Καταπιεστής η πλειοψηφία, η μειοψηφία ή η Νέα Δημοκρατία;

Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη*

Η καιροσκοπική κυβίστηση του Κυρ. Μητσοτάκη, ο οποίος αίφνης είπε ότι δεν πρέπει να τυραννά η μειοψηφία την πλειοψηφία, ενώ πριν από λίγους μήνες είχε πει το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή ότι δεν πρέπει να τυραννά η πλειοψηφία την μειοψηφία, επανέφερε στο προσκήνιο την κατά Όργουελ πανούργα διπλοσκέψη που χρησιμοποιεί ένα ολοκληρωτικό καθεστώς: την ικανότητα του μυημένου καθεστωτικού να προβάλλει και να ασπάζεται ταυτοχρόνως δύο αλληλοαναιρούμενες πεποιθήσεις (βλ. Όργουελ, 1984, μτφ.: Μ. Καρβέλα, εκδ. Ωκεανίδα, Αθήνα 2021, σελ. 42).

Φυσικά, δεν έλειψαν καθαγιαστικές πολιτικές δηλώσεις και εκ μέρους βουλευτών ή υπουργών της Νέας Δικτατορίας που έλαβαν χώρα μπροστά στις κάμερες των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης. Ειδικότερα: Ο «υπουργός προπαγάνδας» Άδωνις Γεωργιάδης (καλεσμένος στην κυριακάτικη εκπομπή της ΕΡΤ «Σαββατοκύριακο από τις 5», 17/11/2024) εψεύσθη ανερυθρίαστα λέγοντας: «Ως προς την woke ατζέντα υπήρξε πρόσφατη, πολύ έντονη δημόσια τοποθέτηση του πρωθυπουργού, πολύ ξεκάθαρη. Η ΝΔ ούτε ήταν ούτε είναι υπέρ της woke ατζέντας. Και αυτή δεν είναι στροφή λόγω Τραμπ [άρα είναι στροφή για άλλους λόγους;!]. Ο Τραμπ εξελέγη στην Αμερική με μια πολύ αντι-woke ατζέντα, και μάλιστα όλες οι πρώτες δηλώσεις του ως εκλεγμένου Προέδρου είναι όλες αντι-woke. O γάμος των ομόφυλων ζευγαριών δεν υπάγεται στην woke ατζέντα».

Πριν από τον κ. Γεωργιάδη, στο προπαγανδιστικό τηλε-πλυντήριο της κυβέρνησης είχε εμφανισθεί η Ντόρα Μπακογιάννη (καλεσμένη στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Αταίριαστοι», 15/11/2024), η οποία προσποιήθηκε κραυγαλέα ανεπιτυχώς ότι «Woke ατζέντα στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Η μάχη περί των δικαιωμάτων των ανθρώπων δεν μπορεί να ταυτίζεται με αυτό που συμβαίνει στην Αμερική. Κι εγώ έχω πει κάποιες φορές “παν μέτρον άριστον”».

Ωστόσο, η πάγια φιλολοατκική ρητορική της παρούσας κυβέρνησης και, προπάντων, η θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφυλοφίλων εκθέτει ανεπανόρθωτα τους δύο αυτούς πολιτικούς, οι οποίοι, ως τέτοιοι, δεν έχουν καμία απολύτως δυσκολία να κάνουν το μαύρο άσπρο και την μέρα νύχτα.

Το υποτιθέμενο δικαίωμα δύο ανθρώπων του ιδίου φύλου να συνάπτουν γάμο είναι ζήτημα που ανήκει κατ’ εξοχήν στην woke ατζέντα, γι’ αυτό άλλωστε στιγματίζεται ως «ομοφοβικός» όποιος τολμά να χαρακτηρίζει ένα τέτοιο δικαίωμα ως παρά φύσιν και, συνακολούθως, να αρνείται την υπόστασή του.

Στο γλωσσάρι της προπαγάνδας, το φαινόμενο της άρνησης της αδιαμφισβήτητης πραγματικότητας που, εν προκειμένω, ορίζεται από δύο αντίθετους πόλους (στον έναν πόλο τύραννος είναι η πλειοψηφία, στον άλλον η μειοψηφία), ονομάζεται φρενοβλαβοποίηση (gaslighting). Πρόκειται για την τεχνική που ακολουθεί ένας προπαγανδιστής, ο οποίος, για να επιτύχει τον στόχο του, επιτιθέμενος στο μυαλό ενός συνανθρώπου του, προσπαθεί να τον πείσει ότι δεν συμβαίνει αυτό που οι άλλοι βλέπουν ολοφάνερα να συμβαίνει. Άρα, προσπαθεί να τον κάνει να πιστέψει ότι δεν έχει σώας τας φρένας.

