Τρεις καθηγήτριες από το 1ο ΕΠΑΛ Ρεθύμνου υπερασπίζονται τη θεατρική παράσταση “Ο εχθρός της τάξης” που παρουσιάστηκε στο 1ο Πανελλήνιο Μαθητικό Φεστιβάλ Θεάτρου στην Ιεράπετρα, μετά από σχετική καταγγελία και έφοδο της αστυνομίας.
Η παράσταση περιείχε σκληρή γλώσσα και μια σκηνή όπου μαθήτρια πετάει κάτω μια γιρλάντα με ελληνικές σημαίες, γεγονός που προκάλεσε δυσφορία σε κάποιους θεατές και οδήγησε σε ανώνυμη καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα.
Οι καθηγήτριες υποστηρίζουν ότι δεν επιθυμούσαν να λογοκρίνουν το κείμενο, καθώς θεωρούν πως οι σκληρές εκφράσεις αποτελούν μέρος της αυθεντικότητας και της αλήθειας του θεατρικού έργου.
Πιο αναλυτικά:
Την δική τους απάντηση για την έφοδο της αστυνομίας σε θεατρική παράσταση των μαθητών τους, δίνουν οι τρεις καθηγήτριες του 1ου ΕΠΑΛ Ρεθύμνου που επέλεξαν και επιμελήθηκαν το θεατρικό έργο “Ο εχθρός της τάξης” που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις λόγω της σκληρής γλώσσας του κειμένου σε ορισμένα σημεία.
Όλα συνέβησαν την περασμένη Πέμπτη στην Ιεράπετρα, στο πλαίσιο του 1ου Πανελλήνιου Μαθητικού Φεστιβάλ Θεάτρου, στην αίθουσα Μελίνα Μερκούρη, με τους μαθητές του Επάλ Ρεθύμνου να παρουσιάζουν τη θεατρική παράσταση που είχαν ετοιμάσει και η οποία όπως φάνηκε στη συνέχεια προκάλεσε την δυσφορία μερικών θεατών.
Αυτοί, με τη σειρά τους προχώρησαν σε μια ανώνυμη καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα Ιεράπετρας καθώς όπως έγινε γνωστό, ενοχλήθηκαν από σκηνή της θεατρικής παράστασης κατά την οποία υπάρχει ένας έντονος υβριστικός διάλογος σε μία σχολική αίθουσα, που οδηγεί μία μαθήτρια να πετά κάτω μία γιρλάντα με ελληνικές σημαίες.
Στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη», έτσι, βρέθηκαν 3 αστυνομικοί, να ψάχνουν, σύμφωνα με αυτόπτες, την καταπατημένη σημαία, όπως τους ειδοποίησαν ότι συνέβη, οι οποίοι όταν έγιναν αντιληπτοί στο κοινό και μετά από διαπραγματεύσεις με τους υπεύθυνους αποχώρησαν έχοντας διαπιστώσει ότι οι σημαίες ήταν μέρος του σκηνικού.
«Δεν μας πέρασε στιγμή από το μυαλό να “λογοκρίνουμε” το κείμενο», λένε οι τρεις καθηγήτριες για τις σκληρές εκφράσεις που ακούγονται στο θεατρικό και ήταν εκείνες που φέρεται να ενόχλησαν αυτούς που έκαναν την ανώνυμη καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα.
Όπως υποστηρίζουν εάν αφαιρούσαν αυτά τα σημεία από το έργο, τότε εκείνο θα έχανε την αυθεντικότητα και την αλήθεια του. «Δεν μας πέρασε στιγμή από το μυαλό να “λογοκρίνουμε” το κείμενο, να κόψουμε τις βρισιές και τις σκληρές εκφράσεις, οι οποίες σημειωτέον είχαν ήδη περιοριστεί σε σχέση με το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο από την διασκευή της κ. Μαυραγάνη. Θεωρήσαμε ότι κάτι τέτοιο εκτός του ότι θα ήταν υποκριτικό, το έργο θα έχανε σε αυθεντικότητα και δύναμη. Κάθε λέξη του κειμένου εξηγείται απόλυτα από το χαρακτήρα και τα βιώματα του κάθε ρόλου.
