- Η Nafsika, τραγουδίστρια που συμμετέχει στον εθνικό τελικό για την Eurovision 2025 με το τραγούδι "Unhurt me", εξέφρασε την περηφάνια της όταν έμαθε ότι πέρασε στα 12 καλύτερα, ενώ ήταν σε πτήση από Αθήνα προς Κύπρο.
- Το τραγούδι της αγγίζει το συναίσθημα και ενθαρρύνει τους ανθρώπους να βρίσκουν τα πατήματά τους, κάτι που της άρεσε ιδιαίτερα.
- Αναφέρθηκε επίσης στο μπούλινγκ που υπέστη κατά την παιδική της ηλικία, μετά τη δημοσίευση του πρώτου της δίσκου, όπου βίωσε απομόνωση από τους φίλους της και αβεβαιότητα σχετικά με την επιλογή της να τραγουδά.
Eurovision 2025: Η Nafsika, η τραγουδίστρια που έστειλε το δικό της τραγούδι για την εκπροσώπηση της Ελλάδας στον μουσικό διαγωνισμό, μίλησε στην Κέλλυ Βρανάκη και στο Στούντιο 4.
«Ήμουν σε πτήση όταν έμαθα ότι το τραγούδι μου, με τίτλο Unhurt me, πέρασε στα 12. Από Αθήνα για Κύπρο. Με το που μπήκα στο αεροπλάνο, μπήκε σε λειτουργία πτήσης και τότε ανακοινώθηκαν. Βλέπω 150 κλήσεις στο κινητό με το που το άνοιξα, στην αρχή έπαθα ένα μικρό σοκ. Ένιωσα τεράστια περηφάνεια» ανέφερε η Nafsika.
«Ένιωσα πολύ όμορφα όταν άκουσα για πρώτη φορά ολοκληρωμένο το τραγούδι. Είναι ένα τραγούδι που μιλάει στο συναίσθημα, δηλαδή μιλάει πολύ στον εαυτό σου, να βρίσκεις τα πατήματά σου και θεωρώ ότι αυτό είναι το μήνυμα που με κέρδισε πιο πολύ» συμπλήρωσε η νεαρή τραγουδίστρια.
Στη συνέχεια, η Nafsika που έγινε γνωστή από το κομμάτι «Κάνω όνειρα» σε ηλικία 11 ετών, δήλωσε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και στον Θανάση Αναγνωστόπουλο για το μπούλινγκ που βίωσε εκείνα τα χρόνια.
«Όταν δημοσιεύθηκε πλέον ο δίσκος υπήρχε μεγάλη αντίδραση. Όταν ήμουν στα παρασκήνια, δεν ήξεραν τίποτα. Η επόμενη ημέρα ήταν περίεργη γιατί υπήρχε μπούλινγκ και αντίδραση κι αυτό οφείλεται στο ότι τα παιδιά δεν είναι έτοιμα να ξεχωρίσει κάποιο όταν είναι στην ίδια τάξη. Είναι φυσικό. Βλέποντάς το σαν ενήλικας, είναι διαφορετικά τα πράγματα. Όσο ήμουν μικρή και το ζούσα, ήταν λίγο σαν επίθεση χωρίς να ξέρω το γιατί» σημείωσε.
«Τα παιδιά, που ήταν πάρα πολύ φίλοι μου και περνούσαμε χρόνο μαζί, ξαφνικά την επόμενη ημέρα που δημοσιεύτηκε το τραγούδι δεν μου μιλούσαν καθόλου, ούτε μου έλεγαν καλημέρα. Δεν δέχτηκα αρνητικό σχόλιο, αλλά μία απομόνωση. Ήμουν πολύ κοινωνικό παιδί. Ήθελα πολύ την έγκριση και την αγάπη των συγγενών και του κόσμου. Με αυτήν την απομόνωση έλεγα ότι μήπως κάνω κάτι λάθος και τραγουδώ;» συμπλήρωσε.
