- Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αναγκάστηκε να εξηγήσει τη διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά, μετά από σημαντικές δημοσκοπικές πιέσεις, δείχνοντας ανησυχία για την εσωτερική κατάσταση της Ν.Δ. και την εξωτερική πολιτική.
- Η στρατηγική του Μητσοτάκη περιλαμβάνει την επιδίωξη για περιορισμό της ζημίας της Ν.Δ. χρησιμοποιώντας στρατιωτικά επιτεύγματα και την κρίση στον Έβρο, ενώ ταυτόχρονα δείχνει μια στροφή στη διπλωματία απέναντι στην Τουρκία.
- Η κυβέρνηση φαίνεται να αποδέχεται το τουρκικό τελεσίγραφο, απομακρύνεται από μονομερείς ενέργειες και προγραμματίζει διεθνή διάσκεψη για τον διαμοιρασμό της ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ αναμένονται και άλλες σημαντικές αποφάσεις.
Του Μανώλη Κοττάκη
Tην επομένη της διαγραφής Σαμαρά από τη Ν.Δ. ο πρωθυπουργός κλήθηκε να σχολιάσει στο Bloomberg τις αιτίες που τον οδήγησαν σε αυτήν τη σκληρή απόφαση. «Ό,τι έγινε, έγινε» απάντησε και προσπέρασε το ερώτημα, χωρίς να αναφέρει καν το όνομα του προκατόχου του. Εμείς εκείνη την ημέρα τού γράψαμε «τραυμάτισες και αυτοτραυματίστηκες» και τη μεθεπομένη τού επισημάναμε ότι «τα τραύματα πονάνε, όταν κρυώνουν».
Αν κρίνουμε από την αιφνίδια απόφαση του «δεν ασχολούμαι» κυρίου πρωθυπουργού να αφιερώσει προχθές το βράδυ (δεκαπέντε ολόκληρες μέρες μετά την απόφασή του αυτή) δύο σχεδόν ώρες στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha για να εξηγεί ονομαστικά πλέον γιατί διέγραψε τον Σαμαρά, τον οποίο χαρακτήρισε «καλό πρωθυπουργό», να σταθεί υπερηφάνως μπροστά σε ένα Ραφάλ και να θυμηθεί υποκριτικά ότι έχουμε «χωρικά ύδατα έως 12 μίλια», τότε το τραύμα… κρύωσε και πονάει! Τότε κάτι πολύ ανησυχητικό πρέπει να του λένε οι δημοσκοπήσεις και για τη διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού και για την εξωτερική του πολιτική.
Και, πράγματι, του λένε. Με τη διαγραφή Σαμαρά συμφωνεί το 75% του 24% που δήλωσε στην Pulse ότι προτίθεται να ψηφίσει Ν.Δ. στις επόμενες εκλογές. Ήτοι, συμφωνεί με τη διαγραφή το 18% του εκλογικού σώματος. Το 18% από το 41% του 2023! Η κορύφωση των αντιδράσεων στο εσωτερικό της Ν.Δ., σε συνδυασμό με τον μαξιμαλισμό των Τούρκων στη διαπραγμάτευση, κάνουν τον κύριο Μητσοτάκη να αισθάνεται οξύ άγχος για την επικείμενη ομιλία Καραμανλή της 8ης Δεκεμβρίου και τον ωθούν να εγκαταλείψει πρόσφατες κορόνες, για «υποχωρήσεις» και «επίδειξη γενναιότητας» στα Ελληνοτουρκικά.
Έτσι, μαζί με τον υπουργό Εξωτερικών τρέχουν από προχθές, με διαδοχικές εμφανίσεις σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, να «μαζέψουν», αν γίνεται, τη στρατηγική ζημία που υφίσταται το διαρκώς συρρικνούμενο κόμμα της Ν.Δ. (η Pulse τού δίνει 29,5% με αναγωγή αναποφάσιστων, αλλά ο σχετικός πίνακας φέρει τον τίτλο «Υπόθεση – Σενάριο εργασίας»!) .
Οι φρεγάτες Μπελαρά, τα Ραφάλ και η κρίση στον Έβρο είναι τα τεκμήρια του πατριωτισμού, οι σημαίες του πρωθυπουργού, για να περιορίσει τη ζημία. Πράγματι, δεν διαφωνούμε, είναι.
Όμως, προτού υπεισέλθουμε στην ουσία των θέσεων του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών, που έναν χρόνο μετά την υπογραφή του Συμφώνου Φιλίας με την Τουρκία, «στρίβουν» -φαινομενικά- το τιμόνι μέσα σε γενική δημοσκοπική κατακραυγή (για όποιον ξέρει να διαβάζει μετρήσεις), να πούμε και δύο αλήθειες: Καλώς ή κακώς, υπάρχουν και άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τα παρασκήνια.
Η πρώτη: Ο κύριος Μητσοτάκης δεν ήθελε να αγοράσουμε Μπελαρά στην αρχή. Άλλης χώρας φρεγάτες ήθελε. Είχε πει κάπου στο 2021 σε έναν συνομιλητή του την εξής φράση: «Οι Γάλλοι είναι πλασιέ. Ξέρεις τώρα. Εμείς ζητάμε Μερσεντές και αυτοί μας πουλάνε Ρολς Ρόιλς».
Όλα άλλαξαν μετά την υπογραφή της συμφωνίας Aukus και την κατάρρευση του ναυπηγικού προγράμματος της Γαλλίας στην Αυστραλία, η οποία ακύρωσε την παραγγελία της. Με υπόδειξη τρίτων, αγοράσαμε τις Μπελαρά για να μη φωνάζει στους συμμάχους ο Μακρόν.
