- Η αιφνιδιαστική διαγραφή του Σαμαρά από τη Νέα Δημοκρατία συνδέεται με την πολιτική κόντρα μεταξύ Μητσοτάκη και Καραμανλή, καθώς και με τις φιλοδοξίες του Δένδια για την ηγεσία του κόμματος.
- Ο Σαμαράς φαίνεται να επιχείρησε να εκθέσει την συμμαχία Μητσοτάκη-Καραμανλή και να προσπαθήσει να παραμείνει πολιτικά ενεργός μέσω της δημόσιας κριτικής προς τον Γεραπετρίτη.
- Η διαγραφή του Σαμαρά μπορεί να αποδειχθεί στρατηγικά ωφέλιμη για τον ίδιο, καθώς του επιτρέπει να δημιουργήσει δικό του κόμμα και να επωφεληθεί από την απογοήτευση των δεξιών ψηφοφόρων απέναντι στη ΝΔ.
Του Πάνου Ζήση
Ως γνωστόν στην πολιτική ισχύει πάντα το αντίθετο από αυτό που φαίνεται.
Ωστόσο μια προσεκτική εξέταση-ανάλυση των γεγονότων αρκεί για να πλησιάσεις ή να αγγίξεις την αλήθεια.
Άλλωστε κι ο πλέον αδαής περί της πολιτικής γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν συμπτώσεις.
Εξηγούμεθα.
Ενώ Δένδιας και Μαξίμου κυριολεκτικά σφάζονταν, αίφνης, με αφορμή το νέο αμυντικό δόγμα της χώρας τα μητσοτακικά μέσα τον παρουσίασαν σαν τον νέο στρατηλάτη της Ελλάδας. Εξέλιξη που μύρισε κοπρεμί Μητσοτάκη-Δένδια.
Τα πράγματα κυλούσαν σχετικά ομαλά με τα σενάρια να δίνουν και να παίρνουν και ξαφνικά έσκασε η βόμβα Σαμαρά στο Βήμα. Ο οποίος πρότεινε τον Καραμανλή για Προέδρο της Δημοκρατίας ζητώντας παράλληλα, επί της ουσίας, την παραίτηση Γεραπετρίτη ένεκα του απύθμενου εθνομηδενισμού του.
Και μετά ήρθε η διαγραφή του. Η οποία δε δικαιολογείτο καθώς στο παρελθόν ο Σαμαράς είχε εκτοξεύσει χειρότερους και πιο καταστροφικούς μύδρους για τον μητσοτακισμό.
Άρα η αιφνιδιαστική διαγραφή Σαμαρά ήταν ανεξήγητη. Με την απορία να αποτυπώνεται ολοκάθαρα και από τον ίδιο στη μετέπειτα δήλωσή του.
Αρκετοί νόμισαν, μεταξύ αυτών κι εμείς, ότι ο Μητσοτάκης απέκτησε κοχόνες μέσα σε μια μέρα και διέβη τον Ρουβίκωνα με στόχο τη διάσωσή του ίσως μέσω πρόωρων εκλογών για το… μεγάλο ξεκαθάρισμα.
Εντούτοις το άρθρο του Αντώνη Καρακούση την ίδια μέρα με τη συνέντευξη Σαμαρά στο Βήμα, το οποίο μας… ξέφυγε, ξεδιαλύνει το μπέρδεμα.
Επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά το κομπρεμί Μητσοτάκη-Δένδια. Ο οποίος Δένδιας, όπως αποκαλύπτει ο εγκυρότατος δημοσιογράφος, προαλείφεται για την ηγεσία της ΝΔ με υπασπιστή τον Πιερρακάκη κατόπιν της μετάβασης του Μητσοτάκη στην Ευρώπη το ’26. Έτσι εξηγείται η ιδεολογική κωλοτούμπα του Μητσοτάκη έπειτα από τη νίκη Τραμπ. Μεταμορφώνεται σε δήθεν δεξιό για να ηρεμήσει τους οργισμένους δεξιούς ψηφοφόρους, συνάπτει συμφωνία με τους καραμανλικούς για να κερδίσει χρόνο μέχρι να πάει στην Ευρώπη, παραδίδει την εξουσία στον Δένδια και βάζει έναν δικό του να συνεχίσει να υπερασπίζεται τον μητσοτακισμό. Θα κλαίει ο Χατζηδάκης που βρισκόταν μια ανάσα από την κορυφή, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η πολιτική.
Πώς σχετίζεται η διαγραφή Σαμαρά με τα παραπάνω;
Οι παλιοί της πιάτσας γνωρίζουν ότι ο Σαμαράς διατηρεί εδώ και χρόνια φιλική σχέση με τον Καρακούση.
