Σοκαριστικές συνομιλίες μεταξύ μιας 13χρονης από τη Σύμη και του 15χρονου φίλου της αποκαλύπτουν τον σχεδιασμό της δολοφονίας της μητέρας της, η οποία αντιδρούσε αρνητικά στη σχέση τους.
Τα μηνύματα αποτυπώνουν τις σκέψεις τους για τη χρήση ποντικοφάρμακου και επιθέσεις με μαχαίρι, ενώ οι ανήλικοι φαίνεται να έχουν υπογράψει και συμφωνία για το σχέδιο τους.
Οι Αρχές ερευνούν την υπόθεση, καθώς οι διάλογοι αποκαλύπτουν την ψυχολογική κατάσταση των παιδιών και τη σοβαρότητα των προθέσεών τους.
Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω:
Νέες συνομιλίες της 13χρονης από τη Σύμη με τον 15χρονο φίλο της, που σχεδίαζαν από κοινού τη δολοφονία της μητέρας της ανήλικης με ποντικοφάρμακο, καθώς δεν ενέκρινε τη σχέση των δύο παιδιών, έρχονται στο «φως» την Κυριακή (23.02.25).
Τα μηνύματα που αντάλλασσαν τα δύο παιδιά από τη Σύμη προκαλούν σοκ, ενώ όπως αποτυπώνεται σε αυτά οι ανήλικοι σκέφτονταν κι άλλους τρόπους δολοφονίας της μητέρας της 13χρονης, όπως να της επιτεθούν με μαχαίρι.
Υπενθυμίζεται ότι η 13χρονη κι ο 15χρονος φίλος της είχαν υπογράψει και ένα ιδιωτικό συμφωνητικό, για να σφραγίσουν με υπογραφές το φρικτό τους σχέδιο.
Η «Δημοκρατική» αποκαλύπτει νέες συνομιλίες των δύο ανηλίκων, οι οποίες έχουν μπει στο «μικροσκόπιο» των Αρχών, που εξακολουθούν να ερευνούν αυτή τη σοκαριστική υπόθεση.
Συνομιλία 1
Η 13χρονη: “Δεν μπόρεσα να το κάνω, (…) Αν το είχα κάνει τώρα θα ήταν όλα μια χαρά.”
Ο 15χρονος: “Το ξέρω.”
Η 13χρονη: “Χρειάζομαι έναν πιο εύκολο τρόπο. Ο πατέρας μου φεύγει το μεσημέρι τελικά.”
Ο 15χρονος: “Εντάξει, αλλά αν το κάνεις, θα φύγεις και δεν θα σε ξαναδώ.”
Η 13χρονη: “Δεν με νοιάζει. Θα ασχοληθώ πρώτα με τη μία σήμερα και μετά με τον άλλον όταν έρθει.”
Ο 15χρονος: “Δεν θα κάνεις τίποτα.”
Η 13χρονη: “Θα το κάνω, αλλά όχι με τον τρόπο που σου είπα. Είναι δύσκολο έτσι.”
Ο 15χρονος: “Αν το κάνεις, πρέπει να το δεχτώ.”
Η 13χρονη: “Το ‘μικρό’ που μου έδωσες δουλεύει;”
Ο 15χρονος: “Δεν ακούγεται πολύ.”
Η 13χρονη: “Δεν πειράζει. Θα πω ότι κυνηγούσα πέρδικες ή κάτι τέτοιο.”
Ο 15χρονος: “(…) Θα έρθουν όλοι μετά και θα την έχουμε πατήσει.”
Η 13χρονη: “Γιατί να μαζευτούν; Ακόμα και αν κολλήσω πάνω της;”
Ο 15χρονος: “Γιατί ακούγεται πολύ.”
Η 13χρονη: “(…) Το ‘μικρό’ είναι πολύ εύκολο.”
Ο 15χρονος: “Δεν θα το κάνεις. Απλά.”
Η 13χρονη: “Θα πάω να βάλω λίγο νερό στο πρόσωπό μου και θα το σκεφτώ σοβαρά.”
Ο 15χρονος: “Σκέψου και εμένα λίγο, όχι μόνο εσένα.”
