Ο Γεράσιμος είναι ο μοναδικός επιζών από το πρώτο βαγόνι του μοιραίου δυστυχήματος των Τεμπών. Επέβαινε στην επιβατική αμαξοστιχία Intercity 52, και τα τελευταία 2 χρόνια βρίσκεται σε κόμμα με τους γιατρούς να δίνουν καθημερινά αγώνα, χωρίς να φεύγουν από το πλευρό του.
Συγκεκριμένα, ο ίδιος έχει μεταφερθεί σε Νοσοκομείο της Αμερικής, ενώ, όπως αποκάλυψαν οι συγγενής του, οι οποίοι με αγωνία περιμένουν τόσο καιρό να ακούσουν θετικά νέα για τον νεαρό, πρόκειται να επιστρέψει στην πατρίδα του, την Ελλάδα – δείτε εδώ τι συμβαίνει με τη υγεία του.
Η μητέρα του, έσπασε για πρώτη φορά την σιωπή της και μίλησε για στην εκπομπή Αλήθειες με την Ζήνα, για την μάχη που δίνει ο γιος της για να κρατηθεί στη ζωή και περιγράφει με σοκαριστικές λεπτομέρειες τι συμβαίνει με την κατάσταση της υγείας του γιου της από το πρώτο λεπτό της σύγκρουσης μέχρι και σήμερα.
Αναλυτικά οι δηλώσεις της μητέρας του Γεράσιμου
«Αυτό που νιώθω δύο χρόνια τώρα. Πενθώ τους 57 λαμπρούς συνανθρώπους μου, τις χαρές και τις διακρίσεις τους, τους γάμους και τους απογόνους τους που δεν θα έρθουν ποτέ! Πενθώ το μέλλον της Ελλάδας, την Δημοκρατία, την Δικαιοσύνη. Αξίες ιερές που η χώρα μου γέννησε. Έγκλημα πάνω στο έγκλημα! Παγκόσμιο ρεζίλι! Τρίζουν τα κόκκαλα των 57 και των αρχαίων προγόνων. Για νομοθέτες που ευλογούν τα γένια τους και για το πως έχει καταντήσει η δικαιοσύνη.
Μαριονέτα… Κάθε βράδυ λοιπόν, που με μια αγκαλιά καληνυχτίζουν τα παιδιά τους, να σκέφτονται και να στοιχειώνουν πόσες αγακαλιές είναι κενές την ίδια ώρα. Και πως η δική μου αναρωτιέται αν θα υπάρχει και αύριο. Δύο χρόνια τώρα, που δεν προσομοιώνονται, δεν πειργράφονται με λόγια. Πως αντέχει ο άνθρωπος να βλέπει ό,τι αγαπάει να υποφέρει; 58 είναι τα θύματα! Και βάλτε τα στη νιοστή!
Ο Γεράσιμος όπως τον ήξερα και τον ανάθρεψα δεν θα γυρίσει πια ποτέ. Μόλις τον αντίκρυσα διασωληνομένο υποσχέθηκα ότι θα του προσφέρω ό,τι υπάρχει στον πλανήτη. Χειρουργήθηκε από τους γιατρούς στο νοσοκομείο Λάρισας, στο σώμα του δεν είχε ούτε μία γρατζουνιά. Αν εκτοξεύτηκε, θα πρέπει να έσκασε με το πόδι. Η αριστερή κνήμη είχε σπάσει στα δύο, αλλά δε φαινόταν. Λίγο καιρό μετά, βρήκα τους ανθρώπους από το ΕΚΑΒ της Λάρισας που τον σήκωσαν από το έδαφος και τους νοσηλευτές των επειγόντων που του ξύρισαν το κεφάλι.
Ούτε μία σταγόνα αίμα. Αργότερα, μου είπαν οι γιατροί πως η ζημιά έγινε από το ωστικό κύμα της έκρηξης. “Είναι σαν έσκασε πυρηνική βόμβα μέσα στο κεφάλι του. Εξαγγειώθηκαν τα υγρά των κυττάρων του εγκεφάλου”. Κάτι που απέχει πολύ από ένα τραύμα.
Μακάρι όλος αυτός ο πόνος να είχε άλλο αποτέλεσμα. Χωρίς τους γιατρούς της Λάρισας, την ξαδέρφη μου, τον Δρα Βαρελά, τίποτα δε θα ήταν εφικτό, μόνη μου δε θα τα κατάφερνα. Και οφείλω ευγνωμοσύνη επίσης στους ανθρώπους του ΕΟΠΥΥ, ιδιαίτερα της Λάρισας. Κι επειδή κάποιοι μπορεί να σχολάσουν τα έξοδα. Κάνω εικόνα να ρωτάνε “Πόσο κόστισε στο ελληνικό κράτος ο Γεράσιμος;”.
Θα απαντούσα με τα ίδια λόγια: “Πόσο κόστισε στον Γεράσιμο το ελληνικό κράτος;”. Εννοείται πως ευχαριστώ όλους τους συνανθρώπους μου, που συμπάσχουν και προσεύχονται για εμάς. Η δύναμη της δέησής τους με βρίσκει κατά κύματα χειροπιαστά, το νιώθω όταν καταρρέω, και την επόμενη στιγμή ανασηκώνομαι. Χωρίς τους καλούς μου φίλους, ανά την Ελλάδα και όχι μόνο, δε θα είχα σταθεί όρθια έως εδώ. Ειλικρινά εύχομαι να είμαι αντάξια της αγάπης τους. Μέχρι τώρα δεν έχω ακούσε καλή ιατρική κουβέντα. Προσεύχομαι να δώσει ο Θεός τον τελευταίο λόγο. Δεν έχω πάψει να ελπίζω στο Θαύμα».