Έχουμε κατηγορήσει τον Σαμαρά για πολλά αλλά ποτέ δεν αμφισβητήσαμε την ευφυία του.
Ο Σαμαράς ενδεχομένως αντιλήφθηκε το άδειασμα του Καραμανλή κι έσπευσε να κάνει την κίνησή του για να βρεθεί ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις.
Πώς;
Με διπλό χτύπημα κατά της λυκοσυμμαχίας Μητσοτάκη-Καραμανλή.
Ο Σαμαράς… την έκανε καλαματιανά στον Καραμανλή για να τον εκθέσει με την προσχηματική πρόταση για την προεδρία πυροβολώντας μέχρις εσχάτων τον Γεραπετρίτη για να είναι σίγουρος ότι θα διαγραφεί (ασχέτως εάν μετά έκανε τον ανήξερο στη δήλωσή του), κι ο Καρακούσης αποκάλυψε το κομπρεμί Μητσοτάκη-Δένδια για να τους ξεγυμνώσει.
Παλιές καραβάνες αμφότεροι, σιγά που θα τους κουνιόταν το μητσοτακέικο και το καραμανλέικο.
Τα ανωτέρω ενισχύονται από τη βιασύνη (πριν ξημερώσει Κυριακή για να διαβάσουμε τη συνέντευξη) του Καραμανλή να αδειάσει τον Σαμαρά. Ατυχώς, είδε το τυρί αλλά δεν είδε τη φάκα.
Όσοι θυμούνται, τον Σαμαρά τον έριξε ο Καραμανλής γιατί ο πρώτος επιχείρησε να ξηλώσει τον καραμανλισμό ώστε να κυβερνάει απρόσκοπτα (πρώτα έγινε το πραξικόπημα Καμμένου και μετά η συμμαχία του με τον Τσίπρα).
Επομένως η πρόσφατη συμμαχία Σαμαρά-Καραμανλή ήταν εντελώς ευκαιριακή.
Σφάχτηκε ο Σαμαράς με τον Μητσοτάκη και θεώρησε ότι συμμαχώντας με τον Καραμανλή θα τον τσακίσει. Ο Καραμανλής τον κοίμισε κι έκανε την κίνησή του για να ξαναπάρει το «μαγαζί» με μπροστινό τον Δένδια.
Προσέξτε, δε λέμε ότι ο Καραμανλής αλλαξοπίστησε κι από πατριώτης έγινε εθνομηδενιστής. Ό, τι πράττει το πράττει με μοναδικό γνώμονα την παλινόρθωση του καραμανλισμού. Συνεπώς τι τον συμφέρει; Να συνάψει μια συμμαχία με έναν τελειωμένο πρωθυπουργό εξασφαλίζοντας την επιστροφή του καραμανλισμού μέσω Δένδια ή να ρίξει τον Μητσοτάκη μέσω της συμμαχίας με τον Σαμαρά, εξαναγκάζοντάς τον να μοιράζεται την εξουσία (δυαρχία) την επομένη; Αυτονόητη η απάντηση.
Όσα πει στη μεθαυριανή του ομιλία θα είναι απλώς για το ξεκάρφωμα.
Στην εξίσωση βάλτε και μια σημαντικότατη εξέλιξη. Τη δίωξη Μαρινάκη διά χειρός Μητσοτάκη!
Καταλάβατε τώρα πώς εξηγείται το διπλό χτύπημα του Βήματος που πυροδότησε τις εξελίξεις;
Καταλάβατε τώρα γιατί τελικά ο Μητσοτάκης δεν έχει κοχόνες και ότι η διαγραφή του Σαμαρά έγινε εκ του ασφαλούς έχοντας τις καραμανλικές πλάτες για στήριγμα;
Όλα αυτά βέβαια θα είχαν αποφευχθεί εάν ο Σαμαράς, δέσμιος της ματαιοδοξίας του, δεν έκανε τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό βαυκαλιζόμενος ότι θα γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ας πρόσεχε!
Επειδή όμως είναι έξυπνος μάλλον θα σωθεί για μια ακόμη φορά.
Διότι με τη διαγραφή του που επεδίωξε, κι ας παριστάνει τον ανήξερο, ηρωποιήθηκε.
Και κανείς πια δε μπορεί να τον κατηγορήσει ότι βυσσοδομεί για να πλήξει τον Μητσοτάκη.
Κοινώς, ο Μητσοτάκης πυροβόλησε τα πόδια του δίνοντας ελευθέρας στον Σαμαρά να κάνει κόμμα.
Και ποιον λέτε να ψηφίσουν οι οργισμένοι δεξιοί όταν γίνουν εκλογές, τη Λατινοπούλου, τον Βελόπουλο, τον Νατσιό ή τον Σαμαρά;
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι δε θα πλήξουμε.
Συνεχίζεται…