Συνομιλία 2
Η 13χρονη: “(…) κυριολεκτικά παραλίγο να κάνει εμετό πάνω μου.”
Η 13χρονη: “Δεν το κάνει ψεύτικα, φαίνεται (…).”
Ο 15χρονος: “Και τι σου λέει;”
Η 13χρονη: “Δεν νιώθω και πολύ καλά. Μπορεί να είμαι απλώς πολύ κουρασμένη, πάω να ξεκουραστώ (…). Αλλά τόσο χάλια να είναι, δεν την έχω ξαναδεί.”
Ο 15χρονος: “(…) Είχα σκεφτεί όσο πήγαινα σπίτι να το κάνω εγώ, αλλά πια δεν γίνεται.”
Ο 15χρονος: “(…) Πρέπει τουλάχιστον μόνο τη μάνα σου. Αντιθέτως μπορεί να πάει ιατρείο και μετά να μπεις φυλακή, όπως κι εγώ, και δεν το θέλω αυτό.”
Η 13χρονη: “Πώς;”
Η 13χρονη: “Πώς λες να γίνει; Εγώ δεν μπορώ.”
Ο 15χρονος: “(…) Δεν θέλω να μπλέξω, ορκίζομαι. Μετά μπορεί να γίνει κάτι πολύ κακό, δηλαδή να σε μισήσω.”
Ο 15χρονος: “(…) Και η πόρτα της;”
Η 13χρονη: “Ε, και να ξυπνήσει, τι σε νοιάζει; Ρίξε της μπουνιά και τελείωσε.”
Ο 15χρονος: “Ναι, πολύ εύκολο. Όχι ότι δεν μπορώ, αλλά βραδιάτικα να ρίχνω μπουνιές…”
Ο 15χρονος: “(…) Σοβαρέψου, (…).”
Η 13χρονη: “(…) Τι θέλεις να κάνω;”
Ο 15χρονος: “(…) Γιατί έβαλα αυτή την υπογραφή, (…).”
Η 13χρονη: “Γιατί νομίζεις ότι είμαι μια χαρά;”
Ο 15χρονος: “(…) Αν σε είχα δίπλα μου…”
Η 13χρονη: “Θέλεις δηλαδή να το κάνεις;”
Η 13χρονη: “Δεν ξέρω τι εννοείς.”
Ο 15χρονος: “(…) Μα το θέλω, σου λέω, θα σου έριχνα μία να κολλήσεις στο φεγγάρι.”
Η 13χρονη: “(…)”
Η 13χρονη: “(…) Μωρό μου, κι εγώ σε αγαπάω.”
Ο 15χρονος: “(…) Θα μπλέξω χωρίς να το έχω κάνει κιόλας.”
Ο 15χρονος: “(…) Μα τον Θεό, θα σε σκοτώσω.”
Η 13χρονη: “Φταίμε και οι δύο, σώπα.”
Η 13χρονη: “Α, έχεις νευριάσει, εντάξει.”
Ο 15χρονος: “Τόσο καιρό γλίτωνα και τώρα θα μπω…”
Συνομιλία 3
Ο 15χρονος: “(…) Δεν το πιστεύω, τελειώσαμε.”
Η 13χρονη: “Γιατί ρίχνεις το φταίξιμο πάνω μου;”
Ο 15χρονος: “Γιατί είπες ότι θα το έκανες, ορκίστηκες στα πάντα.”
Η 13χρονη: “Ναι, και μετά σου είπα ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.”
Ο 15χρονος: “(…) Έπρεπε να πεις να σταματήσουμε, όχι ότι θα δοκιμάσεις και σήμερα.”
Η 13χρονη: “(…) Δεν μπορώ, έχω αγχωθεί.”
Ο 15χρονος: “(…) Δεν θέλω φυλακή, αλήθεια.”
Η 13χρονη: “(…) Γιατί εγώ;”
Ο 15χρονος: “Εσύ το ήθελες ούτως ή άλλως, να πεθάνεις και όλα αυτά, εμένα δεν με ρώτησες.”
Ο 15χρονος: “(…) Αν θέλω να πετύχω κάτι σε αυτή τη ζωή, τώρα τελείωσε.”
Η 13χρονη: “(…) Μην ρίχνεις το φταίξιμο πάνω μου.”
