Το άρθρο αναφέρεται στο χάος που επικράτησε μετά τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, όπως αποκαλύπτεται μέσα από ηχητικά ντοκουμέντα.
Οι συνομιλίες μεταξύ συγγενών επιβατών και των αρχών αποτυπώνουν την αγωνία και την απελπισία των ανθρώπων που προσπαθούσαν να μάθουν για τους δικούς τους, ενώ οι αρχές δεν μπορούσαν να δώσουν σαφείς πληροφορίες λόγω της κατάστασης.
Οι συνομιλίες αναδεικνύουν την αδυναμία του συστήματος να διαχειριστεί την κρίση, με συγγενείς να αναζητούν απεγνωσμένα πληροφορίες για τους αγνοούμενους και τους τραυματίες, ενώ οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης προσπαθούν να συντονιστούν σε ένα περιβάλλον αναστάτωσης.
Πιο αναλυτικά:
Τραυματισμένοι άνθρωποι μετά τη σύγκρουση στα Τέμπη αλλά και συγγενείς επιβατών που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να μάθουν κάτι για τους δικούς τους ανθρώπους, επικοινωνούσαν με τις αρχές, εκείνη τη μαύρη νύχτα που έγινε η εθνική τραγωδία.
Οι συνομιλίες που δημοσιοποίησε το LiveNews από εκείνη τη νύχτα, αποκαλύπτουν το μπάχαλο που επικράτησε μετά τη σύγκρουση στα Τέμπη και στις τηλεφωνικές επικοινωνίες.
«Είναι η κόρη μου στο τρένο»
Πατέρας επιβάτη: Έγινε ένα ατύχημα με το τρένο, εκεί στα Τέμπη. Είναι η κόρη μου μέσα
112: Σας έχει ενημερώσει η ίδια;
Πατέρας επιβάτη: Δεν ξέρω τώρα, εμείς πάμε προς τα εκεί πού έχει γίνει το ατύχημα;
112: Δεν μπορούμε να δώσουμε τέτοιες πληροφορίες επειδή είναι οι Αρχές στο σημείο και δεν θέλουμε να δημιουργηθεί συμφόρηση. Θα αφήσουμε τις Αρχές να κάνουν ενέργειες που απαιτούνται.
Πατέρας επιβάτη: Είναι τραυματισμένοι άνθρωποι;
112: Αυτό δεν το γνωρίζουμε, έχουμε λάβει κλήση ότι έχει γίνει το ατύχημα και έχουμε κινητοποιήσει τις αρχές. Είναι στο σημείο όλοι. Οπότε στην υπομονή σας για να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες. Εντάξει;
Πατέρας επιβάτη: Που θα τους πάνε τους τραυματίες;
112: Αυτό δεν το γνωρίζω. Να ρωτήσω κάτι; Είπατε ότι το παιδί σας είναι στο τρένο σωστά; Σας κάλεσε το παιδί;
Πατέρας επιβάτη: Δεν ξέρω ποιος με κάλεσε
112: Τι εννοείτε δεν ξέρετε ποιος σας κάλεσε;
Θεία επιβάτη: Είμαι γιατρός και θέλω να βοηθήσω
Θεία επιβάτη: Εμείς θέλουμε να μας πείτε που ακριβώς βρίσκεται
112: Δεν μπορώ να σας δώσω τέτοιες είδους πληροφορία, που έχει γίνει το ατύχημα, είναι στην Λάρισα
Θεία επιβάτη: Στη Λάρισα να πάμε δηλαδή εμείς; Που πηγαίνουμε; Γιατί έχουμε φύγει από Αθήνα κυρία μου γιατί είναι μέσα η ανιψιά μου. Μπορεί να είναι τραυματισμένη, οτιδήποτε. Εγώ είμαι γιατρός και θέλω να συμπαρασταθώ.
112: Θα βρείτε τηλέφωνο τοπικών αρχών, δεν μπορώ να απασχολήσω τις γραμμές για πληροφορίες
Το κάθε λεπτό περνά αργά και βασανιστικά. Πάνω απ’ όλα για τους επιβάτες που προσπαθούν να βρουν διέξοδο διαφυγής αλλά και για τους γονείς τους, που λιώνουν από αγωνία.
«Δεν μπορούμε να δώσουμε πληροφορίες»
Συγγενής επιβάτη: Γεια σας, έχουμε κάποιο νέο για τον εκτροχιασμό του τρένου που έγινε στη Λάρισα;
112: Επιχειρούν όλοι οι φορείς
Συγγενής επιβάτη: Έχω συγγενικό πρόσωπο, γνωρίζετε αν υπάρχουν τραυματίες;
112: Δεν μπορούμε να δώσουμε περαιτέρω πληροφορίες. Επιχειρούν οι Αρχές. Αν θέλετε να μιλήσετε με το τοπικό για να ενημερωθείτε
Συγγενής επιβάτη: Ποιο τηλέφωνο παίρνω;
112: Θα πάρετε το 1033 και θα ζητήσετε το αστυνομικό τμήμα Λάρισας
Οι χειρότεροι φόβοι για δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, επιβεβαιώνονται στη συνέχεια.