Δεύτερη αλήθεια: Καλώς καμαρώνει για τον Έβρο ο πρωθυπουργός, αλλά, αν δεν ήταν οι πολυμήχανοι αγρότες, οι γενναίοι εθνοφύλακες και μερικοί ηρωικοί άνδρες της Αστυνομίας και του Στρατού τις πρώτες ώρες για να αποτρέψουν την εισβολή (μετρημένοι στα δάχτυλα όλοι!), τα σύνορα θα είχαν καταρρεύσει. Πρώτα μπήκαν αυτοί μπροστά και μετά ακολούθησε ο στρατηγός Φλώρος, ο οποίος με τη σπουδαία δουλειά που έκανε έσωσε την «παρτίδα». Η τότε ΕΥΠ κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου.
Συγκεκριμένα: Οι αγρότες μας έπαιξαν, όπως έγραφε ο Νίκος Τσιφόρος, «άμυνα με το μυαλό». Παρέταξαν τα τρακτέρ τους και τις «πλατφόρμες» τους στο σκοτάδι κατά μήκος του ποταμού με αναμμένους τους προβολείς, με φώτα εκτυφλωτικά, για να μην μπορούν να δουν οι απέναντι αν ήταν δέκα ή εκατό. Και μετά άρχισαν να πυροβολούν με τα όπλα τους στον αέρα, δημιουργώντας την εντύπωση στους απέναντι ότι στην άλλη όχθη ήταν παρατεταγμένοι χιλιάδες Έλληνες, και όχι μερικές δεκάδες. Με συνέπεια τα στίφη να λουφάξουν στα συρματοπλέγματα. Χάρη σε αυτό το άγνωστο ηρωικό στρατήγημα κέρδισε τον χρόνο που χρειαζόταν ο στρατηγός Φλώρος για να επικρατήσει στη μάχη με την τουρκική στρατοχωροφυλακή και το μανιασμένο ισλαμικό πλήθος. Χάρη σε αυτό το στρατήγημα των ακριτών του Έβρου κάνει τον… μάγκα για τη διαχείριση της κρίσης του Έβρου ο κύριος πρωθυπουργός. Και, βεβαίως, χάρη στο στρατήγημα των εθνοφυλάκων με τα πολιτικά, που «υποδέχονταν» τους «λάθρο» και τους έκαναν «ξενάγηση» στα πανέμορφα νερά του Έβρου, τα οποία τον Φεβρουάριο έχουν καταπληκτική θερμοκρασία, έμειναν όρθια τα σύνορα. Δεν μιλάμε, δεν μιλάμε τόσον καιρό, αλλά… υπάρχουν και όρια !
Πάμε τώρα στην ουσία: Ο πρωθυπουργός νόμιζε, όπως έλεγε στους καθιερωμένους βραδινούς αγώνες τένις στους φίλους του, ότι διά του διαλόγου μπορεί να κερδίσει χρόνο έως την άνοιξη. Εκατό η αλεπού, εκατόν ένα τα αλεπουδάκια, όμως. Οι Τούρκοι άρχισαν να «δίνουν» τον υπουργό Εξωτερικών δημοσίως και να απειλούν ότι θα τα «σπάσουν» μαζί μας. Άρχισε ο Φιντάν με τις δηλώσεις για τη διπλωματία της «πίσω πόρτας» και συνέχισε ο Γκιουλέρ με τις αποκαλύψεις για το αίτημα παροχής άδειας για τις έρευνές μας στην Κάσο και, κυρίως, με την επισημοποίηση του δόγματος της φινλανδοποίησης: «Τίποτε χωρίς την άδεια της Τουρκίας στη Μεσόγειο».
Ο κύριος Μητσοτάκης, που για πολλά μπορεί να επικριθεί, αλλά όχι ότι δεν έχει ισχυρότατο πολιτικό ένστικτο αυτοπροστασίας (έχει!), σάλπισε αμέσως υποχώρηση απέναντί τους. Μπορεί εκείνος να προκάλεσε σοκ στον Αντώνη Σαμαρά, αλλά το σοκ που υπέστη προσωπικά ο ίδιος σε δεύτερο χρόνο, από τις έμμεσες απειλές Γκιουλέρ και Φιντάν για θερμό επεισόδιο, είναι κατά πολύ μεγαλύτερο.
Από ό,τι φαίνεται, έλαβε -εκτός απροόπτου- τις αποφάσεις του. Το τουρκικό τελεσίγραφο έγινε δεκτό. Και θα απέχουμε από μονομερείς ενέργειες με βάση όχι τη Βέρνη, αλλά τη Συμφωνία των Αθηνών (ξεχάστε το καλώδιο και την Κάσο), θα δεχτούμε διεθνή διάσκεψη για τον διαμοιρασμό της ΑΟΖ Ανατολικής Μεσογείου (γι’ αυτό είμαστε παγερά αδιάφοροι για τον χάρτη της Ε.Ε.) και θα απεμπολήσουμε με «καλλιτεχνικό τρόπο» τα 12 μίλια, όπου ενοχλούν τους γείτονες κι άλλες δυνάμεις. Μέσα στις εορτές θα λάβει και άλλες αποφάσεις. Όσα έμαθε στην Κύπρο και όσα συναποφάσισε με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη επιταχύνουν τις εξελίξεις. Θα επανέλθουμε.
