Το ΠΑΣΟΚ εκφράζει ανησυχία για τη σιωπή του Έλληνα πρωθυπουργού σχετικά με την κρίση στη Γάζα κατά τη συνάντησή του με τον Ισραηλινό ομόλογό του.
Ο Δημήτρης Μάντζος, υπεύθυνος του ΚΤΕ Εξωτερικών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, υπογραμμίζει ότι η στρατηγική σχέση Ελλάδας-Ισραήλ δεν πρέπει να οδηγεί σε σιωπή για τη δίκαιη επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος, στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ.
Επισημαίνει ότι η Ελλάδα, ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, πρέπει να επιβεβαιώνει την υποστήριξή της για τη λύση των δύο κρατών, προωθώντας την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Πιο αναλυτικά:
«Η σιωπή του πρωθυπουργού, κατά τη χθεσινή συνάντησή του με τον Ισραηλινό ομόλογό του, αναφορικά με το ζήτημα της συνεχιζόμενης κρίσης στη Γάζα, ιδίως μετά την κατάρρευση της εκεχειρίας, την επανέναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων του ισραηλινού στρατού και την κλιμάκωση μιας ανθρωπιστικής τραγωδίας απρόβλεπτων διαστάσεων και συνεπειών, προκαλεί εύλογο προβληματισμό και ανησυχία», αναφέρει σε δήλωση του ο υπεύθυνος του ΚΤΕ Εξωτερικών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Δημήτρης Μάντζος.
Σημειώνει ότι «η στρατηγική σχέση της Ελλάδας με το Ισραήλ δεν δικαιολογεί ούτε φυσικά μπορεί να επιβάλλει αφωνία όσον αφορά στο κεντρικό ζήτημα της άμεσης έναρξης συνομιλιών για τη δίκαιη λύση του παλαιστινιακού στη βάση των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών». Προσθέτει ότι «οι σημερινές αναφορές του κυβερνητικού εκπροσώπου στην αδυναμία συνάντησης με τον επικεφαλής της Παλαιστινιακής Αρχής δεν επαρκούν για να δικαιολογήσουν ούτε την απουσία δηλώσεων του πρωθυπουργού επί του πεδίου ούτε την εικόνα μονομέρειας που εκπέμπει η Ελληνική κυβέρνηση.
Ο κ. Μάντζος τονίζει ότι «η Ελλάδα, Μη Μόνιμο Μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, κράτος-μέλος της ΕΕ, με κομβική γεωγραφική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο και άρρηκτους δεσμούς τους λαούς της περιοχής, οφείλει -σε κάθε ευκαιρία και με κάθε συνομιλητή- να επιβεβαιώνει την πίστη της και την πρωτοβουλία της για την προώθηση της λύσης των δύο κρατών στην περιοχή, τη μόνη δίκαιη βιώσιμη οδό προς την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Αυτό επιβάλλει μια πραγματική πολιτική αρχών και όχι ισορροπιών».