Η Ελευθερία Μοσχάτου κέρδισε με 117-67 τη Νίκη Αμαρουσίου, στο πλαίσιο της 22ης και τελευταίας αγωνιστικής του 2ου ομίλου της National League 2, σε ένα παιχνίδι που ο Άρης Κατσόγιαννης «έγραψε» ιστορία, αφού σταμάτησε στους 71 πόντους με 27 δίποντα, 4 τρίποντα και 5 βολές.

Ο 22χρονος φόργουορντ της Ελευθερίας Μοσχάτου, Άρης Κατσόγιαννης, έχει παίξει στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού και στον Πορφύρα.

Ο Άρης Κατσόγιαννης  «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Άκου τι έκανες» του EOK WebRadio και μίλησε γι’ αυτήν την ιστορική του εμφάνιση.

Αναλυτικά είπε:

Για τους 71 πόντους που πέτυχε: «Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα. Μπορεί να ήμουν σε πολύ καλή μέρα και εύστοχος, αλλά χωρίς τους συμπαίκτες μου δε θα γινόταν. Ήμουν σε πολύ καλή μέρα, τα παιδιά με τροφοδοτούσαν συνέχεια. Δεν είχα δει στο ταμπλό πόσο είχε ξεφύγει το σκορ, μου το είπαν τα παιδιά και μετά απλά συνεχίζαμε. Με παρακίνησαν κι εκείνοι να βάλουμε κι άλλους. Μετά από ένα σημείο έχασα όντως το μέτρημα, δεν είχα συνειδητοποιήσει το μέγεθος. Χωρίς τους συμπαίκτες μου δε θα ήταν καν εφικτό σαν ιδέα. Ήταν εφικτό γιατί και τα παιδιά όταν έπαιρναν το ριμπάουντ μου έλεγαν κατευθείαν να φύγω μπροστά, στη επίθεση δινόταν εντολή να δοθεί η μπάλα σε εμένα, ο κόουτς με κράτησε μέσα. Έχω ζητήσει να κρατήσουν τη μπάλα ώστε να μπορέσω να την πάρω και να τη βάλω σε ένα ωραίο ράφι στο δωμάτιό μου. Την έχουμε σημαδέψει, ξέρω ποια είναι».

Για τη φετινή πορεία τους: «Η φετινή χρονιά ήταν μεταβατική, γιατί μετά από 6 χρόνια άλλαξαν πολλά στην ομάδα, έφυγε ο Γιώργος Σίμος και ήταν μια νέα πραγματικότητα. Προφανώς καμία ομάδα δε βάζει στόχο τα play-out εξ αρχής. Προφανώς στόχος μας ήταν τα play-offs, να εξασφαλίσουμε την κατηγορία. Παρ’ ότι αυτό δεν έγινε, είμαστε στα play-out και πάμε για το καλύτερο δυνατό».

Για τη σειρά των play-out με τον ΦΟ Βροντάδου: «Δυστυχώς δεν καταφέραμε με τις ισοβαθμίες και κάποια ατυχή αποτελέσματα να είμαστε στα play-offs, που ήταν ο βασικός μας στόχος. Πήγαμε στα play-out με τον ΦΟ Βροντάδου, που είναι αρκετά καλή ομάδα. Πιστεύω ότι είμαστε έτοιμοι, έχουμε δουλέψει αρκετά, έχουμε πονέσει αρκετά. Είχαμε κάποιους τραυματισμούς και ατυχίες, αλλά είμαστε όλο μαζί ενωμένοι και πάμε για το καλύτερο δυνατό, που είναι προφανώς το να μείνουμε στην κατηγορία».

Για τους προσωπικούς του στόχους: «Το μπάσκετ είναι κάτι που το κάνω από μικρό παιδί, το λατρεύω, το αγαπάω πάρα πολύ, είναι η καθημερινότητά μου. Γνωρίζω ότι κάποια στιγμή το πλήρωμά του χρόνου έρχεται για όλους, ότι το μπάσκετ δεν είναι αυτό που εξασφαλίζει το μέλλον μας. Πιστεύω ότι οι σπουδές μου είναι το πιο σημαντικό, γι’ αυτό προσπαθώ να είμαι τυπικός και στα δύο, γιατί αυτό ουσιαστικά είναι το μέλλον μου, που θα μου δώσει κάτι σίγουρο σαν εργασία. Από ‘κει και πέρα, ποτέ δεν έβαζα στόχους μεγαλόπνοους, κοιτάω την κάθε χρονιά ξεχωριστά, να είμαι υγιής πάνω απ’ όλα, γιατί χωρίς υγεία δε γίνεται τίποτα. Κοιτάω την κάθε χρονιά ξεχωριστά, να απολαμβάνω αυτό που κάνω στο γήπεδο με τους συμπαίκτες μου, να περνάω καλά και ό,τι έρθει προφανώς είναι πλήρως ευπρόσδεκτο».