Οργανώσεις καθαρίζουν τους βυθούς των θαλασσών και ανασύρουν ελαστικά οχημάτων!
Καθαρίζουν δήμοι και Περιφέρειες τα ρέματα για να προλάβουν τις πλημμύρες και ανάμεσα στα μπάζα θα βρουν και σωρεία ελαστικών.
Σε χωράφια, σε οικόπεδα εντός των πόλων, δίπλα σε επαρχιακά βουλκανιζατέρ, παντού θα βρεις πεταμένα ελαστικά, όχι από μόνα τους, αλλά από ανθρώπινο χέρι.
Το τι οδηγεί τον άνθρωπο να προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες και ειδικά τον Έλληνα που είναι πολίτης ανεπτυγμένης χώρας, με όλες τις ενστάσεις που υπάρχουν γύρω από τη λέξη ανεπτυγμένη, είναι άξιο προς διερεύνηση.
Ακόμα πετάμε μπάζα, σκουπίδια κάθε είδους και αδιαφορούμε αν αυτά ανακυκλώνονται, αν κάποια από αυτά απαναχρησιμοποιούνται και εν πάσει περιπτώσει αγνοούμε ότι ρυπαίνουμε το περιβάλλον.
Πάντως, κάποιοι χρησιμοποιούν παλιά ελαστικά αντί για γλάστρες για να βάλουν φυτά και λουλούδια, ενώ στοίβες ελαστικών χρησιμοποιούνται ως προστατευτικό σώμα σε μπαριέρες δρόμων όπου γίνονται αγώνες αυτοκινήτων.
Σε συνέχεια πρόσφατου άρθρου μου για την εγκατάλειψη οχημάτων, που λογικά θα έπρεπε να οδηγούνται προς ανακύκλωση, επανέρχομαι με ένα αντίστοιχο θέμα για τα ελαστικά, ενός συνθετικού προϊόντος που αν το εγκαταλείψεις στη φύση, στο περιβάλλον, δεν γνωρίζω πόσες χιλιάδες χρόνια μπορεί να χρειαστούν μέχρι να διασπαστεί.
Αυτό που γνωρίζω είναι αυτό που έχω διαπιστώσει χρόνια τώρα επισκεπτόμενος εργοστάσια παραγωγής ελαστικών, που έχω δει που καταλήγουν τα ελαστικά μετά το τέλος της ζωής τους, διότι όλα έχουν κάποιο τέλος.
Ζήτησα τη βοήθεια του Γιώργου Μαυριά, γενικού διευθυντή της Ecoelastika, της εταιρείας Οικολογικής Διαχείρισης Ελαστικών.
Απαντώντας στα ερωτήματά μου, ο Γιώργος Μαυριάς, επισημαίνει ότι «από το 2004, που λειτουργεί η Ecoelastika, έως και τα τέλη του 2024 έχουν συλλεχθεί περίπου 790.000 τόνοι ελαστικών τέλους κύκλου ζωής όλων των κατηγοριών που διαχειρίζεται η Ecoelastika. Από αυτές τις ποσότητες το 61% ανακυκλώθηκε και το 39% χρησιμοποιήθηκε για ενεργειακή αξιοποίηση. Η επαναχρησιμοποίηση αφορά ένα ποσοστό της τάξης του περίπου 1%.
Σύμφωνα με τον Γιώργο Μαυριά, ο ρυθμός που αυξάνονται ή μειώνονται τα συλλεχθέντα άχρηστα ελαστικά, κάθε χρόνο, συμβαδίζει με την αύξηση ή μείωση της αγοράς των νέων ελαστικών. Τα τελευταία χρόνια, αν εξαιρέσουμε τη χρονιά του covid (το 2020) και παλαιότερα τα χρόνια της κρίσης, που είχαμε μείωση, γενικά ο ρυθμός μεταβολής των αποσυρόμενων ελαστικών είναι αυξητικός κάθε χρόνο, με ποσοστά αύξησης που κυμαίνονται από 0,5% έως και 8% κάθε έτος.
