Ο Γιώργος Βάλλης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Πληρωμάτων Ιδιωτικών και Επαγγελματικών Θαλαμηγών (HYCA), επισημαίνει τις χρόνιες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στην ελληνική ακτοπλοΐα, παρά τη σημαντική συμβολή του κλάδου στην οικονομία, με ποσοστό άνω του 1,5% του ΑΕΠ. Στη συνέντευξή του, αναφέρεται σε 14 άλυτα αιτήματα, όπως η ανισότητα στη φορολογία των ναυτικών και η διακριτική μεταχείριση εγκύων ναυτικών.
Επίσης, θίγει ζητήματα ασφάλειας και έλλειψης υποδομών, όπως η τηλεϊατρική και οι απινιδωτές, καθώς και οι κακές συνθήκες στις λιμενικές υποδομές. Παρά τις δυσκολίες, εκφράζει συγκρατημένη αισιοδοξία για τη δυνατότητα επίλυσης αυτών των προβλημάτων με τη νέα πολιτική ηγεσία.
Πιο αναλυτικά
Ο ελληνικός θαλάσσιος τουρισμός αποτελεί έναν από τους πιο δυναμικούς κλάδους, με στρατηγική σημασία για την ελληνική οικονομία, σημαντική συνεισφορά στο ΑΕΠ και ισχυρό αποτύπωμα παγκοσμίως.
Ωστόσο, οι εργαζόμενοι στην ακτοπλοΐα βρίσκονται αντιμέτωποι με προβλήματα που παραμένουν επί μακρόν άλυτα, όπως αναφέρει σε συνέντευξή του ο Γιώργος Βάλλης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Πληρωμάτων Ιδιωτικών και Επαγγελματικών Θαλαμηγών (HYCA).
«Μιλάμε για έναν κλάδο που συνεισφέρει στην ελληνική οικονομία παραπάνω από το 1,5% του ΑΕΠ. Πρόκειται για κάποια δισεκατομμύρια», υπογραμμίζει ο κ. Βάλλης, επισημαίνοντας τη συμβολή του yachting στην απασχόληση, στην τοπική ανάπτυξη και στην ενίσχυση του τουρισμού πολυτελείας.
Ωστόσο, τονίζει πως «έχουμε 14 πάγια αιτήματα που μέχρι σήμερα παραμένουν άλυτα». Σε αυτά περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, η διαφορετική φορολογική μεταχείριση των ναυτικών που εργάζονται σε ιδιωτικά σκάφη αναψυχής σε σχέση με τους συναδέλφους τους στα λοιπά πλοία της εμπορικής ναυτιλίας. «Βλέπουμε ανθρώπους να δουλεύουν με ίδια προσόντα, να πληρώνουν ίδιες ασφαλιστικές εισφορές, αλλά στο κομμάτι της φορολόγησης να έχουμε μια διαφορά για τους ανθρώπους που δουλεύουν στα ιδιωτικά και στα επαγγελματικά σκάφη», σημειώνει.
Όπως προσθέτει, οι εγκυμονούσες ναυτικοί βρίσκονται αντιμέτωπες με αδικαιολόγητη διακριτική μεταχείριση. «Με το που μείνει μια γυναίκα έγκυος, τη διώχνουν με 15 μέρες αποζημίωση. […] Αυτή η γυναίκα πληρώνει δύο και τρεις φορές περισσότερες εισφορές από όλες τις άλλες γυναίκες. Τουλάχιστον, έπρεπε να είναι στο εννεάμηνο», αναφέρει.
Παράλληλα, ο κ. Βάλλης θέτει ζήτημα ασφάλειας λόγω του κενού στο πλαίσιο για τη διαχείριση των ναυτικών φωτοβολίδων. «Ζητάμε αύξοντα αριθμό σε όλες τις φωτοβολίδες και υποχρέωση να πηγαίνουν για καταστροφή ή ανακύκλωση», υπογραμμίζει, προειδοποιώντας για τους κινδύνους που προκύπτουν όταν αυτές καταλήγουν σε λάθος χέρια.
Μία ακόμη παθογένεια που αντιμετωπίζουν πληρώματα και επιβάτες είναι η απουσία υποδομών τηλεϊατρικής και η ανυπαρξία απινιδωτών στα σκάφη. «Σε περιπτώσεις ανάγκης, θα μπορούσαμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα ή να μας κατευθύνει απομακρυσμένα ένας γιατρός», εξηγεί.
Ο κλάδος αντιμετωπίζει επίσης σοβαρές ελλείψεις στις λιμενικές υποδομές, πολλές από τις οποίες παρουσιάζουν εικόνα εγκατάλειψης. «Βλέπουμε στο Πόρτο Χέλι να είναι ένα ιστιοφόρο ημιβυθισμένο τέσσερα χρόνια […] Να μην έχουν φύγει τα παράνομα ρεμέτζα. Να μην τηρείται ο Γενικός Κανονισμός Λιμένα», αναφέρει χαρακτηριστικά. Παράλληλα, σημειώνει πως «στις Σπέτσες δεν μπορούν τα σκάφη να δέσουν».
Παρόλα αυτά, ο κ. Βάλλης εμφανίζεται συγκρατημένα αισιόδοξος: «Θέλω να πιστεύω ότι με την έλευση του νέου υπουργού και του νέου αρχηγού στο Λιμενικό θα δοθούν λύσεις», καλώντας την Πολιτεία να αντιληφθεί τη σημασία του κλάδου. «Ο κόσμος ζητάει λύσεις άμεσα. Οι εργαζόμενοι το αξίζουν. Είναι ένα δύσκολο επάγγελμα με τεράστια συνεισφορά στην οικονομία», καταλήγει.
