Ο Μιχάλης Αεράκης μιλάει για τη σχέση του με τη σύζυγό του, τονίζοντας πως μαζί μεγάλωσαν επί 45 χρόνια με αλληλοσεβασμό και κατανόηση. Παραδέχεται ότι εκείνη τον άλλαξε, καθιστώντας τον πιο συγκρατημένο και προσεκτικό στη ζωή του.
Αναφερόμενος στη σύζυγό του, την περιγράφει ως εξαιρετική νοικοκυρά που φροντίζει το σπίτι και τηρεί παραδοσιακές αξίες, σε αντίθεση με τη σημερινή εποχή όπου κυριαρχεί το συμφέρον. Επίσης, εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για τον πρόσφατο θάνατο του Δημήτρη Ήμελλου, τον οποίο χαρακτηρίζει άνθρωπο με βαθιές αξίες και εργατικότητα.
Πιο αναλυτικά:
Μπορεί να είναι μαζί της για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, ωστόσο ο Μιχάλης Αεράκης αποδεικνύει ότι ο χρόνος δεν φθείρει τις δυνατές σχέσεις -τις ωριμάζει.
Μιλώντας στην εκπομπή «Το Πρωινό» και τη δημοσιογράφο Φαίη Φώτου, ο ηθοποιός αναφέρθηκε στη σκηνογράφο σύζυγό του, καθώς και στον θάνατο του Δημήτρη Ήμελλου, τον οποίο μνημονεύει κάθε φορά.
Αρχικά ο Μιχάλης Αεράκης παραδέχτηκε πως ήταν άλλος άνθρωπος, ωστόσο η σύζυγός του τον άλλαξε: «Κάποτε δεν είχα μέτρο και δεν υπολόγισα κινδύνους, τώρα δεν είμαι αυτό. Η σύζυγός μου με άλλαξε πάρα πολύ. Με τη γυναίκα μου μεγαλώσαμε παρέα 45 χρόνια. Ποτέ δεν με πίκρανε, ήταν δίπλα μου σε κάθε μου αγωνία. Υπήρχε ο αλληλοσεβασμός και η αλληλοκατανόηση. Να σέβεται ο καθένας τη γνώμη του άλλου και να αγαπά ο ένας ό,τι αγαπά ο άλλος. Η σύζυγος ζει στα Χανιά, έχει ένα μαγαζί και ασχολείται με αυτό. Η δουλειά της είναι σκηνογράφος».
Ο Μιχάλης Αεράκης για τη σύζυγό του και τον Δημήτρη Ήμελλο
Όταν ρωτήθηκε για το τι σημαίνει νοικοκυρά, ο Μιχάλης Αεράκης απάντησε: «Νοικοκυρά σημαίνει νοιάξιμο, να είναι καθαρό το σπίτι, να περιποιείται τον άντρα και τα κοπέλια της. Η σύζυγός μου είναι νοικοκυρά παραπάνω από το κανονικό. Στην εποχή μας έχει μπει πολύ το συμφέρον, έχει περάσει η αγάπη σε αυτό που λέμε ιδιοτέλεια. Εμένα μου αρέσει το ανιδιοτελές».
Για τον θάνατο του Δημήτρη Ήμελλου, ο Μιχάλης Αεράκης εξομολογήθηκε: «Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι αυτός ο άνθρωπος έσβησε σαν το κεράκι. Ήταν ένας άνθρωπος με βαθιές ρίζες και αξίες. Ένας χαμογελαστός άνθρωπος που δούλευε μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν του έλεγα να κάτσει να ξεκουραστεί, μου έλεγε “Μιχάλη, εγώ έχω μάθει στη ζωή ως Ναξιώτης, ό,τι αρχίζω να το τελειώνω. Αυτό που ανέλαβα εδώ στον Σασμό θα το τελειώσω”. Τον αγάπησα, τον αγαπώ και θα τον μνημονεύω πάντα».