Επίσης, η αύξηση του στόλου των οχημάτων, και ειδικά η αύξηση των πωλήσεων των ηλεκτρικών οχημάτων οδηγεί σε επιπλέον αύξηση των αποσυρόμενων άχρηστων ελαστικών.
Η Ecoelastika συλλέγει τα άχρηστα ελαστικά από περίπου 3.000 βουλκανιζατέρ και συνεργεία σε ολόκληρη τη χώρα, από διαλυτήρια οχημάτων και από κατόχους ελαστικών (αμαξοστάσια δήμων, εργοτάξια, κλπ.).
Σε ερώτησή μου για το γεγονός ότι έχει παρατηρηθεί σημαντικός όγκος εγκαταλελειμμένων ελαστικών σε βουλκανιζατέρ, ο Γιώργος Μαυριάς τονίζει ότι «κανονικά τα άχρηστα ελαστικά θα πρέπει να συλλέγονται από βουλκανιζατερ εντός 3 εργάσιμων ημερών από την ημέρα που δίνεται στην Ecoelastika σχετική παραγγελία για συλλογή, και εφόσον τα ελαστικά είναι πάνω από μια ελάχιστη ποσότητα (ενδεικτικά : 60 ελαστικά επιβατικών οχημάτων ανά σημείο συλλογής). Σε τέτοιες περιπτώσεις καθυστερήσεων, συνήθως συντρέχουν προβλήματα που σχετίζονται με τη δυναμικότητα των εργοστασίων επεξεργασίας και ανακύκλωσης ελαστικών που λειτουργούν στην Ελλάδα».
Το μεγάλο ερώτημα είναι για ποιους σκοπούς χρησιμοποιούνται τα ανακυκλωμένα ελαστικά.
Και ιδού η απάντηση από τον γενικό διευθυντή της Ecoelastica: «Τα άχρηστα ελαστικά περνούν από διάφορα στάδια μηχανικής επεξεργασίας και διαχωρισμού των υλικών που τα απαρτίζουν στους χώρους ανακύκλωσης . Από αυτά παράγεται ως κύριο προϊόν το τρίμμα ελαστικού διαφόρων κοκκομετριών, που αποτελεί πρώτη ύλη για την παραγωγή μιας σειράς προϊόντων, όπως είναι οι τεχνητοί χλοοτάπητες γηπέδων, τα ελαστικά πλακάκια ασφαλείας που τοποθετούνται σε παιδικές χαρές, σχολεία, γυμναστήρια και παρέχουν ασφάλεια κατά την πτώση, μια σειρά από υλικά με βάση το καουτσούκ που χρησιμοποιούνται για παροχή μονωτικών ή αντικραδασμικών ιδιοτήτων σε ειδικές κατασκευές. Παραπροϊόντα της παραγωγικής διαδικασίας επεξεργασίας των ελαστικών είναι τα λινά που χρησιμοποιούνται συνήθως για ενεργειακή αξιοποίηση σε τσιμεντοβιομηχανίες και τα σύρματα (μέταλλα) που ανακυκλώνονται, όπως το μεταλλικό σκραπ. Επίσης ένα 10% των αποσυρόμενων ελαστικών τεμαχίζεται σε διαστάσεις 10 – 20 εκ. και εξάγεται για ενεργειακή αξιοποίηση σε ενεργοβόρες βιομηχανίες του εξωτερικού ή για παραγωγή τρίμματος σε τρίτες χώρες (εκτός ΕΕ). Επίσης, ένα 5% των συλλεγόμενων ελαστικών οδηγείται απευθείας (ολόκληρα ελαστικά) στην ελληνική τσιμεντοβιομηχανία για συναποτέφρωση (ενεργειακή αξιοποίηση).
Τούτων δοθέντων, υπάρχει, άραγε, αντίρρηση περί της ανακύκλωσης των ελαστικών;
