- Η Μαρίνα Σπανού μοιράστηκε στην εκπομπή Στούντιο 4 τις εμπειρίες της από τις πρώτες εμφανίσεις της στον δρόμο, αναφερόμενη στην ελευθερία και την προστασία που ένιωθε κατά την εκτέλεση μουσικής.
- Περιέγραψε τη στιγμή που αποφάσισε να αρχίσει να τραγουδάει δημόσια, εμπνευσμένη από έναν μουσικό που άκουσε, και την υποστήριξη των γονιών της κατά την έναρξη της καριέρας της.
- Ανέφερε ότι ήταν αμήχανο να δέχεται χρήματα και δώρα από τους περαστικούς, αλλά και ότι οι ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις που είχε κατά τη διάρκεια των εμφανίσεών της ήταν συγκλονιστικές και γεμάτες στοργή.
Η Μαρίνα Σπανού παραχώρησε συνέντευξη στο Στούντιο 4 και μίλησε για την πορεία της και τις εμφανίσεις της σε γνωστή μουσική σκηνή.
Η κόρη του Χρήστου Σπανού και της Μελίνας Παιονίδου βρέθηκε στην απογευματινή εκπομπή και μίλησε για τα πρώτα της βήματα στο τραγούδι, όταν ακόμη έπαιζε μουσική στον δρόμο.
Ειδικότερα, η Μαρίνα Σπανού ανέφερε: «Όταν έπαιζα μουσική στον δρόμο, κατάλαβα ότι έχω γεννηθεί για να κάνω αυτό. Ένιωσα τόσο ελεύθερη και τόσο προστατευμένη με έναν τρόπο. Όταν αποφάσισα να βγω στον δρόμο, ήταν μία περίοδος που ήμουν πολύ φρικαρισμένη με τις Πανελλήνιες, και ακούω έναν μουσικό με ένα πιάνο. Στάθηκα, τον άκουσα και μαγεύτηκα τόσο πολύ. Λέω κι εγώ «έτσι θέλω να κάνω». Είχα γράψει κάποια τραγούδια που ντρεπόμουν να δημοσιοποιήσω. Όταν πήρα την απόφαση να βγω στην Αρεοπαγίτου, είπα στους γονείς μου ότι θα βγω.
Δίνω το τελευταίο μάθημα στις Πανελλήνιες και τους είπα ότι θα βγω. Πήραμε το ηχείο που ήθελα να χρησιμοποιήσω και βγήκα με κάποιους φίλους. Έτσι, μία Κυριακή πριν το σούρουπο, εμφανίστηκα και ο πατέρας μου “έσκασε” με μαύρα γυαλιά και με κέρασε μια μπύρα μέσω της κολλητής μου. Από εκεί με ακολουθεί πάντα».
Στη συνέχεια, η Μαρίνα Σπανού εξομολογήθηκε: «Το συναίσθημα του να τραγουδάς στον δρόμο είναι μαγικό. Ο κόσμος που σταματούσε και για λίγα δευτερόλεπτα με κοιτούσε στα μάτια ήταν συγκλονιστικός. Τότε τους κοιτούσα όλους στα μάτια. Τα βλέμματα των ανθρώπων είχαν τότε στοργή. Είναι πολύ σκληρή δουλειά να κοιτάς στον δρόμο. Όταν αποφάσισα να μείνω στην Ελλάδα, ο στόχος μου ήταν να γίνω ηθοποιός. Ήταν αμήχανο όταν κάποιος μου άφηνε χρήματα, έλεγα ευχαριστώ και κάπως τους κοιτούσα. Μου άφηναν στην πορεία λουλούδια και σημειώματα. Με έπαιρναν σφιχτές αγκαλιές και ήταν συγκλονιστικό».