Ο 15χρονος: “(…) Δεν το ρίχνω, στο λέω.”
Ο 15χρονος: “(…) Και το ρίχνεις σε εμένα.”
Η 13χρονη: “Όχι, το ρίχνεις, λες και εσύ δεν έκανες τίποτα.”
Η 13χρονη: “(…) Φταίμε και οι δύο.”
Ο 15χρονος: “(…) Εσύ φυλακή δεν θα μπεις.”
Ο 15χρονος: “(…) Δεν θα τα καταφέρεις.”
Η 13χρονη: “Ναι, σίγουρα.”
Ο 15χρονος: “Θα πεθάνεις από τα ίδια μου τα χέρια.”
Η 13χρονη: “Άσε με λίγο να ηρεμήσω, να βρω λύση.”
Η 13χρονη: “(…) Μη με μισείς και από πάνω.”
Ο 15χρονος: “(…) Δεν υπάρχει λύση, σκοτώστε την να πάει στο διάολο.”
Συνομιλία 4
Η 13χρονη: “Θα μαζέψω δύναμη να τη χτυπήσω με το μαχαίρι.”
Ο 15χρονος: “Εντάξει, σε αγαπώ.”
Η 13χρονη: “Κι εγώ, μωρό μου.”
Ο 15χρονος: “Όταν τελειώσεις, πες μου, θα είμαι στο Playstation.”
Η 13χρονη: “ΟΚ, μωρό μου, όταν κοιμηθεί θα προσπαθήσω να το κάνω.”
Ο 15χρονος: “ΟΚ, σε αγαπώ!”
Ο 15χρονος: “Τι λέει; 12 η ώρα θα έχεις τελειώσει;”
Ο 15χρονος: “Εντάξει, με έγραψες κανονικά.”
Η 13χρονη: “Δεν ξέρω τι έπαθα, μάλλον αποκοιμήθηκα, περίμενε.”
Η 13χρονη: “(…) Δεν θέλω να το κάνω, δεν μπορώ, δεν με πάει η ψυχή μου.”
Η 13χρονη: “Αν κοιμήθηκες, τη γ… τα κάναμε! Θα μου ρίξεις ξύλο;”
Η 13χρονη: “(…) Δεν μπορώ να το κάνω, το σκέφτηκα καλά ξανά και ξανά. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.”
Η 13χρονη: “Αν θες, έλα εσύ να το κάνεις αφού το θέλεις τόσο. Εγώ δεν μπορώ.”
Ο 15χρονος: “(…) Θέλω απλά να τελειώνουμε.”
Η 13χρονη: “Αυτό θα γίνει.”
Η 13χρονη: “Μην ανησυχείς, ακόμα και να μην θέλουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Το πιθανότερο είναι να φύγεις.”
Ο 15χρονος: “Ναι, αυτό.”
Ο 15χρονος: “Θα τελειώσουμε μαζί.”
Η 13χρονη: “Τι εννοείς;”
Ο 15χρονος: “Ότι επιτέλους θα ξεφορτωθείς τους γονείς σου.”
Η 13χρονη: “Η αλήθεια.”
Ο 15χρονος: “Τέλειο αυτό.”
Η 13χρονη: “Θα μου λείψεις, να το ξέρεις.”
Ο 15χρονος: “(…)”
Ο 15χρονος: “Απλά δεν ήμασταν ο ένας για τον άλλον.”
Η 13χρονη: “Ήμασταν, απλά όχι στα μάτια των γονιών μου.”
Ο 15χρονος: “Όχι κανενός.”
Η 13χρονη: “Στα δικά μου μάτια, πάντως, ναι.”
Ο 15χρονος: “Εγώ θα μπλέξω σίγουρα.”
Η 13χρονη: “Μην μπλέξεις, θα το κάνω σίγουρα.”
Ο 15χρονος: “(…)”
Η 13χρονη: “Αν πάνε να μπλέξουν εσένα, θα πω ότι το έκανα μόνη μου.”
Ο 15χρονος: “(…) Πες ότι φοβάσαι.”
Η 13χρονη: “(…) Της είπα ότι δεν νιώθω καλά, κάτι θα γίνει.”
Ο 15χρονος: “Να τελειώνουμε.”
