- Η Δήμητρα Παπαδοπούλου εξέφρασε ανησυχίες για την επιρροή των μέσων ενημέρωσης και την αύξηση της βίας στην τηλεόραση, τονίζοντας την ανάγκη για πιο θετικά και ευχάριστα περιεχόμενα.
- Ανέφερε πως η δημιουργία χιούμορ απαιτεί πιο σύνθετες διαδικασίες, ενώ παρατήρησε ότι η κοινωνία βιώνει μια πνευματική κρίση, με επιρροές από τον μεσαίωνα.
- Αναφέρθηκε επίσης στις προσωπικές της ανασφάλειες σχετικά με την εμφάνιση της, συνδέοντας τις με μια κρίση ηλικίας και την ανάγκη να διατηρήσει το πνεύμα της ζωντανό.
Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Δήμητρα Παπαδοπούλου στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» και τον Άρη Καβατζίκη.
Η γνωστή ηθοποιός, μεταξύ άλλων, μίλησε για τη νοσηρότητα των media, τον εθισμό του κοινού στο έγκλημα, αλλά και για την επιστροφή της στην τηλεόραση
«Ο κόσμος έχει πολλή ‘τοξίνη’, τα σήριαλ ανταγωνίζονται τα δελτία ειδήσεων στην φρικαλεότητα. Δεν θέλω να αναστατωθώ η ίδια. Όταν γράφεις κάτι νοσηρό, αναστατώνεσαι ο ίδιος. Η μυθοπλασία και οι ειδήσεις είναι ψέματα, η πραγματικότητα είναι πιο ευχάριστη. Κάνοντας ζάπινγκ θεωρείς ότι στο μέσο σπίτι σκοτώνει ο ένας τον άλλον απαραιτήτως. Όταν κάτι απευθύνεται στα χαμηλά και σιχαμένα ένστικτα του ανθρώπου, τον κινητοποιεί και τον αναστατώνει», είπε αρχικά η Δήμητρα Παπαδοπούλου.
«Για να γράψεις κάτι αστείο πρέπει να μπεις σε πιο δύσκολες και σύνθετες διαδικασίες. Όταν είσαι “σιχτιρισμένος” γράφεις πιο εύκολα αυτά τα σιχάματα που βλέπουμε. Σε μια κοινωνία με υψηλότερο διανοητικό, αισθητικό και πολιτισμικό επίπεδο, αυτά δεν θα υπήρχαν. Περνάμε πολύ μεσαιωνική περίοδο πνευματικά», συμπλήρωσε σε άλλο σημείο ο ηθοποιός.
Τέλος, η Δήμητρα Παπαδοπούλου αποκάλυψε πως κάποια στιγμή έπαθε ανασφάλεια με την εικόνα της: «Ήταν κρίση ηλικίας και ανασφάλεια. Ποτέ δεν βίωσα τη ‘γυναίκα’, ήμουν πιο “αληταμπουρέ” και όταν τελείωσε η νεότητα έπαθα λίγο ‘γυναίκα’. Παθαίνω ανασφάλειες για τα μούτρα μου. Η μούρη θα πάει κάτω θες δεν θες, το πνεύμα μην πέσει. Κάποιες φορές συντονίζομαι με ανθρώπους αλλά δεν είναι για χόρταση. Είμαι ένας μοναχικός άνθρωπος που αποσύρομαι για να γράψω και να δουλέψω».