Ας απολαύσουμε το αναποδογύρισμα της μητσοτακικής ρητορικής που αλληθωρίζει οπορτουνιστικά πότε προς την woke και πότε προς την αντι-woke ατζέντα: Τον Μάρτιο 2024, σε συζήτηση που είχε με τον Γιώργο Καπουτζίδη κατά το 3ο ετήσιο συνέδριο του The Upfront Initiative (στο Ωδείο Αθηνών), είχε διερωτηθεί αν «η πολιτεία πρέπει να νομοθετεί για τους λίγους ή για τους πολλούς», δίνοντας ακολούθως την εξής απάντηση: «Η πολιτεία πρέπει να νομοθετεί για όλους. Ο κίνδυνος είναι η τυραννία της πλειοψηφίας. Γι’ αυτό και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπαίνουν σε δημοψηφισματικές πολιτικές».

Κατά την πρόσφατη συζήτηση, όμως, που είχε με τον Γάλλο συγγραφέα Πασκάλ Μπρυκνέρ στο αμφιθέατρο της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών, ο Κυρ. Μητσοτάκης ανενδοίαστα ανέφερε: «Είναι στην ουσία ο ορισμός του ανελευθερισμού (illiberalism), όπου μια μειοψηφία προσπαθεί να επιβληθεί της πλειοψηφίας. Εάν τολμήσεις να εκφράσεις αμφιβολίες για την γνώμη τους, σε βαφτίζουν “φασίστα”, “υποστηρικτή της πατριαρχίας” ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς».

Η τελευταία αυτή πρωθυπουργική τοποθέτηση είναι φως φανάρι ότι έχει εκ διαμέτρου αντίθετο περιεχόμενο προς εκείνο που είχε επιλέξει στην συζήτηση με τον κ. Καπουτζίδη. Η μηδενική αξιοπιστία του κ. Μητσοτάκη προκύπτει από την προσαρμογή των εκάστοτε θέσεών του ανάλογα με το πρόσωπο του συνομιλητή που έχει απέναντί του: Τυραννική η μειοψηφία όταν συνδιαλέγεται με τον Μπρυκνέρ, τυραννική η πλειοψηφία, όταν συνδιαλέγεται με τον Καπουτζίδη.

Βεβαίως, διαφορετικό δεν ήταν μόνο το πρόσωπο του συνομιλητή του, αλλά και το όνομα του νέου πλανητάρχη. Για να είναι αρεστός στον Ντόναλντ Τραμπ, ο Κυρ. Μητσοτάκης έπρεπε προφανώς να ανακρούσει πρύμναν, υψώνοντας την σημαία της αντι-woke ατζέντας, από την οποία αναμένεται να αποκαθηλωθεί το ουράνιο τόξο.

Ενώ, λοιπόν, το αντιθετικό δίπολο «τυραννία της μειοψηφίας» vs «τυραννία της πλειοψηφίας» βγάζει μάτι, ο αρθρογράφος της εφημερίδας «Τα Νέα» κ. Ηλ. Κανέλλης (16-17 Νοεμβρίου 2024, σελ. 16) προέβη στην ακόλουθη, ήκιστα πειστική εξήγηση: «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αποκήρυξε την πολιτική του για τους γάμους των ομόφυλων ζευγαριών, επειδή, όπως το θέλει μια δημοφιλής ένσταση, η κυβέρνηση φοβάται την Ακροδεξιά της, και μαζί τον Βελόπουλο και τη Λατινοπούλου. Το αντίθετο. Την υποστήριξε στο σύνολό της, τονίζοντας πάντως τη συνθετότητα του ρόλου που μπορεί να έχει ο σύγχρονος πολιτικός. Αυτή τη συνθετότητα, την αναγνώριση της οποίας οι ψηφοφόροι ακόμα αναζητούν στους ηγέτες της αντιπολίτευσης, ως απαραίτητο τεκμήριο της εμπιστοσύνης σ’ αυτούς».

Ακόμη, όμως, κι ένα μικρό παιδί, σαν αυτό που πρωταγωνιστεί στο ομότιτλο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, γνωρίζει ότι τα καινούργια αντι-woke ρούχα του αυτοκράτορα-πρωθυπουργού είναι ανύπαρκτα και άρα ότι ο ίδιος είναι προκλητικά ολόγυμνος, δηλαδή απολύτως εκτεθειμένος στα μάτια του λαού του από την περί τυραννίας κωλοτούμπα.

