Η Κατερίνα Βρανά, σε πρόσφατη συνέντευξή της, μοιράστηκε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ως άτομο με αναπηρία, μετά από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που την άφησε παράλυτη. Αν και οι υποδομές για άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα παραμένουν ανεπαρκείς, παρατήρησε ότι η στάση των ανθρώπων έχει βελτιωθεί, με περισσότερους να είναι πρόθυμοι να προσφέρουν βοήθεια.
Στο θέατρο όπου εργάζεται, έχει δημιουργηθεί ειδικός χώρος για εκείνη, αλλά οι τουαλέτες παραμένουν δύσκολα προσβάσιμες. Η Βρανά εξέφρασε την απογοήτευσή της για την αδιαφορία της πολιτείας σχετικά με τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία, τονίζοντας ότι το 15% του πληθυσμού που ανήκει σε αυτή την κατηγορία είναι ακόμα πολύ αόρατο.
Πιο αναλυτικά:
Η Κατερίνα Βρανά βρέθηκε στον καναπέ του Buongiorno το πρωί της Τετάρτης 26 Μαρτίου και μίλησε στη Φαίη Σκορδά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ζώντας σε αναπηρικό αμαξίδιο τα τελευταία χρόνια. Υπενθυμίζεται πως η ίδια αντιμετώπισε ένα πρόβλημα υγείας που την άφησε παράλυτη – δείτε εδώ τι είχε συμβεί – και έκτοτε μετακινείται με αυτόν τον τρόπο.
Ρωτήθηκε αν, μέσα σε αυτά τα χρόνια που η ίδια βιώνει αυτή την κατάσταση, έχει αλλάξει τελικά κάτι και εξήγησε πως παρόλο που πρακτικά δεν υπάρχουν ριζικές αλλαγές, βλέπει διαφορά στη στάση των ανθρώπων. Και μιλώντας για τις υποδομές, εξήγησε τι ζει στα παρασκήνια του θεάτρου που παίζει για να μπορεί να ετοιμαστεί.
Η αποκάλυψη της Κατερίνας Βρανά για όσα συμβαίνουν παρασκηνιακά στο θέατρο
«Δεν υπάρχει πολύ ορατότητα στην Ελλάδα ατόμων με αναπηρία σε δημόσιους χώρους. Αν πας σε κλαμπ και εστιατόριο είναι ζήτημα αν δεις κάποιον με αναπηρία… Δεν μπορούμε εύκολα να κυκλοφορήσουμε. Αν μπορούσαμε, θα μας βλέπατε ακόμα περισσότερο», είπε αρχικά και έπειτα εξήγησε πως μπορεί οι υποδομές να μην έχουν αλλάξει, αλλά: «Έχει αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου, είναι πολύ πιο πρόθυμοι να βοηθήσουν. Όταν πάω να παίξω σε ένα θέατρο πλέον θα λάβω email “συγγνώμη που δεν έχουμε προσβάσιμο καμαρίνι και θα φτιάξουμε ειδικά για εσάς”… Είναι και παλιά κτίρια και δεν τους δίνουν άδεια να μπει ασανσέρ ή κάτι…».
Στο θέατρο που παίζει αυτή τη στιγμή, επειδή είναι και παλιό κτίριο, έχουν δημιουργήσει έναν χώρο για εκείνη, ώστε να μπορεί να πηγαίνει εύκολα χωρίς βοήθεια, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: «Τα καμαρίνια και οι τουαλέτες είναι ένα όροφο πάνω ή ένα όροφο κάτω. Πας μόνο με σκαλιά. Εγώ μπορώ να κάνω βήματα και να ανεβοκατεβαίνω σκάλες, αλλά μου παίρνει άπειρη ώρα. Γενικά προσπαθούν να μου βάζουν τραπεζάκι, καθρέφτη και φώτα για να βαφτώ και όλοι ελπίζουμε να μη χρειαστώ τουαλέτα! Είναι σουρεάλ, αλλά οι άνθρωποι του θεάτρου είναι πάρα πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν και να κάνουν ότι μπορούν».
Στη συνέχεια, δήλωσε: «Με εξοργίζει ότι το κράτος και η πολιτεία δεν ασχολούνται με αυτό. Όσο πάει καλύτερα η ιατρική τόσο περισσότερο θα σωθούν οι άνθρωποι. Μπορεί να ζουν με βλάβες και θα είναι πολλοί περισσότεροι. Θες να κάνεις λίγο δουλίτσα γι’ αυτό; Θα σου πω τι με εκνευρίζει. Οι ανάπηροι είναι άνω κάτω το 15%… Αν δεν θες να το δεις ανθρωπιστικά, οικονομικά δεν θες; Αυτό το 15% δεν θέλει να ψωνίσει; Είσαι μπετόβλακας! Νομίζω ότι είναι ακόμα πολύ αόρατο το 15%!».
