- Η μητέρα της Κυριακής Γρίβα αναφέρεται στην δολοφονία της κόρης της από τον πρώην σύντροφό της, εκφράζοντας την αγωνία και τον πόνο της σε συνέντευξή της.
- Συζητά την εισαγγελική πρόταση που απορρίπτει τους ισχυρισμούς του δράστη για ψυχιατρικά προβλήματα, υποστηρίζοντας ότι ήταν σε λογική κατάσταση κατά τη διάρκεια του εγκλήματος.
- Εκφράζει την επιθυμία να γίνει η ιστορία της Κυριακής ένα σύμβολο για όλες τις γυναίκες που βρίσκονται σε κακοποιητικές σχέσεις, ενώ δηλώνει την αδυναμία της να αποδεχτεί την απώλεια της κόρης της.
Κατάθεση ψυχής από την μητέρα της Κυριακής Γρίβα για την δολοφονία της κόρης της από τον πρώην σύντροφό της έξω από το ΑΤ στους Αγίους Αναργύρους τον περασμένο Απρίλιο.
Η μητέρα της αδικοχαμένης Κυριακής Γρίβα παραχώρησε μια έντονα συναισθηματικά φορτισμένη συνέντευξη παραχώρησε στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 για την δολοφονία της κόρη της από τον πρώην σύντροφό της, έξω από το ΑΤ στους Αγίους Αναργύρους.
Με αφορμή λοιπόν, την ανακοίνωση της εισαγγελικής πρότασης για το δολοφόνο και πρώην σύντροφο της Κυριακής Γρίβα, η οποία καταρρίπτει τον ισχυρισμό του δράστη ότι είχε ψυχιατρικά προβλήματα αλλά συγχρόνως και την πρόταση για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, η μητέρας της Κυριακής Γρίβας, ανέφερε χαρακτηριστικά «Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι τρελός. Είχε σώας τας φρένας. Μου κινεί υποψίες το γεγονός ότι βρίσκεται ακόμα στο ψυχιατρείο των φυλακών».
Στην συνέχεια επισήμανε «Κάθε φορά που δολοφονείται μια γυναίκα σκέφτομαι το κοριτσάκι μου. Η Κυριακή μου έκανε αυτό που όλοι προτρέπουν τις γυναίκες να κάνουν όταν βρίσκονται σε μια κακοποιητική σχέση και το αποτέλεσμα το ξέρετε (…). Η Κυριακή μου να γίνει ένα μπαϊράκι για όλες τις γυναίκες. Ανεξαρτήτου ηλικίας».
Μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της, είπε χαρακτηριστικά «Το παιδί μου δεν είναι εδώ. Μιλάω σε μια φωτογραφία και της ανάβω το καντήλι κάθε μέρα. Δεν μπορείς να καταλάβεις πώς αισθάνομαι που δεν ήμουν εκεί μπροστά, να μπω μπροστά στο μαχαίρι. Να σκοτώσει εμένα. Διότι, εγώ τώρα πεθαίνω κάθε μέρα. Εγώ δεν ζω πλέον. Απλώς υπάρχω (…)».