«Για περισσότερα από 50 χρόνια, προσεύχεται, εργάζεται και υποδέχεται τους πιστούς σε ένα μοναστήρι σκαλισμένο σε έναν παραθαλάσσιο βράχο, που έχει αλλάξει ελάχιστα από την ίδρυσή του πριν από μια χιλιετία», γράφει η δημοσιογράφος του Associated Press, σε ένα μοναδικό αφιέρωμα σε έναν ταπεινό ιερέα, τον πατέρα Σπυρίδωνα, και στη Μονή της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό, συνοδευόμενο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

H Giovanna Dell’ Orto ανηφόρισε στην εμβληματική Μονή της Αμοργού με την έμπειρη κάμερα του Associated Press και κατέγραψε εικόνες γαλήνης, κατάνυξης και απέραντης ομορφιάς.  

«Η Ελλάδα έχει εκκοσμικευτεί ραγδαία μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη και άλλα νησιά του Αιγαίου, όπως η κοντινή Σαντορίνη, παλεύουν με την τεράστια ανάπτυξη του τουρισμού που επικεντρώνεται πολύ περισσότερο στις παραλίες παρά στις εκκλησίες», αναφέρει το σημερινό (08.04.2025) αφιέρωμα.

«Αλλά μερικοί ορθόδοξοι μοναχοί παραμένουν σύμβολα της τοπικής ζωής», σημειώνει η δημοσιογράφος. Μάλιστα, όταν η πρόσφατη σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή βρήκε τον πατέρα Σπυρίδωνα μακριά λόγω ενός επείγοντος ιατρικού ζητήματος, το μόνο που σκεφτόταν ήταν πώς να επιστρέψει στην Αμοργό.

«Ήθελα να είμαι εδώ με την κοινότητά μου, να νιώσω τα συναισθήματά της, γιατί είμαι υπεύθυνος. Ο Θεός με έβαλε εδώ για να τους φροντίζω», δήλωσε στο Associated Press από το Μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας που όπως είπε, δεν έπεσε ούτε ένας βράχος κατά τη διάρκεια των δονήσεων.

Κατά τη διάρκεια αυτής της σύντομης απουσίας του, καθώς και της μεγαλύτερης που είχε ποτέ, πέρυσι, όταν πέρασε σχεδόν πέντε μήνες στην ηπειρωτική Ελλάδα για χειρουργικές επεμβάσεις— ολόκληρο το νησί, ακόμα και οι άθεοι, περίμεναν πότε θα επιστρέψει.

«Νιώθω πνευματική ευφορία που συνάντησα ξανά τους ανθρώπους του χωριού, αυτούς που με έψαχναν και τους έλειψα», είπε. «Είμαι πανευτυχής με τη μοναστική ζωή και την επιστροφή μου στο φυσικό μου περιβάλλον».

Ο Σπυρίδων, που γεννήθηκε στην Αμοργό, εντάχθηκε στο μοναστήρι αμέσως μετά το λύκειο, το 1971, όταν ήταν 18 ετών. Σήμερα είναι ένας από τους μόλις δύο μοναχούς που ζουν εκεί, μαζί με έναν βοηθό, τον 35χρονο Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ελπίζει κάποια μέρα να γίνει κι αυτός μοναχός. Προς το παρόν, διηγείται στους επισκέπτες την ιστορία του μοναστηριού στις διάφορες γλώσσες που έμαθε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης καριέρας του στον χώρο της μόδας.

Καθισμένος στην είσοδο του παρεκκλησίου, ο Σπυρίδων υποδέχεται τους προσκυνητές με ένα χαμόγελο.

Πολλοί φτάνουν λαχανιασμένοι, αφού έχουν ανέβει τα 300 μέτρα με σκαλοπάτια από τον χώρο στάθμευσης, έχουν περάσει τη μικροσκοπική πόρτα εισόδου και έχουν ανέβει ακόμη μία στενή σκάλα μέχρι το σκοτεινό παρεκκλήσι. Εκεί, προσκυνούν την εικόνα πριν βγουν ξανά στο εκτυφλωτικό φως της βεράντας.