Στο Καστράκι Μετεώρων, ένα ιδιαίτερο έθιμο αναβιώνει κάθε χρόνο ανήμερα της εορτής του Αγίου Γεωργίου, με το κρέμασμα μαντηλιών στην ερειπωμένη σκήτη του Αγίου Γεωργίου του Μανδηλά.
Οι πιστοί, πριν από τη Θεία Λειτουργία, αναρριχώνται στον βράχο για να κρεμάσουν τα μαντήλια τους ως τάμα, ενώ κατεβάζουν τα μαντήλια της προηγούμενης χρονιάς, τα οποία δίδονται ως φυλακτό.
Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην Τουρκοκρατία και συνδέεται με μια θαυματουργή ιστορία που αφορά έναν Τούρκο στρατιώτη και τη γυναίκα του.
Πιο αναλυτικά:
Ένα ιδιαίτερο έθιμο αναβιώνει κάθε χρόνο στο Καστράκι που βρίσκεται κοντά στην Καλαμπάκα, στο δρόμο για τα Μετέωρα.
Το Καστράκι είναι οικισμός στην Θεσσαλία σε υψόμετρο 270 μέτρα, ενώ γύρω του υψώνονται οι επιβλητικοί βράχοι των Μετεώρων.
Το χωριό δημιουργήθηκε κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας με την συνένωση μικρών οικισμών από Ηπειρώτες που αναγκάστηκαν να καταφύγουν εδώ για να γλιτώσουν από τον Αλή Πασά, ενώ οφείλει την ονομασία του από ένα κάστρο του οποίου σώζονται ακόμη λίγα ερείπια.
Το ξεχωριστό έθιμο αφορά στο κρέμασμα των μαντηλιών στην ερειπωμένη σκήτη του Αγίου Γεωργίου του Μανδηλά, ανήμερα της εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.
Υπενθυμίζεται ότι η καθιερωμένη ημερομηνία για τον εορτασμό του Αγίου Γεωργίου είναι η 23η Απριλίου.
Ωστόσο, η γιορτή του Αγίου Γεωργίου είναι κινητή και η ημερομηνία εορτασμού εξαρτάται από το πότε πέφτει το Πάσχα. Εάν το Πάσχα είναι μετά τις 23 Απριλίου, τότε εορτάζεται την επόμενη μέρα του Πάσχα, δηλαδή τη Δευτέρα της Διακαινησίμου.
Η σκήτη του Αγίου Γεωργίου του Μανδηλά βρίσκεται σ’ ένα κοίλωμα, περίπου 40 μέτρα από το έδαφος, του βράχου Άγιο Πνεύμα που βλέπει προς το Καστράκι.
Σήμερα, σώζονται μερικά ερείπια και ξεχωρίζει μια βραχογραφία του Παντοκράτορα, ενώ κάτω από τον βράχο είναι χτισμένο το εξωκλήσι του Αγίου.
Κάθε χρόνο, και πριν την έναρξη της Θείας Λειτουργίας, αρκετοί πιστοί κάνουν αναρρίχηση στον απότομο βράχο για να κρεμάσουν μαντήλια, εν είδει τάματος, στην ερειπωμένη σκήτη, ενώ, παράλληλα, κατεβάζουν τα μαντήλια της προηγούμενης χρονιάς που δίδονται ως φυλακτό και ευλογία στους προσκυνητές που τιμούν τον Άγιο.
Σύμφωνα με την παράδοση, το έθιμο ξεκίνησε από την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν ένας Τούρκος στρατιώτης έκοβε δέντρα κάτω από το μοναστήρι.
Χωρίς να το θέλει έκοψε το χέρι του, τότε η γυναίκα του βλέποντάς τον έτρεξε να τον βοηθήσει τάζοντας στον άγιο το μαντήλι της για να γίνει καλά ο άντρας της. Τότε αμέσως ένας κάτοικος του χωριού ανέβασε το μαντήλι στο μοναστήρι και το χέρι του έγινε όπως το είχε πριν.
