- Το Προσφυγικό και Μεταναστευτικό είναι κρίσιμα ζητήματα που επηρεάζουν την καθημερινότητα και την ασφάλεια των πολιτών στην Ευρώπη, με την ΕΕ να δυσκολεύεται να βρει δίκαιες και συνολικές λύσεις.
- Οι αποικιοκρατικές κληρονομιές και οι αναποτελεσματικοί τρόποι ενσωμάτωσης προσφύγων επιτείνουν τα προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες, προκαλώντας ανησυχία για το μέλλον της κατάστασης.
- Υπάρχει ανάγκη για περισσότερους ειδικούς (κοινωνικούς επιστήμονες, ιατρούς, ψυχολόγους) από τις ΜΚΟ και τις κρατικές υπηρεσίες, καθώς πολλοί νέοι που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν είναι άνεργοι ή απασχολούνται σε άλλους τομείς.
Του Γιώργου Κ. Στράτου
Το Προσφυγικό και το Μεταναστευτικό αποτελούν πρωτεύοντα ζητήματα που απασχολούν εντονότατα τους πολίτες. Δικαιότατα, καθώς επηρεάζουν αμεσότατα την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων και την εθνική και κοινωνική ασφάλεια δεκάδων κρατών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αδυνατεί επί μακρόν να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, με συνολικό και δίκαιο τρόπο. Το αντίθετο! Τα κράτη-μέλη, τραβώντας το καθένα «το πάπλωμα» κατά τα συμφέροντά του, ναρκοθετούν ουσιαστικά κατακτήσεις του ευρωπαϊκού κεκτημένου, είτε με την αναζήτηση «κρατών-χωματερών» για να αποθέσουν τους «ανεπιθύμητους» είτε δελεάζοντας με χρήματα τους αδύνατους εταίρους τους για να υποστούν εκείνοι την ταλαιπωρία από την εσαεί παραμονή των νεοεισελθόντων στο έδαφός τους.
Οι ενοχές από την εποχή και τα πεπραγμένα της Αποικιοκρατίας αλλά και από τα καθεστώτα-μαριονέτες που την ακολούθησαν δυσκολεύουν πολύ τα μεγάλα ευρωπαϊκά έθνη να ακουμπήσουν την καρδιά του προβλήματος. «Ήταν πολλά τα λεφτά»… Η κατάσταση χειροτερεύει καθώς τα μοντέλα ενσωμάτωσης μεταναστών από τις πρώην αποικίες αποδεικνύονται επιεικώς αναποτελεσματικά. Έτσι τα αγωνιώδη ερωτήματα των τοπικών κοινωνιών για το πού θα πάει η κατάσταση διογκώνονται. Πώς αντιμετωπίζεται το πρόβλημα στη ρίζα του; Πόσους, ποιους και υπό ποιες προϋποθέσεις, ανθρώπους μπορεί να υποδεχθεί κάθε κράτος; Ποιες συνθήκες πρέπει να πληρούν η πρόσκαιρη παραμονή τους και η απόφαση για την επιστροφή τους στη χώρα προέλευσης;
Οργανώσεις σε όλο τον κόσμο, από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τη Διεθνή Αμνηστία μέχρι τις χιλιάδες ΜΚΟ, δυσκολεύονται να συνδράμουν τα κράτη υποδοχής στις απαντήσεις που απαιτούνται. Πολλώ μάλλον στο να τους υπαγορεύσουν λύσεις. Θα συνιστούσε επιπολαιότητα να επιχειρηθεί κάτι τέτοιο από ένα άρθρο. Γι’ αυτό από εδώ θα παραθέσουμε μία πρόταση η υλοποίηση της οποίας πιθανότατα θα διευκόλυνε πολύ την αντιμετώπισή του. Με γνώμονα και το εθνικό συμφέρον αλλά και την απάλυνση του πόνου των κατατρεγμένων.
Στην επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου Μετανάστευσης & Ασύλου, υπό τον τίτλο «Μητρώο Ελληνικών και Ξένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) που δραστηριοποιούνται σε θέματα διεθνούς προστασίας, μετανάστευσης και κοινωνικής ένταξης», ευρίσκονται εγγεγραμμένες ενενήντα τέσσερις (94) οργανώσεις. Όλες αυτές μαζί με τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες που εμπλέκονται απαιτούν σημαντικό αριθμό ειδικών κοινωνικών επιστημόνων, ιατρών, ψυχολόγων και ειδικότητες τεχνικών, για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες που προκύπτουν από την παρουσία μεταναστών και προσφύγων. Εκατοντάδες άξιων νέων σε αυτές τις ειδικότητες είναι άνεργοι ή απασχολούνται σε αλλότρια. Πόσοι έχουν ή θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε αυτό το έργο; Πόσα χέρια λείπουν και πόσες λύσεις θα μπορούσε να δώσει άμεσα η ενεργοποίησή τους; Όλες αυτές οι οργανώσεις εμφανίζονται να προσφέρουν θέσεις εργασίας. Σε ποιο βαθμό και με ποιους τις καλύπτουν; Πέρα από τη βοήθειά τους, με την παρουσία τους οι νέοι μας θα διευκόλυναν συνολικά την κοινωνία μας να αντιληφθεί τις διαστάσεις και τις αλήθειες του ζητήματος, μακριά από εκατέρωθεν ιδεοληψίες που συσκοτίζουν δίχως να προσφέρουν τίποτα και σε κανέναν.