Ο επιβάτης που απομακρύνθηκε τραυματισμένος και δε μπορούσαν να βρουν… το στίγμα του
ΕΚΑΒ: Γεια σας κύριε. Πείτε μου λίγο, εσείς απομακρυνθήκατε, δεν είδατε κανένα ασθενοφόρο;
Επιβάτης: Όταν έφυγα δεν είχε έρθει τίποτα και επειδή είχε πιάσει φωτιά φοβήθηκα έφυγα.
ΕΚΑΒ: Τώρα τι ακριβώς έχετε;
Επιβάτης: Δεν ξέρω, εγώ έχω χτυπήσει στο κεφάλι μου το νιώθω βαρύ, έχω αίματα δεν ξέρω.
ΕΚΑΒ: Το θέμα είναι ότι όλοι οι σταθμοί μου είναι πλησίον του τρένου, δεν έχω τη δυνατότητα να στείλω πιο περιφερειακά κάτι γιατί δεν έχω. Όλοι είναι εκεί και παραλαμβάνουν, είναι όλοι οι σταθμοί.
Επιβάτης: Το κατάλαβα. Εγώ φοβήθηκα γιατί είχε φωτιά.
ΕΚΑΒ: Κατάλαβα.
Επιβάτης: Απομακρύνθηκα.
ΕΚΑΒ: Τώρα που περπατήσατε έχετε οπτική επαφή με κάποιον από τους…, δεν ξέρω τώρα και που ακριβώς είστε.
Επιβάτης: Βασικά το τηλέφωνο δεν μπορείτε να δείτε που είναι;
ΕΚΑΒ: Το 112 δεν ξέρω αν μπορεί να… εγώ στίγμα αυτή τη στιγμή δεν βλέπω.
112: Αν είχα κάποιο στίγμα κάποιο στοιχείο προφανώς θα σας το έλεγα, για να μην σας το πω προφανώς δεν έχω κάποιο στοιχείο.
ΕΚΑΒ: Γι’ αυτό σας λέω δεν βλέπω στίγμα, γι’ αυτό δεν μπορώ να σας πω που είναι ο άνθρωπος. Μα αυτό του εξηγώ, δεν σας κατηγόρησα. Και εδώ πραγματικά υπάρχει πολύ μεγάλη δυσκολία αυτή τη στιγμή.
112: Το καταλαβαίνω αλλά και εμείς σαν 112 δεν μπορώ να μην σας δώσω την κλήση.
ΕΚΑΒ: Ναι δεν είπα όχι αλλά δεν ξέρω πού να εντοπίσω έναν άνθρωπο που δεν μπορούμε να τον εντοπίσουμε από το στίγμα που βλέπει μια ταμπέλα απλώς μέσα στο σκοτάδι.
112: Ναι αλλά και εμείς είμαστε στην Αθήνα και μας παίρνει από καρτοτηλέφωνο δηλαδή αν για εσάς είναι δύσκολο σκεφτείτε για εμάς. Τουλάχιστον από κάποια περιγραφή μήπως και καταλάβετε γιατί εμείς δεν ξέρουμε και τις περιοχές εκεί για να μπορέσουμε να σας κατατοπίσουμε.
ΕΚΑΒ: Ναι, κύριε με ακούτε; Κύριε με ακούτε; 112 έφυγε από τη γραμμή; Έχει κλείσει;
112: Όχι έχει πάει να βρει κάποιον να ρωτήσει από ότι κατάλαβα.
ΕΚΑΒ: Ναι, πείτε μου
Επιβάτης: Εδώ έχει μια ταμπέλα που λέει «κοινότητα Τεμπών δημοτική ενότητα Γόννων», κάπως έτσι το λέει. Με δυο ΝΝ.
ΕΚΑΒ: Ναι, δεν έχετε κάποιο κινητό μαζί σας για να μπορέσω να πάρω τηλέφωνο.
Επιβάτης: Όχι δεν έχω γιατί έπεσε μέσα στο βαγόνι και βγήκα όπως, όπως.
Από την Αστυνομία στην Πυροσβεστική και… το αντίθετο
Συγγενής: Τηλεφωνώ από Θεσσαλονίκη. Έχουμε έναν αγνοούμενο μηχανοδηγό, ήταν στην επιβατική και θέλω να ρωτήσω αν έχει τελειώσει η επιχείρηση από εκεί της περισυλλογής των σορών.
Αστυνομία: Όχι είναι ακόμα σε εξέλιξη
Συγγενής: Δηλαδή τις μηχανές δεν τις έχουν φτάσει ακόμα;
Αστυνομία: Δεν ξέρω και επειδή δεν είμαι στο σημείο και σε αυτήν την περίπτωση ασχολείται η πυροσβεστική με τα μέσα διάσωσης εκεί πέρα, ξέρω ότι ακόμα ψάχνουν
Συγγενής: Εγώ ρωτώ αν φτάσανε στις μηχανές. Και ρωτώ γιατί η μητέρα είναι ψυχικά ασθενής, την πήγαμε χθες για λήψη dna στο Αστυνομικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης και θέλουμε να ξέρουμε πόσο θα περιμένουμε
Αστυνομία: Μιλήστε με την Πυροσβεστική
Συγγενής: Πήρα και μου λέει δεν ξέρουμε εμείς, το 100
Αστυνομία: Το 100 τι να ξέρει;
Συγγενής: Κι εγώ τι να ξέρω δηλαδή; Κάποιος πρέπει να μας πει, φτάσαμε εκεί πέρα δεν βρήκαμε τίποτα