- Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης παραχώρησε συνέντευξη στο «Στούντιο 4» της ΕΡΤ, όπου μίλησε για την τηλεοπτική του πορεία και τις ερμηνείες του που θα ήθελε να αλλάξει.
- Ανέφερε ότι μέσα από ψυχοθεραπεία έχει κατανοήσει τη σημασία του μέτρου στη ζωή του, αν και παραδέχθηκε ότι πολλές φορές το χάνει.
- Ο ηθοποιός εξέφρασε τη γνώμη του ότι στο παρελθόν ήταν «κάκιστος» σε κάποιες ερμηνείες του και ότι δεν είχε επίγνωση της ποιότητας της δουλειάς του τότε, καθώς δεν του έλεγαν την αλήθεια.
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης βρέθηκε καλεσμένος στο «Στούντιο 4» της ΕΡΤ για μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη, το απόγευμα της Παρασκευής.
Ο αγαπημένος ηθοποιός και σκηνοθέτης μίλησε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο για την τηλεοπτική του διαδρομή και τις στιγμές που θα ήθελε, ερμηνευτικά, να αλλάξει σε αυτήν.
«Το έχω φιλοσοφήσει πάρα πολύ καλά και μετά από πολλά χρόνια ψυχοθεραπείας, τα πάντα στη ζωή είναι να υπάρχει μέτρο στα πάντα. Σε μένα δεν υπάρχει πάντα, πολλές φορές το χάνω το μέτρο αλλά έχω αρχίσει να το βρίσκω τώρα.
Νομίζω ότι ξέρουμε πολύ καλά που είμαστε καλοί, που νιώθουμε ασφάλεια και που ισορροπία. Εγώ με έναν τρόπο επιβίωνα, ένιωθα ισορροπία και ήμουν πολύ ο εαυτός μου στο κομμάτι το δημιουργικό. Γράψιμο, αργότερα σκηνοθεσία, παίξιμο μπροστά στην κάμερα, τώρα λιγότερο μπροστά στην κάμερα, πάντως στο κομμάτι της αφήγησης ιστοριών. Σε αυτά ήμουν πάντα πάρα πολύ ευτυχής και πολύ καλά» τόνισε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης.
«Πιστεύω ότι δεν κρυβόμουν μέσα σε αυτό ή, ακόμα κι αν το έκανα, δεν το έκανα συνειδητά. Βρήκα μια περιοχή στην οποία ήμουν πολύ ευτυχισμένος. Δεν καταλάβαινα ότι ήμουν πολύ καλός και δεν ξέρω αν ήμουν, πιστεύω όμως ότι γινόμουν καλύτερος με τον χρόνο. Γιατί έχω δει κάποιες σκηνές στο Youtube από σειρές στο παρελθόν και θεωρώ ότι ήμουν κάκιστος, όταν ήμουν 20 και 22 χρονών» συμπλήρωσε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης.
«Σαν ηθοποιός υπήρχαν στιγμές που έλεγα, «μα καλά, γιατί αυτό το παιδί είναι τόσο θυμωμένο άνευ λόγου; Πίσω από μια πόρτα, χτυπάει και απαιτεί». Το θέμα είναι ότι δεν μου έλεγε κανείς τίποτα, επειδή πήγαιναν καλά, είχα το ελεύθερο και τα έκανα».
