Τέλος Δεκεμβρίου, θα παρουσιαστεί η Εθνική Στρατηγική Προστασίας Ανηλίκων από τον εθισμό στο διαδίκτυο και στα social media-κάτι που έγινε γνωστό πριν από λίγες μέρες λόγω της σύσκεψης στο Μέγαρο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό και βεβαίως των εμπλεκόμενων υπουργείων-και με αφορμή αυτό το γεγονός μίλησε στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Ναι, μεν Αλλά» με την Ευαγγελία Μπαλτατζή, ο Γιώργος Χρούσος, Καθηγητής και Πρόεδρος Τμήματος Παιδιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στους ενηλίκους γενικά το διαδίκτυο ήταν θετικό – Στα παιδιά όμως, ήταν αρνητικό και αυτό διότι ο εγκέφαλος των παιδιών είναι ασχημάτιστος ακόμα

Όσο νεότερο είναι ένα παιδί, τόσο πιο πολλά είναι τα προβλήματα που αναπτύσσει

Social media και γενιά Ζ

Η βλάβη που παθαίνουν είναι η εξής: Έχουν αυξημένο άγχος, καταθλιπτικές σκέψεις και ελαττωμένη κοινωνική ωριμότητα

Συνομιλώντας με τη δημοσιογράφο στο ραδιόφωνο του Πρώτου Προγράμματος, ο κ. Χρούσος είπε αρχικά «Το παρακολουθώ αυτό το θέμα από χρόνια. Και βέβαια μπορεί να φαίνεται νέο για την Ελλάδα, αλλά για την Αμερική έχει παλιώσει ήδη. Δηλαδή υπάρχουν ήδη πολύ καλά δεδομένα σχετικά με τους ανήλικους και το πώς χρησιμοποιούν το διαδίκτυο αλλά και πώς βλάπτονται από αυτό (…). Θα σας πω λοιπόν, τι γίνεται: Ενώ στους ενηλίκους γενικά το διαδίκτυο ήταν θετικό, δηλαδή έκανε καλό σε όλους μας, στα παιδιά ήταν αρνητικό και αυτό διότι ο εγκέφαλος των παιδιών είναι ασχημάτιστος ακόμα. Τώρα τι συμβαίνει; Όσο νεότερο είναι ένα παιδί, τόσο πιο πολλά είναι τα προβλήματα που αναπτύσσει. Έχουμε δεδομένα από τη γενιά Ζ που είναι παιδιά που γεννήθηκαν από το ‘95 μέχρι το ‘12 και τη γενιά Α που είναι παιδιά που γεννήθηκαν από το ‘13 και μετά. Τα δεδομένα στη γενιά Ζ, δηλαδή στα πιο μεγάλα παιδιά, είναι ότι βλάπτονται κυρίως από τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα και η βλάβη που παθαίνουν είναι η εξής: Έχουν αυξημένο άγχος, καταθλιπτικές σκέψεις και ελαττωμένη κοινωνική ωριμότητα (περίπου στην Αμερική υπολόγισαν δύο χρόνια πίσω ότι είναι τα παιδιά αυτά)».

Social media και γενιά Α

Τα πιο μικρά παιδιά, η γενιά Α, έχουν μεγαλύτερη ζημιά πάθει στον εγκέφαλό τους: Χάνουν την ικανότητα της προσοχής, που σημαίνει ότι δεν μπορούν να μάθουν κάτι σε βάθος ούτε και να δημιουργήσουν – Χάνουν ευφυΐα

Και στη συνέχεια συμπλήρωσε «Η επικοινωνία λοιπόν, των παιδιών είναι μέσω οθονών. Επικοινωνούν, αλλά δεν είναι η επικοινωνία που είχε η ανθρωπότητα, η διά ζώσης επικοινωνία. Εκεί λοιπόν, φαίνεται ότι η παρέμβαση θα είναι να χρησιμοποιούν όσο δυνατόν λιγότερο τα έξυπνα κινητά και τις ταμπλέτες και να μην τα χρησιμοποιούν στο σχολείο. Και σε πολλά σχολεία στην Αμερική, εκεί που το έχουν ψάξει το πράγμα έχουν σταματήσει. Δεν επιτρέπονται τα smartphones στα σχολεία. Και τώρα τα πιο μικρά παιδιά, η γενιά Α, αυτά έχουν μεγαλύτερη ζημιά πάθει στον εγκέφαλό τους. Δηλαδή ποιο είναι το πρόβλημα εκεί; Ότι χάνουν την ικανότητα της προσοχής, που σημαίνει ότι δεν μπορούν να πάνε σε βάθος, να μάθουν κάτι σε βάθος και δεν μπορούν να δημιουργήσουν. Τα παιδιά λοιπόν, αυτά στην ουσία χάνουν ευφυΐα (…)».

Τέλος, ο Καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Παιδιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γιώργος Χρούσος, επισήμανε «Αυτό που πρέπει να γίνει είναι εκλογίκευση της χρήσης. Τώρα στα μικρά παιδάκια κάτω των 6 ή 7 ετών, η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να είναι πολύ περιορισμένη η χρήση του διαδικτύου. Θέλω δηλαδή να πω, πως και οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι ο εγκέφαλος του παιδιού αυτά τα χρόνια είναι που αναπτύσσεται και αλλάζει δραματικά. Και αυτή η αλλαγή επηρεάζεται από το περιβάλλον πάρα πολύ και το περιβάλλον, αυτό το ψηφιακό αυτή τη στιγμή δεν είναι φυσιολογικό. Το είδος μας, σαν άνθρωποι δεν είχαμε εκτεθεί ποτέ σε τέτοιου είδους ερεθίσματα, με εναλλαγές και με εικόνες (…). Πρέπει λοιπόν, να κάνουμε κάτι έτσι ώστε οι γονείς να γνωρίζουν και να μπορούν να μεταδίδουν στα παιδιά τους αυτή τη γνώση. Εγώ πιστεύω ότι η λογική υπάρχει και στους εφήβους. Και τώρα πια δεν μιλάμε για κάτι το αόριστο. Είναι κάτι συγκεκριμένο. Ξέρουμε ακριβώς τι συμβαίνει και πώς μπορούμε να το προλάβουμε. Συνεπώς, νομίζω ότι θα μπορέσουμε να πείσουμε. Και σε όλο αυτό πρέπει να εμπλακούν οι δάσκαλοι, οι νηπιαγωγοί, οι εκπαιδευτικοί και γενικά όλοι. Είναι γεγονός ότι τα παιδιά συνήθως αντιδρούν σε κάτι που θα πουν οι γονείς και είναι φυσιολογικό αυτό. Βέβαια όμως, ακούν. Μπορεί να αντιδρούν επιφανειακά, όμως, κατά βάθος ακούν. Και αυτό το βλέπουμε αργότερα, όταν τα παιδιά μεγαλώσουν, είναι αντανακλάσεις των γονέων τους. Δηλαδή οι επιταγές που έχουν πάρει από τους γονείς επανέρχονται αργότερα, ακόμα και αν τα παιδιά αυτά επαναστατούν, αντιδρούν κτλ».