- Η Σοφία Βογιατζάκη μίλησε για την απώλεια της μητέρας της, που συνέβη πριν από πέντε χρόνια, και την επίδραση που είχε στη ζωή της, αναφέροντας ότι δεν μπορεί να το διαχειριστεί εύκολα.
- Η ηθοποιός αποκάλυψε ότι ζήτησε βοήθεια από ψυχολόγο και ότι η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί χρόνο και δουλειά, καθώς η απώλεια της μητέρας είναι ιδιαίτερα συνταρακτική.
- Τόνισε την αγάπη της για τη μητέρα της, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της για τη σχέση τους και ευχήθηκε όλα τα παιδιά να έχουν μια μητέρα σαν τη δική της.
Τη Σοφία Βογιατζάκη υποδέχτηκε ο Κωνσταντίνος Καμέας στην νέα εκπομπή του Status.
Η γνωστή ηθοποιός, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην απώλεια της μητέρας της, η οποία έφυγε από τη ζωή πριν από πέντε χρόνια, αλλά και στο πόσο την έχει επηρεάσει.
«Έχει 5 χρόνια που “έφυγε” η μητέρα μου και δεν μου είναι καθόλου εύκολο να το διαχειριστώ, τη σκέφτομαι συνέχεια. Έχω μία γλύκα. Συγκινούμαι, γιατί κάθε φορά που σκέφτομαι τη μαμά μου, εύχομαι όλα τα παιδιά που έρχονται στον κόσμο να είναι τόσο τυχερά και να έχουν τέτοιες μαμάδες. Αυτό με συγκινεί. Αυτό που ακόμα δεν μπορώ να διαχειριστώ είναι που δεν ακούω τη φωνή της, όμως είναι ακόμα μέσα μου, δίπλα μου, έχουμε επικοινωνία. Νομίζω ότι τα δύο πρώτα χρόνια δεν είχα το χρόνο να την πενθήσω στο βαθμό που θα ήθελα και για αυτό μου βγήκε κάπως», είπε αρχικά η Σοφία Βογιατζάκη.
Για να αντιμετωπίσει το θέμα της απώλειας και του πένθους, αποκάλυψε ότι ζήτησε τη βοήθεια ψυχολόγου. «Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία αλλά η ψυχοθεραπεία θέλει δουλειά. Δεν είναι από τη μια στιγμή στην άλλη. Η απώλεια είναι ένα μεγάλο ζήτημα, πόσο μάλλον η απώλεια της μάνας. Είναι κάτι το οποίο είναι συνταρακτικό. Θέλει κόπο, δουλειά και δύναμη εσωτερική. Είναι όντως σαν να σου παίρνει κάποιος το έδαφος κάτω από τα πόδια σου».
Τέλος η Σοφία Βογιατζάκη εξέφρασε τη μεγάλη αγάπη της για τη μητέρα της και ευχήθηκε σε όλα τα παιδιά να είχαν μια μητέρα σαν τη δική της. «Ήμουν πολύ τυχερή και πολύ ευλογημένη που με έφερε στον κόσμο αυτή η συγκεκριμένη μαμά. Ήταν πάντα δίπλα μου. Είναι μέσα μου, στη σκέψη μου, στο μυαλό μου, στην καρδιά μου. Είμαι κομμάτι της, μέρος, συνέχειά της. Αυτά που μας έμαθε, ο τρόπος που ζούσε, ο τρόπος που αγαπούσε και φρόντιζε τους ανθρώπους γύρω της, έχει περάσει και σε εμάς».
