Η Κατερίνα Βισσέρη μοιράστηκε την προσωπική της ιστορία σχετικά με τις διατροφικές διαταραχές, περιγράφοντας πώς η πίεση του μόντελινγκ και η ανάγκη αποδοχής την οδήγησαν στην ανορεξία κατά την εφηβεία, φτάνοντας στα 35 κιλά και επιβιώνοντας με ελάχιστη τροφή.
Στη συνέχεια, η ακραία στέρηση τροφής μετατράπηκε σε υπερφαγία και βουλιμία, με την ίδια να τρώει κρυφά, με άγχος και ντροπή, χρησιμοποιώντας καθαρκτικά και εξαντλητική άσκηση για να αντιμετωπίσει τις τύψεις της, αναζητώντας συνεχώς επιβεβαίωση και έλεγχο.
Σήμερα, η Βισσέρη έχει καταφέρει να απελευθερωθεί από τον φαύλο κύκλο των διατροφικών διαταραχών, αντιμετωπίζοντας την εμπειρία της ως μάθημα ζωής και τονίζοντας ότι πίσω από την εξωτερική εικόνα κρύβονται βαθιές προσωπικές πληγές.
Πιο αναλυτικά:
Μία προσωπική ιστορία που συγκλονίζει μοιράστηκε το πρωί του Σαββάτου 5 Απριλίου, στην εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας Vita», η Κατερίνα Βισσέρη. Το μοντέλο και πρώην παίκτρια του GNTM περιέγραψε το σκοτεινό μονοπάτι που τη βύθισε από την ανορεξία στα υπερφαγικά επεισόδια και τελικά στη βουλιμία, μέχρι να βρει τη δύναμη να απελευθερωθεί.
Όλα ξεκίνησαν στην εφηβεία, όταν η πίεση του μόντελινγκ και η ανάγκη της αποδοχής την οδήγησαν σε εξαντλητικές δίαιτες. «Έτρωγα ένα μήλο την ημέρα. Στο πανεπιστήμιο ζούσα με ένα γιαούρτι και αλκοόλ. Αυτό με χόρταινε. Ήμουν 35 κιλά και δεν μπορούσα να συνεχίσω άλλο», εξομολογήθηκε.
Πώς η Κατερίνα Βισσέρη γύρισε από την ανορεξία στην υπερφαγία
Όμως η πείνα που τόσο καιρό κρατούσε φυλακισμένη, κάποια στιγμή αντεπιτέθηκε. «Το σώμα μου φώναζε για βοήθεια. Επιζητούσα αποδοχή, ήμουν μόνη. Μέχρι 24-25 είχα πολύ σοβαρά θέματα. Είχα ανάγκη για επιβεβαίωση, να με αγαπήσω περισσότερο. Έτρωγα με τέτοιο άγχος, ταχύτητα, ταραχή και ντροπή, που καταλάβαινα ότι είναι νοσηρό. Έτρωγα στο σκοτάδι, δεν ήθελα να με βλέπουν».
Η Κατερίνα Βισσέρη σημείωσε πως δεν προκαλούσε στον εαυτό της εμετό, αλλά χρησιμοποιούσε καθαρκτικά και εξαντλητική άσκηση για να «σβήσει» τις τύψεις από το φαγητό. Η ανάγκη της για έλεγχο, αποδοχή και επιβεβαίωση την έσπρωχνε ακόμα πιο βαθιά στη διατροφική διαταραχή. «Ήθελα να αποδείξω ότι είμαι καλή, ότι αξίζω. Όταν έχεις συνηθίσει σε ένα μοτίβο όπου το γεγονός ότι δεν τρως θεωρείται δύναμη, όταν τρως σημαίνει ότι είσαι αδύναμη».
Η ζωή της σήμερα
Όσον αφορά την στάση των γονιών της, δήλωσε πως: «Οι γονείς μου ήταν κοντά, η μαμά μου προσπάθησε να με βοηθήσει, αλλά αφού το κατάλαβε ο περίγυρός μου, δεν ήθελα να ακούσω. Είχα τύψεις που τους στενοχωρούσα, αλλά δεν είχα τύψεις. Ήμουν απώλεια».
Σήμερα, η Κατερίνα Βισσέρη έχει αφήσει πίσω της αυτόν τον φαύλο κύκλο. Όπως τονίζει πως το μυστικό είναι να μην βλέπεις την αρρώστια σαν κάτι μόνιμο, αλλά σαν ένα μάθημα ζωής. «Πρέπει να το αγκαλιάσεις, να μάθεις από αυτό και να συνεχίσεις. Είμαι ελεύθερη».
Μία συγκλονιστική εξομολόγηση που υπενθυμίζει ότι πίσω από την εικόνα, πίσω από το σώμα, υπάρχουν πάντα βαθιές πληγές — αλλά και αστείρευτη δύναμη.
