- Η Βίκυ Καγιά μοιράζεται τις προκλήσεις της καριέρας της στο μόντελινγκ, αναφέροντας ότι παρά την προστατευτική της στάση, έχει βιώσει αρνητικές συμπεριφορές και ψέματα από ανθρώπους γύρω της.
- Τονίζει τη σημασία της ψυχολογικής φροντίδας, αναφέροντας ότι κάνει ψυχοθεραπεία από τα 22 της χρόνια, και ότι αυτή τη διαδικασία την έχει βοηθήσει να κατανοήσει τον εαυτό της.
- Η Καγιά εξηγεί ότι το μόντελινγκ της έμαθε να μην παίρνει τα πράγματα προσωπικά και να επικεντρώνεται στη δουλειά της, αγνοώντας τις αρνητικές κριτικές.
Η Βίκυ Καγιά στη νέα της συνέντευξη στο περιοδικό Gala και στον Γιώργο Παπαϊωάννου έκανε αναδρομή στην πορεία της στο μόντελινγκ, αλλά και στις έντονες στιγμές της.
Όπως τονίζει η ίδια, υπήρξε ιδιαίτερα προστατευτική προκειμένου να ευχαριστήσει τους πάντες, ωστόσο αρκετές φορές βρέθηκε αντιμέτωπη με αρνητικές συμπεριφορές.
«Είμαι μαμά όλων, είναι κομμάτι του χαρακτήρα μου. Βρίσκω χαρά και ευχαρίστηση μέσα από αυτό. Μου αρέσει να δίνω αγάπη, αν και υπήρξαν περιπτώσεις που είχα δώσει προσοχή και αγάπη στους γύρω μου και έχουν γυρίσει να με δαγκώσουν, να με φάνε, έχουν πει ψέματα για μένα», τονίζει για τον χαρακτήρα της η Βίκυ Καγιά.
Σας νοιάζει;
Με ένοιαξε μόνο για τους ανθρώπους που ήταν πάρα πολύ κοντά μου. Σε πληγώνει, πενθείς, αλλά μετά το αφήνεις και δεν το ξανασκέφτεσαι.
Εσείς αισθάνεστε την ανάγκη να νιώσετε προστασία;
Για πολλά χρόνια ένιωθα αυτή την ανάγκη, διότι δεν την έπαιρνα. Είχα στο μυαλό μου ότι εγώ είμαι εκείνη που πρέπει να φροντίζω τους άλλους για διάφορους οικογενειακούς λόγους. Επιτέλους, μου έστειλε ο Θεός τον άντρα μου, τον Ηλία, ο οποίος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με φρόντισε και συνεχίζει να με φροντίζει στη ζωή μου, τόσο ψυχολογικά, όσο και πρακτικά. Δεν το γνώριζα αυτό το άθλημα και μου πήρε πολύ χρόνο να το συνηθίσω, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που ένιωσα ότι κάτι πάει λάθος.
Έχετε κάνει ψυχοθεραπεία;
Αν έχω κάνει! Κάνω ψυχοθεραπεία από τα 22 μου, στην αρχή με on – off επειδή ταξίδευα πολύ συχνά λόγω δουλειάς. Από τα 28μου, ξεκίνησα κάθε εβδομάδα. Αν δεν έκανα, δεν ξέρω πώς θα ήμουν σήμερα, πώς θα μιλούσαμε τώρα και πώς θα στεκόμουν όρθια. Τα πρώτα χρόνια δυσκολεύεσαι πάρα πολύ, μέχρι να τα βάλεις όλα σε μια σειρά, να τα απομυθοποιήσεις και να καταλάβεις ποιος είσαι εσύ, όχι τι σου είπαν οι άλλοι ότι πρέπει να είσαι.
Η μεγαλύτερη δυσκολία στην ψυχοθεραπεία;
Να βγάλεις τους γονείς από μέσα κι από πάνω σου. Όλα αυτά τα στεγανά, πώς πρέπει να είσαι, τι θα πει ο κόσμος, όλα τα “πρέπει” δηλαδή. Δυσκολεύτηκα να βγάλω από μέσα μου τις δικές μου απόψεις και τις πεποιθήσεις.
Περισσότερο της μαμάς ή του μπαμπά;
Της μαμάς. Επειδή η μαμά μου είναι από τα Χανιά, είχε πολύ έντονο όλο αυτό το θέμα με το ήθος και τα “πρέπει” του κόσμου.
Τι σας έμαθε το μόντελινγκ που ποτέ κανείς άνθρωπος δεν σας το έμαθε;
Άκουσα πολλές καμπάνες στο μόντελινγκ από πολύ μικρή. Όλοι είχαν ένα όραμα πολύ συγκεκριμένο και αν δεν τους υλοποιούσες εκείνη τη στιγμή που το ήθελαν θα τους χαλούσες το vision. Τα άκουγες, λοιπόν, αλλά δεν τα άκουγες εσύ. Αυτό ήταν το τεράστιο μάθημα που μου έμαθε το μόντελινγκ: Να μην παίρνω τα πράγματα προσωπικά. Να αφήνω τους ανθρώπους να λένε αυτό που θέλουν και εγώ να διαβάζω κάτι άλλο, να προχωράω και να κάνω τη δουλειά μου. I read between the lines!