Πρόκειται για μία ακόμη έκφανση του θαυμαστού ανάποδου κόσμου, με ταχυδακτυλουργική αντιμετάθεση του ρόλου της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας, η οποία οφείλεται προδήλως στην πολιτική σκοπιμότητα που κινητροδοτεί την μαριονέτα ενός αμερικανικού προτεκτοράτου.

Όταν, όμως, στην προ Τραμπ ΙΙ εποχή, ακούγονταν άφθονες κραυγές από εκπροσώπους της καταπιεσμένης από την woke ατζέντα πλειοψηφίας, ο Κυρ. Μητσοτάκης έγραφε τους διαμαρτυρομένους στα παλαιότερα των πάντοτε καλογυαλισμένων υποδημάτων του, ψηφίζοντας με κλειστά τ’ αφτιά και παρωπίδες στα μάτια του το βλάσφημο νομοσχέδιο για τον παρά φύσιν γάμο των ομοφυλοφίλων και καταρρακώνοντας έτσι το θρησκευτικό συναίσθημα μυριάδων πολιτών που θεωρούν ότι η Ελλάδα αποτελεί το κέντρο της Ορθοδοξίας και, ως τέτοιο, είναι αδιανόητο να θεσμοθετεί ένα αντίθεο δικαίωμα.

Εκτός, όμως, από κωλοτούμπας, ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι και αρνητής της λοάτκειας ατζέντας, που μέχρι πρότινος προωθείτο λυσσαλέα τόσο από τον ίδιο όσο και από τα λοιπά νεοταξίτικα ανιψούδια του Κλάους Σβαμπ.

Μετά ταύτα, δεν αποτελεί αξιοθαύμαστη πολιτική ταλάντευση, αλλά αξιοθρήνητη αυτοακύρωση μιας πολιτικής καρικατούρας, η οποία δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο, αδιαφορώντας πλήρως για το αν θα εξευτελιστεί μπροστά στα μάτια μιας ολόκληρης κοινωνίας, η πρόσφατη δήλωσή της απέναντι στον Πασκάλ Μπρυκνέρ: «Αυτή η woke κουλτούρα δεν υπάρχει στην Ευρώπη. Είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Εάν επαφίεται σε εμένα, δεν θα ήθελα ποτέ να υπάρχει στην Ελλάδα».

Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο βιβλίο της Γαλλίδας κοινωνιολόγου Ναταλί Εϊνίκ (Nathalie Heinich) με τον τίτλο «“Γουοκισμός”. Ο νέος ολοκληρωτισμός;» (μτφ.: Χρ. Σταματοπούλου, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2023, σελ. 90), για να αντιληφθούμε το μέγεθος της κοροϊδίας μας: «η πρακτική του γουοκισμού […] επιτρέπει μια διπλή επιχείρηση θυματοποίησης των “κυριαρχούμενων” (ιδιαίτερα αποτελεσματική όταν υποτίθεται πως ανήκουμε κι εμείς οι ίδιοι σε αυτούς) και ενοχοποίησης των “κυρίαρχων” (ιδιαίτερα αποτελεσματική και αυτή όταν απευθυνόμαστε σε έναν άνδρα, έναν Λευκό, έναν ετερόφυλο, εν ολίγοις σε έναν που χαρακτηρίζαμε παλιά “προνομιούχο“ και, σήμερα, “λευκό κυρίαρχο αρσενικό”)».

Από τα ανωτέρω προκύπτει ευχερώς ότι η προπαγανδιστική γραφίδα του αρθρογράφου των «Νέων», αλλά και ο εξίσου προπαγανδιστικός λόγος των κ.κ. Γεωργιάδη και Μπακογιάννη πάσχει από όλα τα προμνημονευθέντα ελαττώματα που χαρακτηρίζουν την απύθμενα υποκριτική και φρενοβλαβοποιητική στάση, την οποία επέδειξε η πρωθυπουργική υπερμαριονέτα. Και, άρα, όποιος εγκωμιάζει το πολιτικό μυαλό μιας μαριονέτας επιτίθεται στο μυαλό του απλού πολίτη, που ακόμη διαθέτει μνήμη και καθοδηγείται από την κοινή λογική.

Τελικά, το κρίσιμο ερώτημα αφορά την ταυτότητα του τυράννου: Τύραννος είναι η πλειοψηφία, η μειοψηφία ή ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης;

*Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.