Εβδομάδα με μουσικές κορόνες, ντίβες και μαγεία. Με τις μοναχικές στιγμές της Μαρία Κάλλας, και την Αντζελίνα Τζολυ σε μια από τις πιο σπαρακτικές ερμηνείες της στη βιογραφία της ντίβας της Όπερας αλλά και το πρώτο μέρος της διαφορετικής ανάγνωσης του -μέχρι στιγμής- πιο επιτυχημένης μεταφοράς musical του Broadway στη μεγάλη οθόνη, όσοι σινεφίλ επιλέγουμε τα λέμε τον πόνο και τις προσδοκίες μας τραγουδιστά, θα περάσουμε καλά. Οι υπόλοιποι παρακαλώ να μπουν στο mute όσο θα βλέπουμε τις ταινίες της εβδομάδας.
WEEKEND IN TAIPEI
Εργασιομανής Sexy πράκτορας της Δίωξης Ναρκωτικών και «Transporter» ερωτεύονται αλλά… δεν πρέπει. 15 χρόνια αργότερα, κάπου στην Ταιβάν θα ξαναβρεθούν. Μπορείς να ξαναερωτευτείς κάτι που τότε ήταν καυτό και παραμένει το ίδιο απωθημένο για πολλά χρόνια;
Ο Λυκ Μπεσόν έχει εμμονή με τις αμερικανικού τύπου περιπέτειες σε εξωτικούς προορισμούς που έχουν χιούμορ. Αυτό ξέρει, αυτό κάνει… και σε όποιον αρέσει. Η αλήθεια είναι ότι αρέσει όλο και σε λιγότερους αλλά αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα.
WICKED/UNI
Η Γκαλίντα (Αριάνα Γκράντε) και η Ελφάμπα (Σύνθια Ερίβο) μοιάζουν αταίριαστες. Φοιτούν και οι δύο σε σχολή μαγείας με την πρώτη να γλύφει πατόκορφα τη διευθύντρια της σχολής (Μισέλ Γέο) με εκείνη να αφοσιώνεται στη δεύτερη, που εξαιτίας του αχαλιναγώγητου ταλέντου της στη μαγεία (και του πράσινου δέρματος της) είναι η λιγότερο συμπαθής της σχολής.
Κάπου ανάμεσα σε Harry Potter για κορίτσια, spin off του μάγου του Οζ και εκτεταμένου επεισοδίου του Glee (με καλύτερο μπάτζετ), έρχεται το Wicked, η μεταφορά της θεατρικής παράστασης που έχει ξεπεράσει το 1 δις εισπράξεων. Πρόκειται για την ιστορία δύο φίλων που είχαν υπερνικήσει όλα τα εμπόδια που αρχικά τις έκαναν ανταγωνίστριες αλλά στο τέλος στράφηκε η μία απέναντι από την άλλη.
Με πρωτοεπίπεδα σχόλια για το ρατσισμό και την ανάγκη αποδοχής, υπερβολικά φλύαρη αρχή και τρία τραγούδια show stoppers, έχουμε ένα πλουμιστό μεν θέαμα, ξεχειλωμένο (για να καλύψει δύο κινηματογραφικές ταινίες σε διάρκεια) δε.
Η σκηνοθεσία του Τζον Μ. Τσου, άνιση, με σημεία να καταποντίζεται από την υπερβολική θεατρικότητα και άλλες σεκάνς που κορυφώνεται η χημεία των πρωταγωνιστριών -σε απόλυτο συγχρονισμό με τα κλιπίστικα εφέ- χαρίζοντας θεματικές ενότητες απολαυστικές στο μάτι. Η μοναδική που διασώζεται εξολοκλήρου και καθ’ όλη τη διάρκεια είναι η Σίνθια Ερίβο με την Αριάνα Γκράντε να είναι αυτό που πρέπει να είναι βάση συνθήκης.
MARIA (Faliro House x Cinobo)
Λίγες ημέρες πριν τον θάνατό της, η Μαρία Κάλας προετοιμάζεται για να δώσει συνέντευξη σε έναν ανύπαρκτο δημοσιογράφο που με όρους Μπέκετ, παρατείνει την πονεμένη της ζωή. Το υπηρετικό προσωπικό της, πιστό και συμβολικό, προετοιμάζουν το έδαφος που η σπουδαία ντίβα θα παραδεχτεί την ήττα της και θα παραδοθεί στο μεγαλύτερο φόβο της: τη μοναξιά.
Ο Πάμπλο Λαραϊν κλείνει με το «Μαρία» την τριλογία για τις ντίβες του προηγούμενου αιώνα (στις δύο από αυτές με θύτη και σχεδόν θύμα, τον Αριστοτέλη Ωνάση). Ευρηματικά χρησιμοποιεί για κοινό της ηρωίδας, τους ανθρώπους που τη φροντίζουν, το ένα άτομο από ανάγκη και συνήθεια, το άλλο με αγάπη, θαλπωρή και θαυμασμό.
Η Αντζελίνα Τζολύ παραδίδεται ψυχή τε και σώματι στη «Μαρία» που με ενσυναίσθηση αγκαλιάζει, την πονεμένη, τη ραγισμένη, την από συνήθεια και μόνο- λαμπερή. Με άριες που ερμηνεύει η ίδια με τσακισμένη φωνή που πρόδιδε κάποτε ένα μεγαλείο, αποποιείται της ευθύνες της αποτύπωσης εξ’ αντιγραφής και παίρνει στην αγκαλιά της ένα πληγωμένο σπουργίτι που χρειάζεται να ακουστεί το τελευταίο του κελάϊδισμα. Αδιαμφισβήτητα αυτή είναι η καλύτερη ερμηνεία της ακριβώς επειδή δεν έχει κορόνες, κρεσέντα και ντιβισμούς.
Επίσης κυκλοφορούν μία χριστουγεννιάτικη ταινία και τρία ακόμα ντοκιμαντερ.
Για όσους θέλετε να επιλέξετε κάτι λιγότερο mainstream, υπάρχουν τα ακόλουθα:
«ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»,
«ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΠΟΛΗ»
«UNCLICKABLE»
«Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ»
