Η Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, σε συνέντευξή της στην εκπομπή “Buongiorno“, αναφέρεται στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στην καριέρα της, καθώς και στη σκληρότητα που βιώνουν οι γονείς των θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη.
Πρωταγωνίστρια στην παράσταση «Ήταν η κακιά η (χ)ώρα», τονίζει τη σημασία της έρευνας για την αποτύπωση της πραγματικότητας και εκφράζει την επιθυμία για δικαιοσύνη.
Παράλληλα, μιλά για τις συγκρίσεις με τους γονείς της και την πίεση που αυτές προκαλούν, επισημαίνοντας ότι η δική της πορεία είναι γεμάτη απόρριψη, την οποία προσπαθεί να διαχειριστεί με ψυχοθεραπεία.
Πιο αναλυτικά:
Η Θαλασσινή Βοσταντζόγλου μίλησε στην εκπομπή Buongiorno για τις απορρίψεις που έχει δεχθεί στην υποκριτική, τη σύγκριση που γίνεται με τους γονείς της, καθώς για τα καλλιτεχνικά της σχέδια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Θαλασσινή Βοσταντζόγλου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ήταν η κακιά η (χ)ώρα» στο θέατρο 104. «Είναι μια παράταση για το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη. Κάναμε πολύ έρευνα για να είναι άρτιο το κείμενο για τους ανθρώπους που χάθηκαν, και για τους γονείς που βιώνουν μία ανεπανάληπτη σκληρότητα, βιαιότητα και αγένεια από ανθρώπους σε καίριες θέσεις», λέει χαρακτηριστικά η κόρη του Γιάννη Μποσταντζόγλου και της Δήμητρας Παπαδήμα.
Για να συμπληρώσει: «Γίνεται το ένα λάθος πίσω απ’ το άλλο, σε σημείο που δεν ξέρω πια αν είναι τυχαίο. Κάποια στιγμή κάποιος πρέπει να πάρει ευθύνη. Θέλω να υπάρξει μία δίκαιη έκβαση, για να μην νιώθουμε όλοι ότι ζούμε σε μία χώρα… κακιά».
Η Θαλασσινή Βοσταντζόγλου για τις συγκρίσεις με τους γονείς της
«Οι γονείς μου υπήρξαν top στην καριέρα τους σε μια πολύ διαφορετική εποχή. Δεν νομίζω ότι έχει ζήσει κανείς από τους δυο μου γονείς την ποσότητα των ακροάσεων που έχω περάσει εγώ, την ποσότητα των Όχι που έχω ακούσει. Έχω βιώσει την απόρριψη κατά 90% νομίζω και ένα 10% είναι τα Ναι, το αντιμετωπίζω με ψυχοθεραπεία», λέει στη συνέχεια η Θαλασσινή Βοσταντζόγλου.
Για να δηλώσει κλείνοντας: «Στην ταυτότητα το επίθετο είναι Βοσταντζόγλου. “Μποστ” υπέγραφε ο παππούς, ο μπαμπάς το κράτησε, αλλά εμένα μου ακουγόταν πολύ βαρύ. Όσο μεγαλώνω, κάπως με κουράζει η σύγκριση με τους γονείς μου. Νιώθω ότι πάμε να βγάλουμε άλλο ένα θέμα εκεί που δεν υπάρχει. Το επίθετο των γονιών μου δεν μου άνοιξε πόρτες, δεν το έχω χρησιμοποιήσει και νομίζω καλύτερα τελικά. Κοιμάμαι τουλάχιστον ήσυχη».
