«Στη δεκαετία των τριάντα με απασχόλησε η επαγγελματική καταξίωση. Σπαταλήθηκε σ’ αυτή την αγωνία», παραδέχεται ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης.
Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης μίλησε στο περιοδικό Hello και στον Γιάννη Βίτσα με αφορμή την παράσταση «Δον Κιχώτης» και μίλησε για το πέρασμα του χρόνου και τις διαφορές που εντοπίζει από τη δεκαετία των 30.
Αντιλαμβάνομαι ότι ήταν ουσιαστική επιλογή και ανάγκη, γιατί δεν έδωσες καμία σημασία σε όλες τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισες. Κατάλαβα, διαβάζοντας για σένα, ότι οικονομικά ήταν πολύ δύσκολα τα πρώτα χρόνια στο θέατρο.
Ήταν πολύ δύσκολα αλλά πολύ ευχάριστα. Επειδή έχω μάθει τόσο με τα λίγα όσο και με τα πολλά, δεν με τρομάζει τίποτα. Αυτό που θα με τρόμαζε ίσως είναι το να χάσω την καλλιέργεια μου ή την παιδικότητα μου γιατί, όσο και να μεγαλώνω, μέσα μου δεν θέλω να γεράσω με τίποτα.
Άρα δεν σε φοβίζει ο χρόνος;
Όχι, καθόλου. Τώρα, στη δεκαετία των εξήντα που βρίσκομαι, το απολαμβάνω πάρα πολύ.
Τι διαφορές έχεις από τη δεκαετία των τριάντα;
Τεράστιες διαφορές. Στη δεκαετία των τριάντα με απασχόλησε η επαγγελματική καταξίωση. Σπαταλήθηκε σ’ αυτή την αγωνία. Έπρεπε να γίνουν πράγματα για να μπορέσω να πατήσω γερά στα πόδια μου, για να με αποδεχτεί το κοινό και να έρχεται να με βλέπει. Απαιτείται τεράστια προσπάθεια γατί το κοινό είναι πανέξυπνο.
Δεν το ξεγελάς με τίποτα. Άρα εγώ έπρεπε να είμαι αξιοπρεπής, πειθαρχημένος, με γνώση. Αυτό θέλει πάρα πολύ κόπο και δουλειά. Δεν απαιτεί μόνο εργατοώρες στο θέατρο αλλά να διαθέσεις και χρόνο από πριν για τη μελέτη που χρειάζεται.
