Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και ο Νίκος Συρίγος περνούν τις τελευταίες ημέρες ξέγνοιαστα και μακριά από τα φώτα τις δημοσιότητας καθώς όπως έκανε και το ίδιο το ερωτευμένο ζευγάρι γνωστό μέσα από τους προσωπικούς τους λογαριασμούς στο Instagram, ταξίδεψαν στο πιο κοσμοπολίτικο μέρος της Ιταλίας, τη Νάπολη! – δείτε εδώ που πέρασαν το Πάσχα – Μέσα από τις φωτογραφίες τους παίρνουμε μια γεύση από την πολύχρωμη και άκρως εντυπωσιακή πλευρά της γειτονικής χώρας.
Το φωτογραφικό άλμπουμ της Ελεωνόρας Ζουγανέλη και του Νίκου Συρίγου από τη Νάπολη
Η Νάπολη είναι φημισμένη για το καλό φαγητό, το καλό κρασί, τους φιλόξενους ανθρώπους αλλά και την αισθητική της που δεν θυμίζει σε τίποτα την υπόλοιπη Ιταλία και τα πιο κλασικά και τουριστικά μέρη όπως είναι η Ρώμη και το Μιλάνο. Εκεί οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και στον δρόμο θα δεις ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο, ενώ η ίδια η πόλη, έχει μεγάλη ιστορία από πίσω της.
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και ο Νίκος Συρίγος φαίνεται να εντυπωσιάστηκαν από την πόλη της Ιταλίας και μέσα από τις αναρτήσεις τους πέρα από τις φωτογραφίες που έβγαλαν σε κάθε γωνιά και σοκάκι της Νάπολης, μοιράστηκαν τι ήταν αυτό που τους έκανε περισσότερο εντύπωση από όλα. Η τραγουδίστρια έγραψε χαρακτηριστικά:
«Τα ταξίδια μας, οι δρόμοι που διασχίζουμε και οι κόσμοι που συναντάμε μέσα μας. Η Νάπολη, με τις μυρωδιές της, τους ήχους της και τους ανθρώπους της, με τύλιξε σαν ζεστή αγκαλιά. Ένταση στους δρόμους, σαν να βρίσκεσαι σε λούνα παρκ ακροβατείς για να φτάσεις στα στενά της σοκάκια, ανάμεσα σε απλωμένα ρούχα και χρώματα.
Η μυρωδιά της πίτσας, τα βλέμματα των περαστικών, τα γέρικα καμπαναριά που υψωνόταν στον ουρανό. Εμπειρίες γεμάτες συναισθήματα. Γιατί τελικά, τα ταξίδια αφήνουν καρδιές γεμάτες ιστορίες. Η Νάπολη ήταν ένας προορισμός αλλά και μια ακόμα υπενθύμιση πως ο κόσμος είναι απέραντος, πολύχρωμος, ζωντανός κι εμείς, κομμάτι αυτού. Ας το χαρούμε!».
Από την άλλη, ο Νίκος Συρίγος, έγραψε με την σειρά του: «Μαραντόνα δεν ήταν αθλητής. Ήταν επαναστάτης. Στη Νάπολη του, τον λατρεύουν και τον εκμεταλλεύονται σαν θεό. Είναι σε κάθε γωνιά. Σε κάθε μαγαζί, σε κάθε σπίτι. Σαν εικόνισμα. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πόσο τυχερός είμαι που τον έζησα. Και τώρα που αξιώθηκα να έρθω στην πόλη του κατάλαβα πόσο άτυχος είμαι που δεν τον είδα να αγωνίζεται από κοντά, εδώ στο στάδιο «Ντιέγκο Μαραντόνα».
Δεν έχει υπάρξει ποτέ τέτοια ταύτιση πόλης-αθλητή. Θαρρώ και πόλης-ανθρώπου. Ένας ξένος που γεννήθηκε πολύ μακριά από εδώ, ήρθε εδώ, δόξασε και δοξάστηκε κι είναι πια το σύμβολο της πόλης. Αν σε όλη την υπόλοιπη γη οι άνθρωποι προσδοκούν την Ανάσταση, στη Νάπολη κάποιοι θα έδιναν τη δική τους ζωή για να αναστηθεί αυτός ο τύπος. Ο Θεός τους».