Όσοι ενοχλήθηκαν από την γλώσσα, το μάθημα του σεξ, το ντύσιμο των παιδιών, την γιρλάντα με τα ελληνικά σημαιάκια που κατεβάζει αγανακτισμένη η μαθήτρια γιατί “τα σημαιάκια δεν κρύβουν την μπόχα”, δεν κατάφεραν να δουν τους φόβους, την αγωνία και την δίψα αυτών των παιδιών για αλήθεια. Τυχερές εμείς που ταξιδέψαμε μαζί τους και όσοι είδαν λίγη από την αλήθεια της παράστασής τους».
Όπως αναφέρουν ακόμη οι καθηγήτριες των ανήλικων μαθητών, που επιμελήθηκαν την συγκεκριμένη παράσταση και έκπληκτες αντιλήφθηκαν την ύπαρξη αστυνομικών δυνάμεων στην θεατρική αίθουσα, τις τελευταίες ημέρες ειπώθηκαν υπερβολικά πράγματα για το έργο των μαθητών κυρίως , όπως ισχυρίζονται, από ανθρώπους που δεν παρακολούθησαν την παράσταση γι’ αυτό και ένιωσαν την ανάγκη να τοποθετηθούν και να δώσουν εξηγήσεις κυρίως στους γονείς των μαθητών τους.
Όπως τονίζουν αρχικά, οι τρεις γυναίκες, το εν λόγω έργο του Βρετανού, Νάιτζελ Ουίλιαμς, επιλέχθηκε για τους μαθητές του ΕΠΑΛ, καθώς κατά την κρίση τους αποτυπώνει την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία του σήμερα. «Οι έφηβοι ως συν-δημιουργοί και μέλη μιας ομάδας, δοκιμάζουν την φωνή τους και βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν για τον δικό τους κόσμο, μακριά από εύκολους διδακτισμούς, χωρίς να φοβηθούν δύσκολα ζητήματα. Με αυτή την φιλοσοφία επιλέξαμε και το έργο του Νάιτζελ Ουίλιαμς, “Ο εχθρός της τάξης”, που αν και γράφτηκε για ένα παρακμιακό σχολείο του Λονδίνου στα τέλη της δεκαετίας του ’70, εμείς νιώσαμε πως μιλάει για τα δικά μας σχολεία σήμερα. Μελετήσαμε σε βάθος το κείμενο, ψάξαμε στοιχεία που μας αφορούν, φτιάξαμε ρόλους βγαλμένους από την δική μας τάξη, διαμορφώσαμε τα “μαθήματα” στην δική μας πραγματικότητα, φτιάξαμε συνεντεύξεις για τους ρόλους μας που βοηθούν το κοινό να δει πίσω απ΄ τις λέξεις.
Τα παιδιά “έγιναν” οι ρόλοι τους, δεν έμαθαν απλά τα λόγια. Και αυτό το κατάφεραν επειδή οι ρόλοι ήταν πραγματικοί, βγαλμένοι από τις τάξεις του δικού μας σχολείου, όχι ιδανικοί και τα ζητήματα που έθεταν είναι δικά τους. Τα παιδιά σας είναι το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί μία υπέροχη ομάδα, που δημιούργησαν και δούλεψαν με ευθύνη, αγάπη και αυθεντικότητα».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ αρχικά, λόγω των αντιδράσεων και των σχολίων που ακούστηκαν, είχε “κατέβει” από το διαδίκτυο η θεατρική παράσταση των μαθητών, το έργο έχει δημοσιευτεί και πάλι στο κανάλι της διοργάνωσης του 1ου Πανελλήνιου Μαθητικού Φεστιβάλ Θεάτρου Ιεράπετρας.
