η παγκοσμιοποίηση είναι ένας πολυπρόσωπος Ιανός, ένα φίδι με πολλά κεφάλια. Η woke είναι μόνο το ένα. Όλα, όμως, τα πρόσωπα του Ιανού προγραμματίζουν τους πολίτες να αποδεχτούν ως δυνάστες τους μία παγκόσμια ελίτ, όπου διεφθαρμένοι θα τους διδάσκουν πώς να αποδέχονται τον βιασμό τους χωρίς να αντιστέκονται.
*∆ιδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, UK, τ. διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
