Δύο χρόνια μετά την τραγωδία στα Τέμπη, ο Νίκος Πλακιάς, πατέρας και θείος τριών θυμάτων, εκφράζει την οργή και τη θλίψη των οικογενειών των θυμάτων, ενώ παράλληλα αναγνωρίζει την ελπίδα που προκύπτει από τις μαζικές κινητοποιήσεις για δικαιοσύνη.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, τόνισε τη σημασία της συλλογικής αντίστασης και την ανάγκη για αλλαγές στο σύστημα, υπογραμμίζοντας ότι ο αγώνας πλέον ανήκει στον κόσμο.
Αναφέρθηκε επίσης σε συναισθήματα ενοχής και στην αδυναμία αποδοχής του θανάτου των κοριτσιών του, ζητώντας από τους πολίτες να παραμείνουν ενεργοί και να απαιτούν δικαιοσύνη, προκειμένου να μην υπάρξουν άλλα θύματα στο μέλλον.
Πιο αναλυτικά:
Δύο χρόνια μετά την τραγωδία στα Τέμπη, η οργή και η θλίψη των οικογενειών των θυμάτων παραμένουν άσβεστες. Ο Νίκος Πλακιάς, πατέρας και θείος των τριών κοριτσιών που έχασαν τη ζωή τους, της Θώμης, της Χρύσας και της Αναστασίας, μίλησε στην εκπομπή Χαμογέλα και Πάλι, περιγράφοντας το βάρος της απώλειας, αλλά και την ελπίδα που γεννήθηκε μέσα από τις μαζικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα.
Αναφερόμενος στις χθεσινές διαδηλώσεις (28/2), ο Νίκος Πλακιάς τόνισε ότι η δύναμη του κόσμου έστειλε το πιο ηχηρό μήνυμα: «Οι εικόνες μιλάνε μόνες τους. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ο αγώνας είναι ατελείωτος. Αλλά ξέρετε τι κατάλαβα χθες; Ότι και κανέναν να μην κλείσουν φυλακή, μόνο που βγήκαν εκατομμύρια στον δρόμο, κερδίσαμε. Αυτό για μένα είναι αρκετό. Είπα: “Δεν ξέρω, κορίτσια μου, αν θα σας δικαιώσω, αλλά σήμερα θα ήσασταν περήφανες αν βλέπατε την Ελλάδα στους δρόμους”».
Νίκος Πλακιάς – Αιχμές για την κάλυψη των διαδηλώσεων
Ο ίδιος αποκάλυψε πως, αν και υπήρχε πρόθεση για ζωντανή σύνδεση με το σημείο της τραγωδίας, τελικά το λινκ έπεσε. «Είχαμε σύνδεση με τον τόπο, όπως άλλες οικογένειες, και πιστεύω πως μας την έριξαν. Έπεσε μαύρο εκεί, αλλά ο κόσμος είδε τις εικόνες. Ό,τι και να μας κάνουν, δεν μπορούν να ρίξουν μαύρο σε αυτόν τον κόσμο».
Παράλληλα, αναφέρθηκε στο αίσθημα ενοχής που τον βασανίζει ως άνθρωπο που υπήρξε μέρος ενός συστήματος που οδήγησε σε αυτή την τραγωδία: «Δεν έχω τύψεις, γιατί ήμουν ένα γρανάζι αυτού του συστήματος. Δεν πείραξα κανέναν, δεν αδίκησα. Αλλά δυστυχώς, η ζωή σε 12 λεπτά –όσο διήρκεσε η διαδρομή των δύο τρένων στην ίδια γραμμή– με πέταξε στην απέναντι πλευρά».
Στη συνέχεια, ο Νίκος Πλακιάς μίλησε για το πώς άλλαξε γνώμη όσον αφορά τον αγώνα που δίνει: «Στην αρχή έλεγαν ότι παλεύουμε για μια καλύτερη Ελλάδα, και δεν το δεχόμουν. Οι γονείς δεν μπορούμε να σηκώσουμε τον δικό μας σταυρό, θα σηκώσουμε και την Ελλάδα; Βλέποντας, όμως, χθες όλη τη νεολαία στους δρόμους, άλλαξα γνώμη. Αν είναι να βγει κάτι καλό από όλο αυτό, ας μη μείνει κανένα άλλο παιδί χωρίς οξυγόνο, ας μην τρέχει κανένας γονιός στα δικαστικά μέγαρα για να δικαιώσει το παιδί του. Ας το κάνει αυτό το κράτος δικαίου, που μας διαφημίζουν τόσα χρόνια, το ίδιο κράτος που πέταξε τα κόκαλα των παιδιών μας 13 χιλιόμετρα μακριά».
«Θα ήμουν έτοιμος αν έπιναν παραπάνω και “έφευγαν” στο δρόμο, αυτό πώς να το δεχτώ;»
Με λόγια γεμάτα συγκίνηση, ο πατέρας των θυμάτων έστειλε μήνυμα σε όσους απαιτούν δικαιοσύνη: «Ο αγώνας πλέον έφυγε από τα χέρια μας, τον έχετε αναλάβει εσείς. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Εμείς ό,τι και να κάνουμε, πρέπει να αφοσιωθούμε στις δίκες. Εσείς θα κάνετε το άλλο κομμάτι. Όταν έρθει η ώρα της δίκης, η δικαιοσύνη θα έχει τα μάτια της στραμμένα σε εσάς. Αν εκείνη τη μέρα δουν όλον αυτόν τον κόσμο έξω, να είστε σίγουροι ότι θα κλείσουν πολύ κόσμο φυλακή».
Τέλος, έστειλε ένα μήνυμα προς τους πολιτικούς που επισκέπτονται τα Τέμπη: «Αν πάνε στα Τέμπη και δεν αισθανθούν ντροπή, δεν είναι άνθρωποι». Ο Νίκος Πλακιάς εξήγησε με μεγάλη σαφήνεια και για ποιο λόγο δεν μπορεί να δεχτεί τον θάνατο των κοριτσιών του: «Ήμουν έτοιμος για το οτιδήποτε, να πάρουν το αυτοκίνητο, να πιουν παραπάνω και να “φύγουν” στο δρόμο, θα το δεχόμουν και θα είχα να κάνω με τον εαυτό μου, να παλέψω με τις τύψεις μου και τις ενοχές μου. Μία αρρώστια να τη δεχτώ – εκατοντάδες χιλιάδες, γιατί όχι κι εμείς… Αυτόν τον τρόπο όμως πώς να τον δεχτώ;»
Η τραγωδία των Τεμπών συνεχίζει να βαραίνει τις συνειδήσεις όλων, όμως η μαζική συμμετοχή του κόσμου στις κινητοποιήσεις δείχνει πως η ανάγκη για δικαιοσύνη είναι πιο ισχυρή από ποτέ.