Εντυπωσιακά φωτίστηκε ο Αττικός ουρανός από ένα μετέωρο στις 11:11 το βράδυ της 10ης Απριλίου. Το μοναδικό στιγμιότυπο κατέγραψε η κάμερα του Μετεωρολογικού Σταθμού Αχαρνών.
Με κατεύθυνση προς τα δυτικά – βορειοδυτικά, το μετέωρο που «έσκισε» τον Αττικό ουρανό την Πέμπτη φαίνεται στο βίντεο να είχε μέγεθος αρκετά μέτρα.
Κινούνται με ταχύτητες μερικών δεκάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο.
Οι λαμπρότεροι διάττοντες αστέρες και οι βολίδες συνοδεύονται από μία φωτεινή ουρά η οποία διατηρείται μερικά λεπτά μετά την εξαέρωση του μετεώρου.
Το βίντεο με την εμφάνιση του φωτεινού φαινομένου αναδημοσίευσε ο μετεωρολόγος Θοδωρής Κολυδάς στο Χ (πρώην Twitter), προκαλώντας ενθουσιασμό μεταξύ των χρηστών της social media.
Τι είναι το μετέωρο
Μετέωρο ονομάζεται στην αστρονομία κάθε φωτεινό φαινόμενο που εμφανίζεται μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης ως αποτέλεσμα της εισόδου σε αυτή κάποιου μετεωροειδούς, δηλαδή κάποιου βραχώδους σώματος που μπορεί να έχει μέγεθος από λίγα χιλιοστά έως αρκετά μέτρα.
Η κίνηση του μετεωροειδούς με μεγάλη ταχύτητα και η τριβή της επιφάνειάς του με τα μόρια της ατμόσφαιρας έχει ως αποτέλεσμα τον έντονο ιονισμό των μορίων του αέρα και, συνήθως, τη συνεπακόλουθη εκπομπή φωτεινής ακτινοβολίας.
Όταν το μετεωροειδές δεν εξαερωθεί πλήρως στην ατμόσφαιρα ή δεν εκραγεί, φτάνει στο έδαφος και αν είναι αρκετά μεγάλο σε μέγεθος δημιουργεί κρατήρα. Το τμήμα του μετεωροειδούς που καταλήγει στο έδαφος ονομάζεται μετεωρίτης.
Εμφανίζονται κυρίως σε ύψος 120 χλμ. και, τα μικρότερα από αυτά, εξαφανίζονται αφού διανύσουν 60–80 χλμ.. Κινούνται με ταχύτητες μερικών δεκάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. Οι λαμπρότεροι διάττοντες και οι βολίδες συνοδεύονται από μια φωτεινή ουρά η οποία διατηρείται μερικά λεπτά μετά την εξαέρωση του μετεώρου. Οι ουρές αυτές δεν είναι πάντα ευθύγραμμες και συχνά παρουσιάζουν κυματισμούς ή και καμπές.
Δεν είναι δυνατός ο υπολογισμός της μάζας που προσθέτουν στον πλανήτη μας αλλά γενικά θεωρείται ελάχιστη σε σχέση με τη μάζα του πλανήτη.
Τα μετέωρα διακρίνονται σε:
Διάττοντες αστέρες: Ο διάττων αστέρας είναι ένα φωτεινό σημείο που εμφανίζεται ξαφνικά από το πουθενά στον νυχτερινό ουρανό, κινείται με ταχύτητα ανιχνεύσιμη με γυμνό μάτι επί λίγα (συνήθως 1 ή 2) δευτερόλεπτα και μετά εξαφανίζεται. Στη δημοτική γλώσσα οι διάττοντες αστέρες ονομάζονται «πεφτάστερα» ή και «πεφταστέρια».
Οι διάττοντες είναι μικροί μετεωροειδείς, μικροί ή μεγαλύτεροι κόκκοι διαστημικής σκόνης, που προέρχονται συνήθως από κομήτες και δεν ξεπερνούν σε διαστάσεις ένα σπυρί ρυζιού! Το φαινόμενο του διάττοντος αστέρα παρουσιάζεται όταν οι κόκκοι αυτοί εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τυπικές διαπλανητικές ταχύτητες αρκετών χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Οι ταχύτητες αυτές είναι τέτοιες ώστε η τριβή τους με τον ατμοσφαιρικό αέρα τα θερμαίνει τόσο ώστε:
Ακτινοβολούν από μόνα τους φως ως πυρακτωμένα σώματα.
Ιονίζουν τα μόρια και τα άτομα του αέρα σε αυλό διαμέτρου μερικών δεκάδων εκατοστών κατά μήκος της τροχιάς τους και τα ηλεκτρόνια επανασυνδεόμενα στη συνέχεια με τα άτομά τους εκπέμπουν φως. Με τον δεύτερο κυρίως τρόπο αυτά τα «σπυριά ρυζιού» κατορθώνουν να γίνονται ορατά με γυμνό μάτι, παρότι κατά κανόνα εξατμίζονται από τη θερμοκρασία και παύουν να υπάρχουν σε ύψος συνήθως μεγαλύτερο των 50 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης.
Επειδή ο ιονισμός και η επανασύνδεση περιλαμβάνουν επιταχυνόμενα ηλεκτρικά φορτία, οι διάττοντες αστέρες παράγουν ραδιοκύματα που μπορούν να γίνουν αντιληπτά από ραδιοτηλεσκόπια ή ως ραδιοπαράσιτα από ραδιοφωνικούς δέκτες.
Κατά την περιφορά της γύρω από τον Ήλιο η Γη συμβαίνει να διέρχεται από μέρη όπου προηγουμένως είχε περάσει κάποιος κομήτης, δηλ. να τέμνει (προσεγγιστικά έστω) τις τροχιές κομητών. Τότε οι ρυθμοί των διαττόντων (ο αριθμός των διαττόντων αστέρων που παρατηρούνται π.χ. ανά ώρα) αυξάνονται πολύ: είναι οι λεγόμενες βροχές διαττόντων.
Οι «βροχές» διαττόντων συνδέονται με συγκεκριμένο κομήτη η καθεμιά και με συγκεκριμένες ημερομηνίες του έτους κατά τις οποίες η Γη διέρχεται από την τροχιά του κομήτη. Το ιονισμένο ίχνος ενός διάττοντος στην ατμόσφαιρα μπορεί να διαρκέσει επί αρκετά λεπτά. Ιδίως κατά τις βροχές διαττόντων, δημιουργείται έτσι μια λίγο-πολύ συνεχής ιονισμένη ζώνη κάτω από την ιονόσφαιρα ή στην κατώτερη ιονόσφαιρα.
Η ανάκλαση των βραχέων ραδιοφωνικών κυμάτων από αυτή τη ζώνη ονομάζεται επικοινωνία σκεδάσεως μετεώρων και εξαιτίας της μπορεί να επιτευχθεί λήψη μακρινών ραδιοσταθμών.
Βολίδες: Οι βολίδες δημιουργούνται από μεγαλύτερους μετεωροειδείς (μεγάλους σαν ένα πετραδάκι μέχρι μεγάλους ογκόλιθους) κι έτσι μπορούν να εκραγούν από ανομοιογενή θέρμανση (και άρα έντονα διαφορική διαστολή) και να παραγάγουν ήχο ικανό να ακουστεί μέχρι το έδαφος, ενώ μπορεί τμήματά τους να φθάσουν μέχρι το έδαφος (βλ. μετεωρίτης).
